Σημείωση ...μην ξεχάσω να ζήσω

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας της μαγείας...
Ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα
Στα κουδούνια των δημοτικών
Στις προσευχές από το μικρόφωνο
Και στα εκατομμύρια ντριιιιιν
Από το τηλέφωνο της δουλειάς

Υπάρχουν ξεχασμένες μαγικές σκόνες...
Πάντα θα βρεθεί κάποιος πρόθυμος
Να τις μαζέψει με την παλάμη του
Και να σου κρατήσει το χέρι σφιχτά..
Και έτσι ξαφνικά η μαγική σκόνη φτάνει ως τα χείλη σου
Και τα κάνουν να χαμογελούν τόσο που νομίζεις
Ότι οι μοναδικές τους λειτουργίες είναι το χαμόγελο και το φιλί...
Να χορταίνεις να χαμογελάς και να ξεδιψάς φιλώντας...
Αυτή είναι η μαγεία των Σεπτέμβρηδων...
Κι ύστερα ξεκινούν οι σκέψεις
Τα αν
Τα όμως
Τα αλλά, της ανάλυσης πίσω από τις λέξεις...
Είναι γενικό φαινόμενο όταν συμβαίνει κάτι καλό στη ζωή μας
Να φτιάχνουμε σενάρια συνωμοσίας
Να φοβόμαστε την αρνητική ενέργεια του σύμπαντος
Να προσπαθούμε να καταλάβουμε
Γιατί το ένστικτό μας δε μας προειδοποιεί για το επερχόμενο κακό.
Γιατί άραγε νιώθουμε ευάλωτοι απέναντι στην ευτυχία;
'Ισως επειδή συνηθίσαμε να ζούμε στα μέτρια και στα ασήμαντα...
Ίσως επειδή ακούσαμε κάποιον να λέει ότι η ευτυχία δεν κρατάει παρά μόνο για μια στιγμή...
(Όμως ο κάποιος έζησε τη στιγμή του...εσύ ;)
Ο έρωτας είναι η μόνη κατάσταση στη ζωή ενός ανθρώπου
Που προσπαθεί να εντάξει το εγώ του στο εμείς...
Κι είναι τόσο όμορφο να γεννιούνται εμείς ανάμεσα σε δύο ανθρώπους
Που πριν από λίγο καιρό ήταν άγνωστοι...
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα γνωμικά για τον έρωτα
Αλλά αποφάσισα ότι θέλω να τον ζήσω...