«Λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν»
Ὅταν ὁ Χριστὸς ἔθρεψε στὴν ἔρημο τοὺς πέντε χιλιάδες τοῦ λαοῦ μὲ δύο ψάρια καὶ μὲ πέντε ἄρτους, τόση ἐντύπωση ἔκανε, ὥστε ἤθελαν νὰ τὸν κάνουν βασιλιά. Καὶ ἤθελαν νὰ τὸν κάνουν βασιλιά, διότι θὰ ἔλυναν τὸ πρόβλημα τοῦ φαγητοῦ καὶ τῆς τροφῆς. Οἱ ἄνθρωποι, ἐκείνους τοὺς εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ ἔθρεψαν τὸν λαὸ μὲ ψωμί, τοὺς ἀνεκήρυξαν μεγάλους εὐεργέτες καὶ σωτῆρες. Νὰ ὅμως ποὺ καὶ ὁ Χριστὸς ἔδωσε στοὺς ἀνθρώπους τροφή, γιὰ νὰ ζήσουν ὄχι πέντε ἔτη, ἀλλὰ αἰωνίως. Παρέδωσε σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Καὶ ὅπως στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅσοι ἔφαγαν τὸ μάννα ποὺ ἔπεφτε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σώζονταν, καὶ ὅσοι ἔπιναν ἀπὸ τὴν πηγὴ ποὺ ἄνοιξε τὸ ραβδὶ τοῦ Μωϋσέως δὲν βρῆκαν θάνατο, καὶ ὅσοι εἶχαν βαμμένη τὴν πόρτα τους μὲ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνιοῦ σώθηκαν ἀπὸ τὴν καταστροφή, ἔτσι καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅσοι παίρνουν τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου ζοῦν αἰώνια καὶ ἔχουν ἄφεση ἁμαρτιῶν.
Τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας δὲν μπορεῖ νὰ τὸ χωρέσει τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου: Πῶς τὸ κρασὶ καὶ τὸ ψωμὶ γίνεται σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ! Εἶναι μυστήριο ὑπερφυσικό. Εἶναι πραγματικὰ τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶναι οὔτε σύμβολα, οὔτε ζωγραφιὰ καὶ ἀντίτυπον τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἀπόδειξη τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Στὴν ὑπόλοιπη διδασκαλία του ὁ Χριστὸς καλεῖ προαιρετικῶς τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸν ἀκολουθήσουν· «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν», ὅποιος, δηλαδή, θέλει νὰ ἔλθει μαζί μου, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσει. Ὅποιος θέλει. Δὲν ἐκβιάζει κανένα. Ἐνῶ στὴν θεία Εὐχαριστία τί λέει: «λάβετε φάγετε, πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες». Δὲν εἶπε ὅποιος θέλει νὰ πιεῖ, ἢ ὅποιος θέλει νὰ φάει, ἀλλὰ ὑποχρεωτικῶς, γιὰ νὰ σωθεῖτε, πρέπει νὰ φᾶτε καὶ νὰ πιεῖται τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου. Ὅπως ἐὰν ἕνας ἄνθρωπος δὲν βαπτισθεῖ, δὲν νοεῖται χριστιανός, ἔτσι καὶ ἕνας χριστιανὸς γιὰ νὰ μεταβεῖ στὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, πρέπει νὰ πάρει τὴν θεία Εὐχαριστία. Καὶ εἴδατε τί εἶπε ὁ Χριστός· «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες»· ὅλοι. Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ μείνει ἐκτὸς τῆς θείας Κοινωνίας. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Μᾶρκος· «ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες». Ἤπιαν ὅλοι.
Γιὰ νὰ πάρεις ὅμως τὴν θεία Εὐχαριστία, πρέπει νὰ κάνεις μιὰ προετοιμασία κατάλληλη.
