Ἡ εὐσπλαχνία, Μελέτιος Καλαμαρᾶς

 

Ἔχομε χρέος, νά εἴμαστε εὔσπλαγχνοι: στούς φτωχούς· στούς πονεμένους· στούς ξένους. Αὐτό οἱ ἅγιοι πατέρες μας, οἱ μεγάλοι φωστῆρες τῆς Ἐκκλησίας, τό εἶχαν κάμει πρόγραμμα τῆς ζωῆς τους.

Γιά νά φθάσωμε καί ἐμεῖς στήν ἀρετή αὐτή, πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις, νά κάμωμε ἔργο τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. 6,36).

Τά λόγια αὐτά τοῦ Σωτῆρος μας, οἱ συνετοί καί μυαλωμένοι τά προσέχουν πολύ! Ἀντίθετα, οἱ ἀσύνετοι καί ἄμυαλοι, δέν τά προσέχουν. Καί ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό, χάνουν τόν μισθό τους. Τό λέει καί ἡ Γραφή: «ὁ σπείρων φειδομένως, φειδομένως καί θερίσει. Καί ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις, ἐπ᾿ εὐλογίαις καί θερίσει» (Α΄Κορ. 9,6).
 

* * *
 

Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος, Πέτρος τό ὄνομά του, πολύ σκληρόκαρδος. Δέν ἔδινε σέ φτωχό τίποτε. Μιά ἡμέρα ἐπῆγε στό σπίτι του ἕνας φτωχός καί τοῦ ζητοῦσε φορτικά ἐλεημοσύνη. Καί ἐκεῖνος, ὀργισμένος ἔψαξε νά βρῆ κάτι νά τοῦ τό κοπανίσει στό κεφάλι! Καί μή βρίσκοντας, τοῦ κοπάνισε στό κεφάλι ἕνα κομμάτι ψωμί!

 

Τό ἅρπαξε ὁ φτωχός καί – τόσο ἦταν φτωχός! – πού ἐξαφανίσθηκε γεμᾶτος χαρά, πού θά εἶχε κάτι νά φάει.

Τό ἴδιο βράδυ εἶδε ὁ πλούσιος, σέ ὅραμα τήν ψυχή του νά κρίνεται. Τά δαιμόνια νά ζητοῦν, νά τήν πάρουν γιά τήν κόλαση. Καί τούς ἀγγέλους νά κλαῖνε γιά τήν ἀπώλειά της. Καί, ἐνῶ ἔτρεμε περιμένοντας τήν καταδίκη του, εἶδε ἕναν ἄγγελο νά παρουσιάζει τό ψωμί, πού εἶχε πετάξει στό κεφάλι τοῦ φτωχοῦ! Καί εἶδε τά δαιμόνια, νά ἐξαφανίζονται στήν θέα τῆς ἐλεημοσύνης!

Ξύπνησε καί εἶπε:

-Ἄν αὐτό τό καρβέλι, καί ὅπως τό ἔδωκα, καί μέ τόν τρόπο πού τό ἔδωκα, ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεός, τό δέχεται σάν ἐλεημοσύνη μου, – ὤ Θεέ μου, τί ἀπέραντη ἀξία ἔχει ἡ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ! Τί ἀνόητος, τί τρελλός πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν φαντάζεται ὅτι γίνεται πλούσιος μαζεύοντας!
 

* * *
 

Ἀπό τότε ὁ Πέτρος ἄλλαξε. Σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε ἀγωνίσθηκε μέ ὅλη του τήν καρδιά νά νικήσει τίς ἀδυναμίες του. Καί τόσο τό ἐπέτυχε, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας τώρα τόν τιμᾶ σάν ἅγιο (ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 20 Ἰανουαρίου).

 

Τό παράδειγμα τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Πέτρου, θά πρέπει νά μᾶς σπρώξει νά γίνομε καί ἐμεῖς σπλαγχνικοί στόν πλησίον μας, ἀφοῦ ἀκόμη καί ἡ ἐλάχιστη ἐλεημοσύνη πολύ συμβάλλει στό νά ἀποκτήσωμε τήν Οὐράνια Βασιλεία.