«Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

 

Ἡ καρδιά εἶναι τρεπτή. Μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξει ἀρκετές φορές σέ μιά στιγμή. Νά στραφεῖ πρός τό καλό ἤ τό κακό, στήν πίστη ἤ τήν ἀπιστία, στήν ἁπλότητα ἤ τήν πανουργία, στήν ἀγάπη ἤ τό μίσος, στήν ἀγαθότητα ἤ τό φθόνο, στή γενναιοδωρία ἤ τήν τσιγκουνιά, στήν ἁγνότητα ἤ τή μοιχεία.

Πόση ἀσυνέπεια ὑπάρχει, πόσοι κίνδυνοι μᾶς περιβάλλουν!

Πόσο προσεχτικοί κι ἐγκρατεῖς πρέπει νά εἴμαστε!

Κύριέ μου Ἰησοῦ! Πόσες φορές ἀνανέωσες τή φύση μου, πού ἐγώ τήν ἔφθειρα μέ τήν ἀπροσεξία καί τίς ἁμαρτίες μου! Εἶναι ἀμέτρητες οἱ φορές, δέν ὑπάρχει μέτρο. Πόσες φορές μέ ἔσωσες ἀπό τό καμίνι πού καίει μέσα μου, ἀπό τή φωτιά τῶν παθῶν, ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς ἀπόγνωσης καί τῆς ἀπελπισίας!

Πόσες φορές ἀναζωογόνησες τή νεκρωμένη καρδιά μου, μόνο μέ τό πού σ᾿ ἐπικαλέστηκα μέ πίστη! Πόσες φορές τό ἐκπλήρωσες αὐτό μόνο μέ τό πού κοινώνησα τά ἄχραντα μυστήρια!

Κύριε! Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δέν ὑπάρχει οὔτε ἀριθμός οὔτε μέτρο τῶν εὐεργεσιῶν Σου πρός ἐμένα τόν ἁμαρτωλό. Τί νά Σοῦ προσφέρω ἐγώ, τί νά Σοῦ ἀνταποδώσω γιά τά ἀμέτρητα ἐλέη Σου, Ἰησοῦ, ζωή μου καί φῶς μου;

Εἴθε νά εἶμαι συνετός στίς ἐπιλογές μου, νά βαδίζω σύμφωνα μέ τό θέλημά Σου. «Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ» (Ψαλμ. Ριη΄ : 1), ὅπως εἶπες ὁ ἴδιος μέ τά χείλη τοῦ προφητάνακτα Δαβίδ. Θά προσπαθήσω νά εἶμαι πιστός σέ Σένα, νά εἶμαι ταπεινός, πράος, καλός, συγχωρητικός, ἐργατικός, ἐλεήμων, γενναιόδωρος, ὑπάκουος.

Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι καλό καί θεάρεστο ἔργο, ἄν ταυτόχρονα φροντίζεις ν᾿ ἀπαλλάξεις τήν καρδιά σου ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, τήν κακία, τό φθόνο, τήν ἀκηδία, τήν ὀκνηρία, τήν ἀπληστία, τή μοιχεία, τό ψέμα, τήν ἀπάτη καί τ᾿ ἄλλα πάθη. Ἄν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν προσπαθεῖ νά καθαρίσει τήν καρδιά του κι ἐμπιστεύεται μόνο τίς ἐλεημοσύνες του, τότε λίγη μόνο ὠφέλεια θ᾿ ἀποκομίσει ἀπ᾿ αὐτές. Γιατί χτίζει μέ τό ἕνα χέρι καί γκρεμίζει μέ τό ἄλλο.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.