«Δέν θά ξεχάσω ποτέ τήν ἀντίδραση μιᾶς μητέρας στήν Κέρκυρα. Εἶχα πάει ἐκεῖ νά συζητήσω μέ τά παιδιά ἑνός Λυκείου· καί τήν ἄλλη ἡμέρα, μέ τούς γονεῖς τῶν παιδιῶν καί γενικά ἐνήλικες, μέ θέμα: «Ἐφηβεία καί οἰκογένεια». Ἡ ἐν λόγω μητέρα πῆρε τόν λόγο, εἶπε τό πρόβλημα μέ τόν γιό της καί ὕστερα μέ ρώτησε:
-Μήπως πρέπει νά τόν πάω σέ ψυχολόγο;
Τῆς ἀπάντησα, λοιπόν:
-Τά παιδιά δέν θέλουν ψυχολόγο. Γονεῖς θέλουν!
Καί ἡ ἀντίδρασή της, ὅλο ἀπορία:
-Καί πῶς νά γίνουμε τώρα γονεῖς; (!)»
Τό περιστατικό ἀναφέρει στό νέο του βιβλίο «Τά παιδιά δέν θέλουν ψυχολόγο. Γονεῖς θέλουν», ὁ ἔμπειρος ψυχίατρος Νῖκος Σιδέρης. (ἐφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 12-4-09).
* * *
Εἶναι πολύ σπουδαία ἡ διαπίστωση τοῦ ψυχιάτρου γιά τό πόσο τά παιδιά χρειάζονται τούς γονεῖς τους. Ἐπίσης, εἶναι χρήσιμες οἱ συμβουλές καί ὁδηγίες του πρός τούς γονεῖς. Παρά ταῦτα, τό ἐρώτημα-ἀπορία πού παραμένει εἶναι: Ποιό πρέπει νὰ εἶναι τό θεμέλιο στήν σκέψη μας καί στήν ζωή μας γιά νά γίνουμε γονεῖς;
Ἰδού, ἕνα παράδειγμα-ὁδηγός γιά νά δράσουμε σωστά καί σωτήρια γιά τά παιδιά μας.
Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα (καιρός Τουρκοκρατίας) στήν περιοχή τῆς Θεσσαλονίκης ζοῦσε ἕνας ἄνθρωπος, πού κάποια ἡμέρα σκότωσε ἕναν Τοῦρκο. Στή συνέχεια, γιά νά γλυτώσει τήν ζωή του, ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί ἔγινε μουσουλμᾶνος. Προβλέπεται κάτι τέτοιο στό Ἰσλάμ. Ἡ γυναίκα του, ὅμως, ἔμεινε πιστή χριστιανή. Εἶχαν καί μία κορούλα, τήν Ἀκυλίνα, μωρό τότε. Οἱ Τοῦρκοι πίεζαν τόν πατέρα νά ἀλλαξοπιστήσει καί τήν θυγατέρα του. Ὅταν ἡ Ἀκυλίνα ἔγινε 18 χρονῶν οἱ πιέσεις ἔγιναν ἀφόρητες. Σέ ὅλα αὐτά τά χρόνια, ἡ μητέρα μέρα-νύκτα συμβούλευε τήν κόρη της νά μείνει ἀκλόνητη στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι, ὅταν ὁ πατέρας τῆς Ἀκυλίνας τῆς εἶπε ὅτι πρέπει νά ἀρνηθῆ καί αὐτή τόν Χριστό, γιά νά γλυτώσει αὐτός ἀπό τίς πιέσεις, τοῦ ἀπάντησε:
-Μήπως εἶμαι ὀλιγόπιστη σάν καί σένα γιά νά ἀρνηθῶ τόν Πλάστη μου, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό; Ἐγώ εἶμαι ἕτοιμη νά χύσω τό αἷμα μου γι᾿ Αὐτόν.
Μετά τήν ἀπάντηση τῆς νέας, ὁ πατέρας της κάλεσε τούς Τούρκους γιά νά τῆς ἀλλάξουν γνώμη μέ τή βία πιά (!). Τήν ὥρα πού τήν ἀποχαιρετοῦσε ἡ μητέρα της, τῆς εἶπε:
-Ἔφθασε ἡ ὥρα, παιδί μου, γιά τήν ὁποία σέ συμβούλευα χρόνια τώρα. Μήν ἀρνηθῆς τόν Χριστό, τόν Κύριο καί Σωτήρα μας.
Τήν βασάνισαν ἀλύπητα. Ἡ νεαρή Ἀκυλίνα ἔμεινε ἀνυποχώρητη. Μισοπεθαμένη πιά, τήν ἔστειλαν στήν μάνα της.
-Τί ἔκανες παιδάκι μου; Τήν ἐρώτησε ἐκείνη, γεμᾶτη ἀγωνία.
-Ὅ,τι συμφωνήσαμε: Φύλαξα ἀκέραιη τήν ὁμολογία τῆς πίστης μου στόν Χριστό!
Μετά ἀπό λίγο, ἄφησε τήν τελευταία της πνοή στά χέρια τῆς μητέρας της. Ἐμαρτύρησε στίς 27 Σεπτεμβρίου τοῦ 1764.
Ἰδού, ἕνα παράδειγμα-ὁδηγός γιά νά δράσουμε σωστά καί σωτήρια γιά τά παιδιά μας.
Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα (καιρός Τουρκοκρατίας) στήν περιοχή τῆς Θεσσαλονίκης ζοῦσε ἕνας ἄνθρωπος, πού κάποια ἡμέρα σκότωσε ἕναν Τοῦρκο. Στή συνέχεια, γιά νά γλυτώσει τήν ζωή του, ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί ἔγινε μουσουλμᾶνος. Προβλέπεται κάτι τέτοιο στό Ἰσλάμ. Ἡ γυναίκα του, ὅμως, ἔμεινε πιστή χριστιανή. Εἶχαν καί μία κορούλα, τήν Ἀκυλίνα, μωρό τότε. Οἱ Τοῦρκοι πίεζαν τόν πατέρα νά ἀλλαξοπιστήσει καί τήν θυγατέρα του. Ὅταν ἡ Ἀκυλίνα ἔγινε 18 χρονῶν οἱ πιέσεις ἔγιναν ἀφόρητες. Σέ ὅλα αὐτά τά χρόνια, ἡ μητέρα μέρα-νύκτα συμβούλευε τήν κόρη της νά μείνει ἀκλόνητη στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι, ὅταν ὁ πατέρας τῆς Ἀκυλίνας τῆς εἶπε ὅτι πρέπει νά ἀρνηθῆ καί αὐτή τόν Χριστό, γιά νά γλυτώσει αὐτός ἀπό τίς πιέσεις, τοῦ ἀπάντησε:
-Μήπως εἶμαι ὀλιγόπιστη σάν καί σένα γιά νά ἀρνηθῶ τόν Πλάστη μου, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό; Ἐγώ εἶμαι ἕτοιμη νά χύσω τό αἷμα μου γι᾿ Αὐτόν.
Μετά τήν ἀπάντηση τῆς νέας, ὁ πατέρας της κάλεσε τούς Τούρκους γιά νά τῆς ἀλλάξουν γνώμη μέ τή βία πιά (!). Τήν ὥρα πού τήν ἀποχαιρετοῦσε ἡ μητέρα της, τῆς εἶπε:
-Ἔφθασε ἡ ὥρα, παιδί μου, γιά τήν ὁποία σέ συμβούλευα χρόνια τώρα. Μήν ἀρνηθῆς τόν Χριστό, τόν Κύριο καί Σωτήρα μας.
Τήν βασάνισαν ἀλύπητα. Ἡ νεαρή Ἀκυλίνα ἔμεινε ἀνυποχώρητη. Μισοπεθαμένη πιά, τήν ἔστειλαν στήν μάνα της.
-Τί ἔκανες παιδάκι μου; Τήν ἐρώτησε ἐκείνη, γεμᾶτη ἀγωνία.
-Ὅ,τι συμφωνήσαμε: Φύλαξα ἀκέραιη τήν ὁμολογία τῆς πίστης μου στόν Χριστό!
Μετά ἀπό λίγο, ἄφησε τήν τελευταία της πνοή στά χέρια τῆς μητέρας της. Ἐμαρτύρησε στίς 27 Σεπτεμβρίου τοῦ 1764.
* * *
Συνεπῶς, ὁ γονιός πού ἀγαπάει πραγματικά τό παιδί του, πρῶτα-πρῶτα πρέπει νά τό διδάξει καί νά τοῦ μάθει καλά ὅτι:
1. Θεμέλιο τῆς ὕπαρξής μας καί τῆς ζωῆς μας εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Κύριος καί Θεός μας. Χωρίς αὐτόν δέν ἔχουμε τήν πραγματική Ζωή. Καί φυσικά, οὔτε τήν πραγματική χαρά καί εἰρήνη πού εἶναι δῶρα δικά Του.
2. Γιά νά μείνουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, ἀξίζει ἀκόμη καί ἡ θυσία τῆς ζωῆς μας. Γιατί χωρισμός ἀπό τόν Χριστό σημαίει κόλαση.
3. Ὅλες οἱ ὑγιεῖς δραστηριότητες καί ἐπιδιώξεις τῆς ἐπίγειας ζωῆς, καί θεμιτές εἶναι, καί τίς εὐλογεῖ ὁ Χριστός· ὅμως ἀποτελοῦν δεύτερη προτεραιότητα. Ἡ πρώτη εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ σχέση μας μαζί Του!
1. Θεμέλιο τῆς ὕπαρξής μας καί τῆς ζωῆς μας εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Κύριος καί Θεός μας. Χωρίς αὐτόν δέν ἔχουμε τήν πραγματική Ζωή. Καί φυσικά, οὔτε τήν πραγματική χαρά καί εἰρήνη πού εἶναι δῶρα δικά Του.
2. Γιά νά μείνουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, ἀξίζει ἀκόμη καί ἡ θυσία τῆς ζωῆς μας. Γιατί χωρισμός ἀπό τόν Χριστό σημαίει κόλαση.
3. Ὅλες οἱ ὑγιεῖς δραστηριότητες καί ἐπιδιώξεις τῆς ἐπίγειας ζωῆς, καί θεμιτές εἶναι, καί τίς εὐλογεῖ ὁ Χριστός· ὅμως ἀποτελοῦν δεύτερη προτεραιότητα. Ἡ πρώτη εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ σχέση μας μαζί Του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου