
Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά, αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές.
Ικέτευε ακατάπαυστα τον Κύριο να σ' αξίωση ν' ανταποκριθείς στο
θείο κάλεσμα Του: "Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και
πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς
και μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και
ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών" (Ματθ. 11. 28-29). Πουθενά
δεν θα βρεις τόση ανάπαυση. Όση μέσα στην ταπείνωση. Πουθενά δεν
θα βρεις τόση ταραχή, όση μέσα στην υπερηφάνεια. Ταπεινώσου
μπροστά σε όλους και θα υψωθείς από τον Κύριο. Αλλά και όταν
υψωθείς από Εκείνον μείνε πάλι ταπεινός, για να μη χάσης τη χάρη
Του, "Ταπεινωθείτε ενώπιον του Κυρίου και υψώσει υμάς" (Ιάκωβος
4. 10).



