«Ο χρόνος είναι γενικός. Δεν μπορούμε να εντοπίζουμε τα οράματα. Δεν μπορούμε να μοιράζουμε τις αστραπές απ’ τα κλωστήρια τ’ ουρανού με δόσεις… Ο χρόνος είναι κοροϊδευτικός. Είναι αμέτοχος σαν τα περίπτερα στην κίνηση»[1]
Αλλά όμως δεν θα το βάλουμε κάτω συναναγνώστες. Ας γίνει το νέο έτος, μια αφορμή κάτι να αλλάξει στην καρδιά μας. Όχι να γίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές - ίσως είναι ανέφικτο - αλλά έστω μια μικρή, απειροελάχιστη γωνιά στην καρδιά μας να γεμίσει από τα ευγενή συναισθήματα. Κι αν φοβόμαστε ότι οι εποχές που έρχονται θα είναι πιο σκληρές και δύσκολες, στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή την ανθρωπιά μας.
«Να ζούμε βίον τέλειον κατά το ευαγγέλιον με αγάπη με ειρήνη και με τη δικαιοσύνη. Χρόνια πολλά και ευτυχή με καθαρά κι αγνή ψυχή με χαρά και με υγεία και με θεία ευλογία.»[2]
Το νέο έτος που αλλάζει είναι μια ημερολογιακή σύμβαση χρονικής πορείας. Το ξεκίνημα αυτής της πορείας να μας βρει με τον νου και την καρδιά μας στραμμένα στην πηγή της ζωής, τον Χριστό. Αυτό θα μας δώσει όλα αυτά τα «επανασταστικά» μεγέθη που έχει η ορθόδοξη ασκητική: Πραγματική χαρά μακριά από τοποχρονικές συνεξαρτήσεις, ελπίδα αταλάντευτη, καρδιακή, αγαπητική πλήρωση, φιλότιμο, αλήθεια, δοξολογική ενατένιση του μέλλοντος...!
«Ο χρόνος, σκέφτομαι, ίσως είναι μια αργοπορημένη τιμωρία – για ποιο πανάρχαιο σφάλμα! Βράδιαζε. Άνοιξα το παράθυρο κι αφουγκράστηκα μακριά το αιώνιο παράπονο του κόσμου. Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία χρόνια μας, από ‘να τίποτα: ένα αύριο που άργησε ή ένα λυκόφως που κράτησε πολύ….» [4]
Αλλά όμως δεν θα το βάλουμε κάτω συναναγνώστες. Ας γίνει το νέο έτος, μια αφορμή κάτι να αλλάξει στην καρδιά μας. Όχι να γίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές - ίσως είναι ανέφικτο - αλλά έστω μια μικρή, απειροελάχιστη γωνιά στην καρδιά μας να γεμίσει από τα ευγενή συναισθήματα. Κι αν φοβόμαστε ότι οι εποχές που έρχονται θα είναι πιο σκληρές και δύσκολες, στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή την ανθρωπιά μας.
«Να ζούμε βίον τέλειον κατά το ευαγγέλιον με αγάπη με ειρήνη και με τη δικαιοσύνη. Χρόνια πολλά και ευτυχή με καθαρά κι αγνή ψυχή με χαρά και με υγεία και με θεία ευλογία.»[2]
Το νέο έτος που αλλάζει είναι μια ημερολογιακή σύμβαση χρονικής πορείας. Το ξεκίνημα αυτής της πορείας να μας βρει με τον νου και την καρδιά μας στραμμένα στην πηγή της ζωής, τον Χριστό. Αυτό θα μας δώσει όλα αυτά τα «επανασταστικά» μεγέθη που έχει η ορθόδοξη ασκητική: Πραγματική χαρά μακριά από τοποχρονικές συνεξαρτήσεις, ελπίδα αταλάντευτη, καρδιακή, αγαπητική πλήρωση, φιλότιμο, αλήθεια, δοξολογική ενατένιση του μέλλοντος...!
«Ανθρωπότητα είναι όταν διαβάζεις τους νεκρούς
και γράφεις για τους αγέννητους» [3]
Δεν ήταν πάνω από τον ήλιο τελικά.
Ήταν πάνω από το φεγγάρι.
Καλύτερα έτσι. Δίχως ημί. Ελεύθερα.
Όμορφα. Ανθρώπινα. Και με τη σιωπή.
Καλή κι ευλογημένη Χρονιά...
και επΑναστατικός ο Νέος Χρόνος,
και επΑναστατικός ο Νέος Χρόνος,
για να μας οδηγήσει στο Φως
της του Χριστού Ελευθερίας.
της του Χριστού Ελευθερίας.
Να αφήσουμε τη θαλπωρή
των πεποιθήσεών μας,
των πεποιθήσεών μας,
να αποφασίσουμε
να αντισταθούμε,
να αντισταθούμε,
να απελευθερωθούμε
από τους εξωτερικούς και
τους εσωτερικούς μας δυνάστες
από τους εξωτερικούς και
τους εσωτερικούς μας δυνάστες
και να τραβήξουμε μπροστά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου