Το θαύμα στο όρος Θαβώρ την ημέρα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Σε κάθε δεσποτική και θεομητορική εορτή έχουμε μεγάλη χαρά οπουδήποτε κι αν γιορτάζουμε.Αλλά στους Άγιους Τόπους πολλαπλασιάζονται.

Εκεί αισθάνεσαι σαν να πετάς στα σύννεφα.Μερικές φορές δε ξέρεις τι σου συμβαίνει,εάν βρίσκεσαι στη γη ή στον ουρανό.Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο σε μένα αλλά σε όλους όσους συμμετέχουν σ¨αυτές τις γιορτές.Μαζί με την αφή του Αγίου Φωτός μια από τις μεγαλύτερες γιορτές είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Εκεί στο Όρος Θαβώρ στις 6/19 Αυγούστου,εμφανίζεται μια αόρατη θαυμαστή πλευρά αυτής της γιορτής όπου σε μια οποιαδήποτε εκκλησία του κόσμου δε μπορείς να δεις εκτός αν στο αποκαλύψει ο Θεός σε προσωπικό επίπεδο.

Εκεί τη νύχτα τις 5/18 προς 6/19 Αυγούστου κατά τη Θ.Λειτουργία μπροστά σε χιλιάδες πιστούς και άπιστους κατεβαίνει πάνω από το ιερό βουνο ένα σύννεφο.Οι άπιστοι-όπως πολλούς από αυτούς έχω ακούσει- λένε ότι δεν είναι παρά ένα μετεωρολογικό φαινόμενο.Αυτό το σύννεφο όμως είναι πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα σύννεφα που κατεβαίνουν το πρωί πάνω από τα βουνά μας.

Αρχίζοντας η αγρυπνία βλέπεις στην κορυφή του βουνού,προς τη Ναζαρέτ,μες το σκοτάδι της νύχτας κάτι πορτοκαλί.Αυτό κινείται κάθετα προς την εκκλησία και στέκεται εκεί σαν μία πορτοκαλί γλώσσα μέχρι στις δώδεκα-μία σε μεγάλη απόσταση από το Όρος Θαβώρ.

Και όταν αρχίζει η Θεία Λειτουργία, ειδικά τη στιγμή του Χερουβικού,έρχεται το σύννεφο προς το βουνό και αρχίζει να παίρνει διάφορα σχήματα και τότε αρχίζουν να κόβονται από το σύννεφο κομμάτια στρογγυλά ή μακρόστενα και παίρνουν τη μορφή πουλιών ή αγγέλων και έρχονται πάνω από τον τρούλο της εκκλησίας.

Εκεί υπάρχει μία…όπως σ’όλα τα κτίσματα της περιοχής όπου ανεβαίνει ο κόσμος και επικαλείται το Άγιο Πνεύμα.Τα λόγια είναι φτωχά για τι αισθάνεσαι όταν αυτά τα κομματάκια,απαλά σα βαμβάκι,έρχονται και τ’αγγίζεις με τα χέρια σου,τα αισθάνεσαι στο πρόσωπό σου.Σου’ρχεται ν’ανέβεις σ’αυτό το κομμάτι να φύγεις και να μη σ’ενδιαφέρει τίποτα.

Ταυτόχρονα με αυτό το θαύμα ένα άρωμα εξαίσιο σαν λιβάνι απλώνεται στον αέρα αλλά δεν είναι λιβάνι,σαν ρητίνη αλλά δεν είναι ρητίνη.Είναι ένας συνδυασμός ανατολίτικων κωνοφόρων και λιβανιού.

Φυσικά και εδώ βρίσκονται αυτοί που αμφιβάλλουν λέγοντας ότι κάποιο κόλπο έκαναν οι Έλληνες ή ότι είναι μετεωρολογικό φαινόμενο.Μα εδώ πρόκειται για μια γενική εκδήλωση χαράς.Τα πάντα σκιρτούν από χαρά,πράγμα που δε συμβαίνει σ’άλλα βουνά υπό οποιεσδήποτε μετεωρολογικές συνθήκες.
Φυσικά κατεβαίνοντας από το Θαβώρ,μετά από την αγρυπνία,με τους Έλληνες, τους Άραβες,τους Βουλγάρους,τους Ρώσους και τους Ρουμάνους να ψάλλουν το <<Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός …>> δεν επιθυμείς τίποτα το εγκόσμιο,παρά να ζεις έτσι αιωνίως.



Σ’αυτή την περίπτωση όπως και με το Άγιο Φως αυτά τα θαύματα ,αυτήν την παρηγοριά,τα δίνει ο Θεός τελικά γι’αυτούς που πιστεύουν,γιατί όπως λέει η Αγία Γραφή <<ήρθα να δώσω σ’αυτούς που έχουν και ήρθα να πάρω απ’αυτούς που δεν έχουν>>.

Δηλαδή ο Θεος <<παίρνει>> απ’αυτούς που έχουν λίγη πίστη και αρχίζουν να σχολιάζουν και να αμφισβητούν το Θεό,την παρουσία Του και τις ενέργείες Του.

Ενω σ’αυτούς που λένε :<<Πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία>> αποκαλύπτει την πιο μεγάλη χαρά
Πράγματι ,εκεί στο Όρος Θαβώρ καταλαβαίνεις γιατί ο Απ.Πέτρος είπε στο Χριστό ότι δε θέλει να φύγει από εκεί.

Πραγματικά δε σου’ρχεται να φύγεις από το Θαβώρ.Όλες οι εγκόσμιες εκδηλώσεις ωχριουν μπροστά στο τι γίνεται στο Όρος Θαβώρ.