Μᾶς λέει ὁ Παῦλος στὸ ια΄ κεφάλαιο τῆς Α΄ Κορινθίους ἐπιστολῆς, νὰ δοκιμάζει ὁ καθένας μας τὸν ἑαυτό του καὶ ἔπειτα νὰ παίρνει τὰ τίμια δῶρα. Διότι πολλοὶ πέθαιναν τὴν ὥρα ποὺ κοινωνοῦσαν ἀναξίως καὶ πολλοὶ ἀσθενοῦσαν. Ἔπεσαν στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ἀπὸ ἀσθένειες ποὺ τοὺς ἦρθαν, τὴν ὥρα ποὺ κοινωνοῦσαν ἀναξίως· «ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί». Ἐπίσης λέει ὁ Παῦλος ὅτι ἐκεῖνος ποὺ πάει ἀπροετοίμαστος νὰ κοινωνήσει διαπράττει φοβερὴ ἁμαρτία· «κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει». Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι «πῦρ τοὺς ἀναξίους φλέγον».
Ἡ προετοιμασία τοῦ Χριστιανοῦ γιὰ νὰ κοινωνήσει εἶναι νὰ καθαρίσει τὴν ψυχή του ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα. Νὰ ἐξομολογηθεῖ. Νὰ ἀγαπήσει πολὺ τὸν Θεό, νὰ ἔχει πίστη ἀκράδαντη ὅτι αὐτὸ ποὺ παίρνει εἶναι σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, τὸ πνεῦμα μας νὰ εἶναι ζέον.
Στὴν θεία Λειτουργία ἀκοῦμε τὸν ἱερέα νὰ μᾶς λέει: «πρόσχωμεν τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις». Περιμένει τοὺς ἁγίους νὰ ἔλθουν νὰ κοινωνήσουν. Ποιοί εἶναι οἱ ἅγιοι; Ἁγίους ἐννοεῖ πρῶτα-πρῶτα ἐκείνους ποὺ ἔφθασαν σὲ τέλεια μέτρα ἀρετῆς· αὐτοὺς ποὺ ἔφθασαν σὲ μεγάλα ὕψη ἀρετῆς· ἀλλὰ καὶ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται, μοχθοῦν, ἐργάζονται νὰ γίνουν ἄνθρωποι τῆς ἀρετῆς, νὰ γίνουν ἅγιοι. Αὐτοὺς μακαρίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν λέει: «ἀδελφοὶ ἅγιοι, κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι».
Ὅταν παίρνουμε τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου, γινόμαστε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ· ζωντανὰ μέλη. Κύτταρο τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ καθένας μας. Ὅταν ὅμως κοινωνοῦμε ἀναξίως, τότε εἴμαστε νεκρὰ μέλη· «οὐ γὰρ διαβαίνει ἡ ζωὴ πρὸς τὰ νεκρὰ καὶ ἀποκοπέντα μέλη». Τότε ἡ ζωή, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός, δὲν θὰ ἔλθει στὰ νεκρὰ ἀπὸ πνευματικῆς ζωῆς μέλη, γιὰ νὰ τὰ στερεώσει.
Τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας εἶναι πολύτιμο καὶ χρειάζεται νὰ μετάσχουμε σ’ αὐτό.
Δυστυχῶς ὅμως ἐλάχιστοι προσερχόμαστε προετοιμασμένοι νὰ κοινωνήσουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, εἴτε ἀπὸ συνήθεια (ἀπὸ μικροὶ συνηθίσαμε νὰ κοινωνοῦμε), εἴτε ἀπὸ ἄγνοια (δὲν ξέρουμε τί παίρνουμε), εἴτε ἀπὸ τὴν ἰδέα γιὰ τὸ καλὸ τοῦ χρόνου (καὶ τὰ διάφορα ἔθιμα), εἴτε ἀπὸ ἀπιστία, εἴτε μὲ ἀμελῆ προετοιμασία, ἢ ἀκόμη χωρὶς ἐξομολόγηση, ἔχοντας τὴν ἰδέα ὅτι μποροῦμε νὰ ποῦμε τὶς ἁμαρτίες μας στὶς εἰκόνες- τότε ὅμως νὰ περιμένουμε νὰ μᾶς κοινωνήσει ἡ εἰκόνα!
Στὸ βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου, Ἁγιορεῖται Πατέρες καὶ Ἁγιορείτικα, ἀναφέρεται ἡ περίπτωση τοῦ Γερο-Αὐγουστίνου.
Πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ πάρουμε τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, διότι ὑπάρχει ἡ προσταγὴ τοῦ Κυρίου, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δὲν θὰ ἔχετε ζωὴ αἰώνια. Ἀμήν.
Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας Ἰωήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου