Η Δευτέρα Παρουσία, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του κόσμου
"Ν": Την τρίτη Κυριακή της Αποκριάς η Ορθόδοξη Εκκλησία τελεί τη μνήμη (προφητική μνήμη) της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, και το πρωί στη θεία λειτουργία διαβάζεται το Ευαγγέλιο με την παραβολή της Μέλλουσας Κρίσης, από το κεφάλαιο 25 του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (την Καινή Διαθήκη, το αρχαίο κείμενο, δείτε εδώ, και μετάφραση σε πολύ απλή & κατανοητή καθαρεύουσα εδώ).
Με την ευκαιρία θα παραθέσουμε μερικά απλά λόγια, από το ωραίο ιστολόγιο Ορθόδοξες απαντήσεις. Σχετικά με τις Κυριακές της Αποκριάς, από ορθόδοξη χριστιανική άποψη, δείτε εδώ.
Σαράντα μέρες μετά την ανάστασή Του, ο Χριστός υψώθηκε στον ουρανό, μπροστά στα μάτια των μαθητών Του και έτσι έφυγε από τον κόσμο. Έφυγε βέβαια μόνο ως προς το σώμα Του, γιατί πνευματικά ήταν, είναι και θα είναι πάντα κοντά μας και, μάλιστα, «πιο κοντά μας απ’ ό,τι είναι η καρδιά μας». Αλλά και σωματικά, πρέπει να πούμε, ο Χριστός δεν απομακρύνθηκε αληθινά από μας. Βρίσκεται πολύ κοντά μας, μέσα στο άγιο δισκοπότηρο της θείας Μετάληψης, όπου κοινωνούμε το άγιο σώμα και αίμα Του στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σε κάθε θεία λειτουργία. Πριν υψωθεί στον ουρανό – δηλαδή πριν Την ανάληψή Του, όπως λέμε αυτό το γεγονός – ο Κύριος είχε υποσχεθεί στους μαθητές Του και σε όλο τον κόσμο ότι θα ξανάρθει.
Τους είχε πει λόγια, όπως:
«Θα γίνει στον κόσμο μεγάλη θλίψη, ο Ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δίνει το φως της, τ’ αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των Ουρανών θα σειστούν. Kαι τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης και θα δουν τον Υιό, του Ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα με’ δύναμη και δόξα πολλή. Και θα στείλει τους αγγέλους του με δυνατές σάλπιγγες και θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς του από τα πέρατα της γης. Για την ημέρα και την ώρα εκείνη, κανείς δεν ξέρει, ούτε οι άγγελοι τoυ ουρανού, παρά μόνο ο Πατέρας μου. Και όπως ο άνθρωπος δεν, ξέρει πότε θα μπει στο σπίτι του ένας κλέφτης, έτσι και ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει χωρίς να τον περιμένετε, γι’ αυτό να είστε πάντα έτοιμοι» (δες το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24, ιδίως στους στίχους 29-31 και 36-44) .«Υιό του Aνθρώπoυ» (=άνθρωπο) ο Χριστός ονομάζει τον εαυτό Του, από ένα όραμα του προφήτη Δανιήλ, στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ονομάζεται έτσι (στο βιβλίο του Δανιήλ, κεφ. 7).
Είπε επίσης:
«Αλήθεια σας λέω, ότι έρχεται ώρα – και ήδη ήρθε – που οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού και αυτοί που θα την ακούσουν θα ζήσουν. Έρχεται ώρα, που όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους θ’ακούσουν τη φωνή του και θα πάνε, εκείνοι που έκαναν το καλό, σε ανάσταση ζωής, κι εκείνοι που έκαναν το κακό, σε ανάσταση κρίσης» (δες κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 5, στίχοι 25-29).Είπε επίσης:
«Όταν έρθει ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη δόξα του και μαζί του όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει σε θρόνο δόξας και θα συγκεντρωθούν μπροστά του όλα τα έθνη και θα τους ξεχωρίσει όπως ο βοσκός ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του. Τότε, ο βασιλιάς θα πει σ’ αυτούς που θα βρίσκονται δεξιά του: «Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε το βασίλειο που έχει ετοιμαστεί για σας, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με μαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε σε μένα». Και οι δίκαιοι θα του απαντήσουν. «Πότε, Κύριε, σε είδαμε να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα και σε βοηθήσαμε;». Κι εκείνος θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, εφόσον το κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε».Εκτός από τα παραπάνω, σε πάρα πολλά ακόμη σημεία της Αγίας Γραφής αναφέρεται η επιστροφή του Ιησού Χριστού, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση των ανθρώπων.
