Αυτός που βιάζει τον εαυτό του για το Θεό, είναι όμοιος με τον ομολογητή της πίστεως.
* …Εκείνος που θέλει να ξεριζώση τα πάθη του, έχει ανάγκη από ιδρώτες και κόπους.
* Όποιος δεν γεύθηκε ακόμα τα επουράνια, ποθεί τα ακάθαρτα.
* Εντολή του Χριστού που εκτελείται με επίγνωση, χαρίζει παρηγοριά ανάλογη με τις οδύνες της καρδιάς.
* Η χάρις του Θεού ακολουθεί πάντα την προαίρεσί μας. και με την χάρι κατορθώνουμε κάθε αγαθό…
* Προτιμότερος είναι ο θάνατος για χάρη του Θεού, παρά μια ζωή γεμάτη ντροπή και οκνηρία.
* Στήριξε το θάρρος σου στο Θεό…, και να μην αρχίσης την εργασία του καλού έργου με διψυχία, που οδηγεί στη χαυνότητα, για να μη φτάση να γίνη ανώφελος ο κόπος σου και αφόρητη η εργασία της (πνευματικής) καλλιεργείας σου. Άρχισε το αγαθό με ανδρεία και αδίστακτη πίστη στο Θεό… (Αβ. Ισαάκ).
* Πολύ λυπόμαστε όταν κάνουμε αμαρτίες. Τις αίτιες τους όμως με ευχαρίστησι τις δεχόμαστε.
* Θανάσιμη αμαρτία είναι εκείνη για την οποίαν ο άνθρωπος μένει αμετανόητος. Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός και σπλαχνικός όσον ο Θεός. Τον αμετανόητο όμως ούτε ο Θεός τον συγχωρεί (του αββά Μάρκου).
* Αυτός που αποφεύγει τον ωφέλιμο πειρασμό, αποφεύγει την αιώνιο ζωή. Σήκωσε τους πειρασμούς από την μέση και κανείς δεν θα αγιάση (Γεροντικόν).
* Οι Πατέρες μας μέσα από πολλές καταφρόνιες μπήκαν χαρούμενοι στην επουράνια πόλη (Αββάς Ιωάννης).
* Οι άνθρωποι παρουσιάζουν με πληρότητα την διδασκαλία, αλλά ελάχιστα απ’ αυτά εφαρμόζουν (Αββάς Ποιμήν).
* Μάθε στην καρδιά σου να εφαρμόζη αυτά που διδάσκει η γλώσσα σου (Αββάς Ποιμήν).
* Εκείνος που με κάθε τρόπο επιδιώκει την φιλία των ανθρώπων, απομακρύνεται εντελώς από την φιλία του Θεού, μας διδάσκει ο Αββάς Ποιμήν.
* Αν ο Θεός δεν δοξάση τον άνθρωπο, η δόξα των ανθρώπων είναι ένα τίποτε (Αββάς Σισόης).
* Εξουθένωσε τον εαυτό σου, παράτησε το θέλημά σου, απαλλάξου από τις μέριμνες και θα έχης ανάπαυσι, μας λέγει ο Αββάς Σισόης.
* Μη συγκατοικήσετε με αιρετικό, ούτε να έχετε γνωριμίες με άρχοντες. Τα χέρια σας ας μην είναι απλωμένα για να μαζεύουν, προτιμότερον να είναι απλωμένα για να δίνουν (Αββάς Χωμέ).
* Σε ερώτησι του Αγίου Παμβώ προς τον άγιο Αντώνιο. τί να κάνη (για την σωτηρία του) ο Άγιος απήντησε: Μην έχης πεποίθησι στην αρετή σου, μη σκαλώνη η σκέψι σου ανώφελα σε κάτι που ανήκει στο παρελθόν, και έχε κυριαρχία στη γλώσσα σου και στην κοιλιά σου.
* Μας συμφέρει σαν ζητιάνοι να ζούμε, αρκεί μόνο να είμαστε μαζί με τον Ιησούν, διότι όποιος είναι με τον Ιησού, είναι πλούσιος και αν ακόμη υλικά είναι πτωχός. Αυτός που προτιμά τα γήινα από τα πνευματικά, θα χάση και τα δύο, ενώ εκείνος που επιθυμεί τα ουράνια, θα βρη οπωσδήποτε και επίγεια αγαθά (Οσία Ευγενία).
* Είναι αδύνατο να απόκτηση κανείς τον Ιησούν, παρά μόνο με κόπο, με ταπείνωσι και με προσευχή ακατάπαυστη, διαβάζομε στο Γεροντικό.
* Αγαπήστε την θλίψι περισσότερο από την ανάπαυσι, την περιφρόνησι περισσότερο από την δόξα, καθώς και το να δίνετε παρά να παίρνετε, και θα έχετε πνευματική ωφέλεια (Αββάς Ματώης).
* Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος ζητάει αυτά τα τρία: Από την ψυχή ορθή πίστι, από την γλώσσα την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος).
* Όπως ακριβώς ένα ερειπωμένο σπίτι έξω από την πόλη γίνεται τόπος ακαθαρσιών, έτσι και η ψυχή του οκνηρού γίνεται κατοικητήριο κάθε ακαθάρτου πάθους (Αββά Ησαΐου).
* Ό,τι αποστρέφεσαι, μην το κάνεις στον άλλο… Όποιος μπορεί να κράτηση αυτόν τον λόγο, του αρκεί για να σωθή (Γεροντικόν).
* Είναι αδύνατον να απόκτηση σταθερά αγάπη στον Θεό, όποιος έχει κάποιαν εμπαθή κλίση σε οτιδήποτε γήινο (Αγ. Μάξιμος).
* Εκείνος που έχει το νου του προσηλωμένο στην αγάπη του Θεού, καταφρονεί όλα τα ορατά, ακόμα και το σώμα του σαν ξένο (Αγ. Μάξιμος).
* Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του για οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε φταίξιμό του, αυτός έχει αποξενωθεί τελείως από την αγάπη στο Θεό. Γιατί η αγάπη στο Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος εναντίον του ανθρώπου (Αγ. Μάξιμος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου