Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Ὁ πνευ­μα­τι­κός πα­τέ­ρας !

 
 
ν­θρω­πος χρει­ά­ζε­ται νά ψη­λα­φή­σει καί νά ­ναγ­κα­λι­σθε. Χρει­ά­ζε­ται ­νώ­πιον κά­ποι­ου νά κλά­ψει, κά­ποι­ος νά βα­στά­ξει τό πε­ρι­ε­χό­με­νο τς καρ­δις πού κε­νώ­νε­ται, κά­ποι­ος νά τόν βε­βαι­ώ­σει μέ φω­νή ­ναρ­θρη ­τι ­γα­πι­έ­ται Θε­ϊ­κά. Νά στα­θε μπρο­στά σέ δυ­ό μά­τια χρει­ά­ζε­ται, ­να βλέμ­μα νά τόν ν­το­πί­σει ­γω­νι, γιά νά μήν νοι­ώ­θει μό­νος, νά α­σθαν­θε ­τι ­να­ζη­τι­έ­ται. Σέ κα­τα­στά­σεις προ­σω­πι­κο συν­τριμ­μο καί ­πώ­λειας, σέ στιγ­μές ­πώ­δυ­νης α­το­γνω­σί­ας, σέ συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ζω­ς ρη­μαγ­μέ­νης στά σκο­τά­δια, δέν ρ­κε τό πα­ρά­δειγ­μα βι­ο­τς τν ­γί­ων -γιά τό πς Θε­ός τούς συγ­χώ­ρε­σε- γιά νά σέ στη­ρί­ξει. Θέ­λεις χέ­ρι σάρ­κι­νο ν’ ­πλω­θε καί νά σ’ ­κουμ­πή­σει, νά σ’ ­νορ­θώ­σει προ­σω­πι­κά.
Γι’ α­τήν μας τήν ­νάγ­κη Θε­ός μς χα­ρί­ζει ­ναν ­ρα­τό καί σύμ­μορ­φο συ­νάν­θρω­πο γιά νά φα­νε­ρώ­νει ­κε­νον. Μς χα­ρί­ζει τόν πνευ­μα­τι­κό πα­τέ­ρα καί τήν πνευ­μα­τι­κή σχέ­ση μας μ’ ­κε­νον. Μιά σχέ­ση πού δέν μπο­ρε νά ­ξαν­τλε­ται στήν ­πλή ­ξα­γό­ρευ­ση τν ­μαρ­τι­ν καί στήν πα­ρε­χό­με­νη συγ­χώ­ρη­ση. Τό χά­ρι­σμα τς πνευ­μα­τι­κς πα­τρό­τη­τας, ­ρα­τό ­κτύ­πω­μα τς Θε­ϊ­κς, δέν βρί­σκε­ται στήν τε­λε­τουρ­γι­κή συγ­χώ­ρη­ση τν ­μαρ­τι­ν ­σο στήν κο­πι­ώ­δη καί θυ­σι­α­στι­κή συ­νο­δοι­πο­ρί­α. Στόν τρό­πο πού θά ­να­δε­χθες τήν ζω­ή το λ­λου, ­χι γιά νά δι­ευ­θύ­νεις τήν συ­νεί­δη­σή του, λ­λά γιά νά τόν γεν­νή­σεις ­νή­λι­κα καί ­λεύ­θε­ρο σέ μί­α προ­σω­πι­κή σχέ­ση μέ τόν Πα­τέ­ρα Θε­ό.
πνευ­μα­τι­κός πα­τέ­ρας δέν ε­ναι (μό­νο) ­πορ­ριμ­μα­το­δο­χε­ο, ε­ναι ­νας ­ρα­στής καί προ­φή­της! Τό ­πορ­ριμ­μα­το­δο­χε­ο πολ­λές φο­ρές βο­λεύ­ει, ε­ναι ε­κο­λό­τε­ρο, δέν χρει­ά­ζε­ται σχέ­ση ­πλς ­πο­χρέ­ω­ση, τό χρη­σι­μο­ποι­ες. Τό λ­λο ­μως, τό ­ρα­στής καί προ­φή­της, χρή­ζει μ­φί­πλευ­ρης συ­νέρ­γειας, σχέ­σης ­να­γω­γι­κς, θε­λη­μα­τι­κς συ­νέ­πειας.
­ρα­στής ποι­μέ­νας ­νά­βει φω­τι­ές ­γά­πης στίς καρ­δι­ές, ­χον­τας ­διος πρίν ­να­φλε­χθε ­π’ α­τήν. Ε­ναι ­ρα­στής για­τί μέ­σα ­πό τόν τρό­πο καί τήν ζω­ή του Θε­ός κα­τα­δι­ώ­κει καί πο­λι­ορ­κε ­σέ­να, τόν κά­θε ν­θρω­πο. ­ρα­στής για­τί γνω­ρί­ζει ν’ ­πο­τρα­βι­έ­ται, νά σ’ ­γα­π στήν α­ω­νι­ό­τη­τά σου κι ­χι μό­νο στό πα­ρόν σου. ­ρα­στής, γιά συ­νε­χ ­πό­μνη­ση ­τι Θε­ός δέν ψά­χνει σκλά­βους, ­ρω­μέ­νες καρ­δι­ές ­να­ζη­τ. ­ρα­στής για­τί δέν σέ ­πο­δέ­χε­ται ­πι­λε­κτι­κά, για­τί ­πι­μέ­νει νά φυ­σ τίς κάμ­πι­ες τς ­σχή­μιας σου προ­σμέ­νον­τας πε­τα­λο­δες νά γε­νον.
 
π. Βασίλειος Χριστοδούλου
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...