Και τότε θα πει σ’ εκείνους που θα είναι στ’ αριστερά του: «Φύγετε από κοντά μου, οι καταραμένοι, στο πυρ το εξώτεpoν, που είναι ετοιμασμένο για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με μαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και δε με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και δεν ήρθατε σε μένα». Και θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Πότε, Κύριε, σε είδαμε να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα και δε σε βοηθήσαμε;».
Κι εκείνος θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, εφόσον δεν το κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, ούτε σε μένα το κάνατε». Και αυτοί θα πάνε σε αιώνια κόλαση, ενώ οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 31-46).
Με την κρίση αυτή (που θα την κάνει ο ίδιος ο Χριστός ως βασιλιάς του κόσμου), θα τοποθετηθούμε τελικά, όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών και των θρησκειών, είτε σε αιώνιο παράδεισο είτε σε αιώνια κόλαση.
Στο θέμα αυτό αναφέρεται ιδιαίτερα το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψη, που έγραψε ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο μαθητής του Χριστού και συγγραφέας του κατά Iωάννην ευαγγελίου. Στα τελευταία κεφάλαιά της, η Αποκάλυψη μιλάει με έντονες περιγραφές γι’ αυτά τα θέματα και κλείνει με μια υπέροχη περιγραφή του παραδείσου και μια προσευχή για να ξανάρθει ο Κύριος γρήγορα, όπως υποσχέθηκε, να μην αργήσει.
Μερικές εξηγήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα
Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, λοιπόν, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση, ο αιώνιος παράδεισος και η αιώνια κόλαση, είναι πράγματα βασικά και αναμφισβήτητα για τους χριστιανούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μίλησε γι’ αυτά, είναι η υπόσχεση που έδωσε στους ανθρώπους και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να είναι ψέματα ή παραμύθια. Υπάρχουν όμως μερικά ζητήματα εδώ που χρειάζονται κάποια εξήγηση. Ας γράψουμε λίγα λόγια, αν και κανονικά χρειάζονται ολόκληρα βιβλία – βιβλία αγίων, όχι δικά μας – για να τα εξερευνήσουν.
Α) Η Δευτέρα Παρουσία είναι η ελπίδα και ο μεγάλος πόθος των χριστιανών, όχι κάτι που πρέπει να το φοβόμαστε. Οι πρώτοι χριστιανοί προσεύχονταν λέγοντας «ναι, έλα, Κύριε Ιησού». Εμείς είμαστε οι χριστιανοί, βαφτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, χρισμένοι (μυρωμένοι) με το άγιο μύρο, εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και κοινωνούμε το πανάγιο σώμα και αίμα του Χριστού. Γιατί να φοβόμαστε τον γεμάτο Αγάπη Θεό μας, που καταδέχτηκε να γίνει άνθρωπος και να δώσει τη ζωή Του για να μας σώσει; Εκείνος θα έρθει να αναστήσει όλους τους ανθρώπους, να καταργήσει το θάνατο, να εξαφανίσει το Κακό από τον κόσμο! Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, ελπίδα και προσδοκία από αυτό;
Η Αγία Γραφή μιλάει για σκοτείνιασμα του Ήλιου και της Σελήνης και πτώση των άστρων πριν την εμφάνιση του Χριστού. Δεν είναι καταστροφές που πρέπει να φοβόμαστε, αλλά η αλλαγή του σύμπαντος, ώστε να έχουμε «καινούργιους oυρανoύς και καινούργια γη, στα οποία θα κατοικεί η δικαιοσύνη» (λόγια του αποστόλου Πέτρου, στη Β’ επιστολή Πέτρου, κεφ. 3). Ναι, η Αγία Γραφή μιλάει και για πολέμους και για θλίψεις και συμφορές, αλλά απ’ αυτές είναι ήδη γεμάτη η ανθρώπινη ιστορία, χωρίς διακοπή, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Σε κάθε εποχή το Κακό επιτίθεται στο Kαλό και οι άνθρωποι του Θεού χρειάζεται να κρατούν δυνατή τη φλόγα της πίστης και της αγάπης, για ν’ αντέχουν με τη βοήθεια της θείας χάριτος. Μήπως περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία για να τρομάξουν ή να υποφέρουν οι άνθρωποι που ζούσαν και ζουν σε πόλεμο, ξεριζωμούς, κατοχές, απάνθρωπες δικτατορίες, αθείστικά καθεστώτα που βασανίζουν και σκοτώνουν τους χριστιανούς; ‘Η σε συνθήκες πείνας, φτώχειας, εξαθλίωσης, κατάθλιψης, αθεράπευτων ασθενειών; Όχι, όλοι αυτοί, αν πιστεύουν στο Χριστό, περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία για να πάψει το Κακό να έχει δύναμη στον κόσμο. Κι αν εμείς δε ζούμε σε τέτοιες συνθήκες- που ίσως ζούμε – ας περιμένουμε μαζί τους για τον ίδιο λόγο.
Β) Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι καταστάσεις που τις ζούμε μόνο μετά το θάνατό μας, αλλά ξεκινούν από εδώ και συνεχίζονται στην αιωνιότητα. Παράδεισος είναι η χαρά της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας, που έρχεται όταν σπείρουμε και καλλιεργήσουμε στην καρδιά μας την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη και τη συγχώρηση. Κόλαση είναι ο πόνος που προκαλεί μέσα μας η απουσία της αγάπης και η υποδούλωσή μας στα πάθη μας, στα ελαττώματά μας, στην αρνητική πλευρά του εαυτού μας.
Χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν γίνει και γίνονται άγιοι ενώ ακόμα ζουν. Βέβαια, μετά θάνατον ο παράδεισος και η κόλαση ξεκαθαρίζονται πια. Εδώ η χαρά και η λύπη συχνά ανακατεύονται, εκεί όμως θα είναι καθαρά. Αμέσως μετά το θάνατό μας θα ζήσουμε τη «μερική κρίση» του Θεού και μια πρόγευση του παραδείσου ή της κόλασης. Ο πλήρης παράδεισος και η πλήρης κόλαση θα υπάρξουν μετά τη Δευτέρα Παρουσία, την ανάσταση και την τελική κρίση.
Τι είναι όμως η κόλαση;
Κατά τους αγίoυς διδασκάλους της Ορθοδοξίας, η κόλαση είναι το ίδιο το Φως του Θεού που ο εγωιστής άνθρωπος το βλέπει με ακατάλληλα τα πνευματικά του μάτια δε μπορεί να το αντέξει και να ενωθεί σωστά μαζί του γι’ αυτό το βλέπει και το ζει ως φωτιά. Η κόλαση δεν είναι «τιμωρία των αμαρτωλών» από το Θεό αλλά η ακαταλληλότητα και η άρνηση του ανθρώπου με τη σκοτεινιασμένη ψυχή να δεχτεί το Φως και την Αγάπη του Θεού. Τα σκληρά λόγια που λέει ο Χριστός για την κόλαση εξηγούν οι άγιοί μας (δηλ. οι Πατέρες της Εκκλησίας), είναι συμβολισμοί αυτών των καταστάσεων, που όμως είναι πολύ πιο οδυνηρές απ’ ό,τι μπορεί να βάλει ο νους μας.
Γ) Πριν τη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρχουν ιστορικά σημάδια: πόλεμοι, συμφορές, αλλά και μαζική αποστασία από το χριστιανισμό, καθώς και ελάττωση της αγάπης των ανθρώπων. Όλα αυτά τα σημάδια τα βλέπουμε σε διάφορες εποχές κι όμως η Δευτέρα Παρουσία δεν έχει γίνει ακόμη. Έτσι, παρόλο που και σήμερα τα παρατηρούμε, δεν είναι σίγουρο ότι ο καιρός έφτασε. Ίσως να έφτασε, ίσως όχι. Όμως, έτσι κι αλλιώς, πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε μέσα μας τη φωτιά της πίστης και της αγάπης, ενάντια στην απιστία, τη σκληρότητα και την κακία που βλέπουμε γύρω μας. Ν’ αγωνιζόμαστε πνευματικά, να μεταδίδουμε αυτή τη φλόγα στους συνανθρώπους μας και να φωτίζουμε μ’ αυτήν τις καρδιές των παιδιών μας. Έτσι θα είμαστε κοντά στο Θεό και θα σωθούμε και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιωνιότητα, είτε γίνει τώρα η Δευτέρα Παρουσία είτε μετά από χίλια ή από εκατό χιλιάδες χρόνια.
Άλλωστε, ο Θεός (που βρίσκεται έξω από το χρόνο και είναι ο δημιουργός του χρόνου) αντιλαμβάνεται το δικό μας χρόνο εντελώς διαφορετικά. «Χίλια χρόνια για τον Κύριο είναι σαν μία μέρα» λέει ο απόστολος Πέτρος, στην Καινή Διαθήκη (Β’ Πέτρου, 3, 8), αλλά και ο ποιητής του Ψαλμού 89 στην Παλαιά Διαθήκη.
Το πιο γνωστό και ίσως το πιο τρομακτικό σημάδι θα είναι η εμφάνιση του Αντίχριστου.Τι είναι ο Αντίχριστος;
Είναι «το Θηρίο», που αναφέρει η Αποκάλυψη αρχίζοντας από το κεφ. 13, δηλ. ένας παγκόσμιος σατανικός αυτοκράτορας, που θα πείσει την πλειοψηφία των ανθρώπων να τον λατρέψει, θα κάνει τρομερό διωγμό αίματος ενάντια σε όσους αρνηθούν τη λατρεία του, (κυρίως, φυσικά, στους χριστιανούς, που θα δηλώσουν ότι λατρεύουν μόνο τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ), και θα σφραγίσει τους πιστούς του στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι με το όνομά του ή «τον αριθμό του», πoυ θα είναι 666 (στην Αποκάλυψη το γράφει χξς κατά το αρχαίο ελληνικό σύστημα αρίθμησης).
Μήπως βρισκόμαστε πράγματι ένα βήμα πριν την εποχή του Αντίχριστου, (όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το Θηρίο); Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το ηλεκτρονικό χρήμα, οι κάρτες με τα τσιπάκια, μήπως είναι καλώδια, με τα οποία σκοτεινοί κύκλοι – υπηρέτες και πρόδρομοι του Θηρίου – δένουν γρήγορα πλέον τον καθένα μας για να μας κάνουν υπηκόους, δούλους και λάτρεις του δαιμονικού ψευτο- Χριστού τους; Φαίνεται ότι και οι άνθρωποι ακόμη σύντομα θα εξαναγκαστούμε να βάλουμε τσιπάκια στο σώμα μας. Μήπως αυτό είναι το χάραγμα (η σφραγίδα) του Θηρίου;
Μπορεί ναι, μπορεί να έρθει στο μέλλον άλλη εποχή, πιο ταιριαστή στην Αποκάλυψη, που δεν τη φανταζόμαστε, και να είναι εκείνη η εποχή του Θηρίου. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε γενιά – και σήμερα – «πολλοί πλάνοι [=πνευματικοί απατεώνες] εμφανίστηκαν στον κόσμο… αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος», όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας της Αποκάλυψης, άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και μαθητής του Χριστού, (το αναφέρει στη Γ’ επιστολή του, αλλά δες και το κεφ. 3 της Α’ επιστολής του, που όλες βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη, πριν την Αποκάλυψη).
Δεν είναι μυστικό πως τον κόσμο δεν τον κυβερνούν τα κράτη, αλλά οι οικονομικές αυτοκρατορίες, δηλ. οι πολυεθνικές εταιρίες και οι διεθνείς τράπεζες. Αλλά υπάρχουν και άλλες «αυτοκρατορίες», οικονομικές & πολιτικές φυσικά, αλλά και πνευματικές. Αυτοί οι κύκλοι υποδουλώνουν πνευματικά τον άνθρωπο, (όλη την ανθρωπότητα), του ρίχνουν το δόλωμα της καταναλωτικής αφθονίας, της δήθεν ευημερίας, της δήθεν αρμονίας, (που υποστυλώνεται πλέον με γιόγκα και άλλα ινδουιστικά), και τελικά τον βυθίζουν σ’ έναν ωκεανό απελπισίας, παρακμής και πόνου, επειδή είναι ένας ωκεανός ζωής απόλυτα μπουκωμένης από τεχνολόγία, αλλά χωρίς Χριστό. Αυτός είναι ο κόσμος, όπως τον κατασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια οι αληθινοί «ηγέτες» του, που δεν είναι άνθρωποι του Θεού.
Απέναντι σ’ αυτή την πνευματική και υλική σκλαβιά, η αντίσταση και η ελευθερία δε θα ‘ρθει με πολιτική και κοινωνική αγανάκτηση και συγκεντρώσεις στις πλατείες, δε θα ’ρθει με διαμαρτυρίες, αγώνες και απαιτήσεις οικονομικής φύσεως, αλλά με πνευματικό αγώνα, προσευχή, ορθόδοξη πνευματική και σωματική άσκηση (=όλο και μεγαλύτερη απεξάρτηση από την ανάγκη για χρήμα και για κατανάλωση), με θεία Χάρη.
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί και όχι οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγωνιστές αντιστέκονται στο παγκόσμιο σκοτεινό, κυριολεκτικά δαιμονικό, σύστημα, που είναι και πολιτικό-οικονομικό, αλλά και βαθύτατα πνευματικό και αποσκοπεί όχι στην αφαίρεση των χρημάτων μας, (που το ίδιο μάς πρόσφερε σε αφθονία ξεγελώντας μας για να εγκαταλείψουμε το Χριστό και την Εκκλησία, την τιμή προς τους αγίους, τη θεία Μετάληψη, τη νηστεία, το αναμμένο καντήλι στο σπίτι, στα εικονίσματα και στην καρδιά μας), όχι στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας (που κι αυτό το κάνει, για να μας δέσει πιο σφιχτά), αλλά στην υποδούλωση των ψυχών μας, στην απομάκρυνση απ’ το Χριστό και στο ρίξιμό μας, (αφού δε θα θυμόμαστε καν πια πώς πάνε στην Εκκλησία, πώς εξομολογούνται, πώς πρoσεύχoνται … και θα τα έχουμε όλ’ αυτά απαξιώσει, απαξιώνοντας τους «παπάδες»), στην αγκαλιά του ψεύτικου δικού τους «θεού», του διαβόλου. Άλλωστε «όλες οι θρησκείες δεν είναι ίδιες», όπως παπαγαλίζουν και μας πιπιλίζουν τ’ αφτιά και το μυαλό. Όχι, δεν είναι.
Δ) Όλοι οι άνθρωποι, όλων των θρησκειών, θα κριθούν από το μοναδικό αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και θα ζήσουν αιώνια στον ίδιο, παράδεισο και στην ίδια κόλαση με τους χριστιανούς. Δε θα κριθούν οι πιστοί κάθε θρησκείας από κάποιους δικούς τους θεούς, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν άλλοι θεοί εκτός από ένα Θεό, την Αγία Τριάδα.
Πώς όμως θα κριθούν οι πιστοί των άλλων θρησκειών; Βλέπουμε ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν καλοί και ταπεινοί άνθρωποι. Όμως στις διάφορες θρησκείες, έξω από την Ορθοδοξία, υπάρχουν επίσης και διδασκαλίες που ανακατεύουν την αλήθεια και το ψέμα, καθώς επίσης και λατρείες σε, «θεούς» σκληρούς, επικίνδυνους και σκοτεινούς. Όλα αυτά σίγουρα επηρεάζουν τη σωτηρία των ανθρώπων. Επίσης, λείπουν από εκεί το βάπτισμα, η θεία Μετάληψη, η εξομολόγηση και όλα τα εφόδια που προσφέρει ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας για να γίνει άγιος ο άνθρωπος.
Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν σε όλους μας να διαδίδουμε το μήνυμά Του σε όλους τους λαούς – να μιλάμε για το Χριστό και την Eκκλησία Του σε όλους τους ανθρώπους, για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (η εντολή αυτή υπάρχει στο τέλος του κατά Ματθαίον ευαγγελίου). Αυτό μόνο μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά. Επιθυμία και αγώνας μας είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.
Ε) Δεν πρέπει να μας βασανίζει η αγωνία για το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Θα γίνει όταν έρθει η ώρα της, κατά την αλάνθαστη κρίση και σοφία του Θεού. Ό,τι κι αν κάνουμε, δεν πρόκειται να μάθουμε τη χρονολογία. Ο Κύριος αρνήθηκε να την αποκαλύψει ακόμη και στους ίδιους τους μαθητές Του (Ματθ. 24, 36).
Τόνισε όμως ότι -παρόλο που θα υπάρχουν σημάδια- η στιγμή εκείνη θα έρθει ενώ δεν την περιμένουμε και ότι πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι.
Να επισημάνουμε εδώ ότι ακόμη κι αν η Δευτέρα Παρουσία γίνει μετά από αιώνες, σίγουρα η δική μας προσωπική συνάντηση με το Θεό δε θ’ αργήσει. Μετά από μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα θα κοιμηθούμε – όχι για να ξυπνήσουμε το πρωί, αλλά για να ξυπνήσει η ψυχή μας στην πορεία προς τον ουρανό! Τότε θα συναντήσουμε το Θεό, δηλαδή το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Αυτή είναι η προσωπική μας Δευτέρα Παρουσία και πρέπει, να έχουυμε στο χέρι το εισιτήριο, δηλαδή την πίστη, την ταπείνωση και την αγάπη μας προς όλο τον κόσμο, ακόμη και προς τους εχθρούς μας, όπως μας ζήτησε και μας δίδαξε ο Χριστός.
Το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας είναι τεράστιο και έχει κι άλλα επιμέρους ζητήματα, που δεν υπάρχει χώρος να τα θίξουμε εδώ. Παρακαλούμε να διαβάσετε, αδελφοί, το βιβλίο Θάνατος, Ανάσταση και αιώνια ζωή, από τις εκδόσεις «Ετοιμασία» της Ιεράς Μονής Καρέα, στην Αθήνα, ή το βιβλίο Η ζωή μετά τον θάνατο, του μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου Βλάχου. Aπό τέτοια βιβλία μπoρείτε να πληροφορηθείτε όσα διδάσκει ο Χριστός στο ευαγγέλιο, αλλά και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανικού αγώνα, για τα σοβαρά αυτά ζητήματα. Εξάλλου, τόσα διαβάζουμε – ας διαβάσουμε και κάτι που θα μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο για το αιώνιο σπίτι μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου