tag:blogger.com,1999:blog-5191511180688843152024-03-13T02:11:51.485+02:00"Θεομήτορος"Adminhttp://www.blogger.com/profile/16761212562658076370noreply@blogger.comBlogger9503125tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-47598329085718548602022-05-10T15:30:00.001+03:002022-05-10T15:30:00.277+03:00Τα τέσσερα όπλα κατά των πειρασμών<p> <img height="339" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUhffa8Tp6jOi4Oy8NtuSv8ESac8vpkRe_m4oa4pFotFirGRsWm74CLJ03SnmQlaO2w69tIDY0SoxvlvQKC6K_EHkzIAgVN6ek8ffFPmLlMIIHGqQYgDxC3mWdxk5Ukjv_5nJjPXXYKio/s400/zervakos.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; color: #ffeedd; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; padding: 8px; text-align: center;" width="400" /></p><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Ὅσες φορές σᾶς προσβάλλει ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) εἴτε μὲ κάποιο πάθος εἴτε μὲ μελαγχολία, μὲ τὴν ἀμέλεια, τὴν ἀπελπισία, ἁρπάξτε ἀμέσως τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς, καὶ θὰ δεῖτε πόσο γρήγορα ἐξαφανίζεται καὶ δὲ μένει οὔτε ἴχνος τῆς παρουσίας του. </div></span><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Ὅταν σᾶς πολεμάει ὁ ἐχθρὸς νὰ ζητᾶτε τὴ βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ φύλακα Ἄγγελου τῆς ψυχῆς σας καὶ ὅλων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων.<span><a name='more'></a></span></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή σας νὰ λέτε τὴ δυσκολία σας σὲ πνευματικὸ Ἱερέα, ἀλλὰ νὰ ζητᾶτε καὶ τὶς προσευχὲς καὶ συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἀδελφῶν σας, διότι ἕνας ἀδελφὸς ποὺ βοηθιέται ἀπὸ ἄλλον ἀδελφό, γίνεται δυνατὸς σὰν τὴν ὀχυρωμένη πόλη. Γιὰ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται νὰ ἀσκεῖτε βὶα στὸν ἑαυτό σας, νὰ ἐνεργεῖτε γρήγορα καὶ μὲ γεναιότητα.</div></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><a name="more"></a><br /></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Νὰ μεταχειρισθεῖς τέσσερα ὅπλα, ἀκαταμάχητα, κατὰ τῶν πειρασμῶν. Μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα, ἂν βέβαια τὰ χρησιμοποιήσεις μὲ μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία καὶ ἀνδρεία, ὄχι μόνο θὰ μείνεις ἄτρωτος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ.... βέλη καὶ τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ θὰ τὸν νικήσεις καὶ θὰ τὸν ἀφανίσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πρῶτο ὅπλο κατὰ τοῦ ἐχθροῦ εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ σκέφτεται καὶ στοχάζεται καλὰ πὼς ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρών, καὶ πάντοτε εἶναι μπροστά του, μέρα καὶ νύχτα σὲ κάθε περίσταση, δὲν μπορεῖ νὰ ἁμαρτήσει.</div></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Διότι, ἀφοῦ φοβᾶται νὰ ἁμαρτήσει μπροστὰ σὲ ἕνα τιποτένιο ἄντρα ἢ γυναίκα, ἀκόμη καὶ μπροστὰ σὲ ἕνα μικρὸ παιδί, πὼς θὰ τολμήσει νὰ ἁμαρτήσει μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο Θεό, ποὺ Τὸν τρέμουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, ὅλα τὰ κτίσματα ποὺ ἀναπνέουν, καὶ ποὺ μὲ ἕνα νεῦμα Τοῦ σαλεύει ὅλη ἡ γῆ;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεύτερο ὅπλο εἶναι νὰ συνηθίσεις νὰ λὲς ἀκατάπαυστα τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ». Αὐτὴ τὴν εὐχὴ νὰ ἀρχίζεις νὰ τὴ λές, μόλις σηκωθεῖς τὸ πρωὶ ἀπὸ τὸ κρεβάτι σου.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Νὰ τὴ λὲς καὶ ὅταν περπατᾶς στὸ δρόμο καὶ ὅταν μπαίνεις στὸ αὐτοκίνητο, στὸ τρένο, στὸ πλοῖο, στὸ ἀεροπλάνο· καὶ ἐνῶ ἐργάζεσαι, τρῶς, πίνεις, καὶ σὲ κάθε ὥρα καί περίσταση. </div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Ἀλλὰ νὰ τὴ λὲς μὲ τὴν καρδιά σου, μὲ πίστη εὐλάβεια, ἀγάπη, πόθο καὶ βία. Ὄχι τὸ στόμα νὰ λέει: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ νὰ λένε </span><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;">ἄλλα, καὶ μάλιστα πονηρὰ καὶ ἀντίθετα.</span></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τρίτο ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ ταπείνωση δηλ. νὰ μὴν ὑψηλοφρονεῖς, ἀλλὰ τὸ φρόνημά σου νὰ εἶναι ταπεινό. Νὰ ἔχεις τὴν αἴσθηση πὼς ὅ,τι ἔχεις δὲν εἶναι δικό σου, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ. Δηλ. τὸ σῶμα σου καὶ ἡ ψυχή, ἡ ὑγεία καὶ ἡ δύναμη, ἡ σοφία, ὁ πλοῦτος καὶ ὅτι ἄλλο ἔχεις, ἀκόμη καὶ οἱ ἀρετές, οἱ ἀγαθοεργίες, οἱ προσευχές, οἱ νηστεῖες, οἱ ἐλεημοσύνες, ὅλα, ὅλα εἶναι χαρίσματα τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ, χωρὶς τὸν ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κανένα καλό.</div></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Ὅταν λοιπὸν ἔχεις ταπεινὸ φρόνημα, θὰ σὲ σκεπάζει καὶ θὰ σὲ φυλάει ὁ Θεός. Γιατί ὁ Θεὸς συγκινεῖται μὲ τὸν ταπεινὸ καὶ τὸν προσέχει, ὅπως λέει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν. Ὅταν στὶς καρδιὲς τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ πλησιάσει ὁ διάβολος;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τέλος, τέταρτο ὅπλο κατὰ τῶν παγίδων καὶ τῶν πειρασμῶν τοῦ διαβόλου, εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ καθαρή, ἡ ἀληθινή, ἡ ὁλόψυχη. Ὅποιος ἔχει αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἔχει μαζί του τὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἀγάπη: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰω. 4, 16).</div></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει μαζί του τὸ Θεὸ προστάτη καὶ βοηθό, τότε ποιὸν θὰ φοβηθεῖ; Ὅπου φῶς, φεύγει τὸ σκοτάδι· ὅπου ἀλήθεια, φυγαδεύεται τὸ ψεῦδος· ὅπου ὁ Θεός, φεύγει σὰν ἀστραπὴ ὁ διάβολος.</div></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span></div><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αὐτὰ τὰ τέσσερα ὅπλα λοιπὸν νὰ μεταχειρίζεσαι καὶ νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ σὲ βοηθάει καὶ νὰ σὲ στηρίζει. Καί, ἂν σὰν ἄνθρωπος τραυματιστεῖς ἀπὸ τὸ διάβολο, νὰ τρέχεις ἀμέσως στὸ γιατρό, στὸν πνευματικό, στὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση. Νὰ ζητήσεις θεραπεία καὶ θὰ τὴν ἔχεις.</span></div><br /><br /><div style="text-align: center;">Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος</div></span></div></div>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-70347591987476732372022-05-10T10:30:00.001+03:002022-05-10T10:30:00.247+03:00Η αντιμετώπιση των πειρασμών<p> <img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Η αντιμετώπιση των πειρασμών" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEbJYkzntci7K2h9paHwNln6FHh3fzgOEKf49_AGRbmIvjGH733hlONmzg2_S6z4WvoK5roooHKb6UoHdC32VA5u_25dPK8JewB0OOuNGjGL7kpSC7COwpz_RplVxsfg518orHx9vCjYUk/w289-h400/349806-grabarka-w-obiektywie-janusza-moniatowicza-1.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; color: #ffeedd; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; padding: 8px; text-align: center;" width="289" /></p><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Όσο καιρό βρισκόμαστε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, είναι ανάγκη να αγωνιζόμαστε. Και όταν μένουμε μέσα στο σπίτι, και όταν πηγαίνουμε στην αγορά, και όταν καθόμαστε στο τραπέζι για να φάμε, και όταν είμαστε άρρωστοι, και όταν είμαστε υγιείς. Ιδιαίτερα μάλιστα κατά τον καιρό της αρρώστιας, τότε προπάντων, είναι κατάλληλος ο καιρός γι’ αυτή τη μάχη. </div></span><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Όταν τα βάσανα από παντού συνταράζουν την ψυχή, όταν την πολιορκούν ισχυροί πόνοι, όταν ο διάβολος παραμονεύει και μας παρακινεί να πούμε κάποιο κακό λόγο όπως τον Ιώβ.<span><a name='more'></a></span></span></div><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τότε λοιπόν κατ’ εξοχήν πρέπει να ασφαλιζόμαστε, να περιφράσσουμε την ψυχή μας με το θώρακα, με την ασπίδα, με το κράνος, και με όλα τα άλλα όπλα, και να ευχαριστούμε συνεχώς το Θεό. Αυτά είναι φοβερά βέλη εναντίον του εχθρού, αυτό είναι θανατηφόρο πλήγμα κατά του δαίμονα, τότε προπάντων είναι λαμπρά και τα στεφάνια. </div></span></div><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><a name="more"></a><div style="text-align: justify;"><br /></div></span></div><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Διότι είναι γνωστό ότι και τον μακάριο Ιώβ (διότι τίποτε δεν μας εμποδίζει να καταφύγουμε πάλι σ’ αυτόν και να τον θυμηθούμε) αυτό προπάντων τον έκαμε λαμπρό και ένδοξο, αυτό τον ανακήρυξε, αυτό τον στεφάνωσε, το ότι στον καιρό του πειρασμού και της ασθένειας και της φτώχειας, έδειξε αμετάβλητο χαρακτήρα, ακλόνητη διάνοια. </span></div><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;"><br /></span></div><div style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: large;">Το ότι εξέφρασε ευχαριστήρια λόγια στο Θεό και πρόσφερε την πνευματική εκείνη θυσία, διότι θυσία πνευματική ήταν τα λόγια του εκείνα με τα οποία έλεγε: «Ο Κύριος μου τα έδωσε, ο Κύριος μου τα αφαίρεσε. Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο, έτσι και έγινε. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου αιωνίως».</span></div><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">Αυτό λοιπόν ας κάνουμε κι εμείς πάντοτε, κατά τον καιρό των πειρασμών και των περιστάσεων και των επιβουλών, ας δοξάζουμε το Θεό και ας τον ευλογούμε συνέχεια, διότι σ’ αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.</div></span><br /><br /><div style="text-align: center;">Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία εις τον ΣΤ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ, Ιω. Χρυσοστόμου Έργα, Πατερικές Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Θεσσαλονίκη 1982, τ. 5, σελ. 240</div></span></div>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-77595053256001610682022-05-09T15:30:00.001+03:002022-05-09T15:30:00.272+03:00Ο πραγματικός Θεός της ορθοδόξου πίστεώς μας († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RlW7jY1Zm5Y0PFh0nZUr_nz2XajwZCHxOEhce0--7313LZDxiqQ9Qd_JCPwfE_awqwmLG7IwtADsLApVWSbPV8-aM4VQkQ7gg8yiShc7E2Mk9v0_FFKiREI8sZEbbMnu-ztVRFakDK-Sww5dCwCDVbAnjUN1t5hoDWVmZ2A2XxVJOwOMKgm0Ur1IsQ/s705/274470027_472889641088524_8119366994659270271_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3RlW7jY1Zm5Y0PFh0nZUr_nz2XajwZCHxOEhce0--7313LZDxiqQ9Qd_JCPwfE_awqwmLG7IwtADsLApVWSbPV8-aM4VQkQ7gg8yiShc7E2Mk9v0_FFKiREI8sZEbbMnu-ztVRFakDK-Sww5dCwCDVbAnjUN1t5hoDWVmZ2A2XxVJOwOMKgm0Ur1IsQ/s320/274470027_472889641088524_8119366994659270271_n.jpg" width="239" /></a></div><br /><span style="background-color: #f8f5ef; font-family: Arial, Verdana; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Είναι γεγονός πως πολλοί από εμάς θα θέλαμε τον Θεό πιο δυναμικό, πιο άμεσο, πιο πάνοπλο, πιο αποτελεσματικό στις νίκες κατά των εχθρών μας, των αντιδίκων μας, των ειρωνευτών μας, των επιβουλευτών μας. Θα επιθυμούσαμε ένα Θεό κυρίαρχο, εξουσιαστή, καταστροφέα των ασεβών αρνητών και αντιπάλων του. Έτσι κι εμείς θα κυκλοφορούσαμε με ψηλά το κεφάλι, υπερήφανοι για τον πανίσχυρο Θεό που ακολουθούμε, προνομιούχοι για τον Θεό που έχουμε.<span><a name='more'></a></span></span></span><p></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Όμως, αν καλοσκεφθούμε, εμβαθύνουμε και προσέξουμε, θα δούμε ότι<strong> μέσα από τις δοκιμασίες μας έχουμε την πραγματική αίσθηση της μικρότητός μας και της μεγαλοσύνης του Θεού Πατέρα. Παρά τις όποιες κατακτήσεις, επιτυχίες και νίκες ο άνθρωπος παραμένει μικρός, για να διατηρείται στην ωραία ασφάλεια της αγίας ταπεινώσεως. Η μεγαλειότητα της μεγαλοσύνης του Θεού υπάρχει και μέσα στις νομιζόμενες από εμάς ήττες του</strong>. Καλούμεθα, αγαπητοί μου, να υποψιαστούμε τον πραγματικό Θεό της ορθοδόξου πίστεώς μας, και όχι ένα Θεό ανάμεσα στους θεούς των θρησκειών και των ανθρώπινων κατασκευών και φαντασιών.<span id="more-14222" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Είναι πράγματι, αδελφοί μου, ένα συγκλονιστικό σκάνδαλο ο Θεός που μας παρουσίασαν οι ιεροκήρυκες στις εκκλησίες μας, οι κατηχητές στα κατηχητικά σχολεία, οι δάσκαλοι με τα θρησκευτικά βιβλία στα σχολεία και οι ευσεβείς γονείς στα σπίτια μας ως παντοδύναμο και πανίσχυρο ν’ απουσιάζει, να σιωπά, να κρύβεται από σεισμούς, πυρκαγιές, ναυάγια, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, θανάτους παιδιών και νέων.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Η επικράτηση του κακού, η επιβράβευση της κακίας, η άνοδος των ανάξιων, η ευημερία των άτιμων, η ανάδειξη των παρανομούντων γεμίζουν το νου του ανθρώπου πικρούς λογισμούς, παραζάλη, αθυμία, στενοχώρια, αίσθηση εγκατάλειψης, απουσίας του Θεού. Γιατί δεν μιλά; Γιατί δεν παρεμβαίνει; Γιατί δεν παρουσιάζεται; Δεν περίμεναν ποτέ αυτή την εγκατάλειψη από τον Κύριο και Θεό τους, τον Ουράνιο πατέρα τους.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Όμως ο Θεός υπάρχει, σε πείσμα όλων των αντιφρονούντων. Υπάρχει σε όλες τις εστίες του άφατου πόνου, της πιο υψηλής τραγωδίας. <strong>Υπάρχει όχι ασφαλώς ως δημιουργός και <a href="https://alopsis.gr/%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%cf%84%ce%b9-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%af%cf%84%ce%b9%ce%bf/" style="border: 0px; color: #bc3a38; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">αίτιος του κακού</a> και του πόνου, όχι ως ένας ανεύθυνος θεατής του ανθρώπινου πόνου, αλλά ως ένας πατέρας που πονά και προσδοκά. Πονά για την κατάχρηση της ελευθερίας</strong>, που έδωσε ο ίδιος απλόχερα στα αγαπητά τέκνα του, για την αμετανοησία παρά τις δοκιμασίες των παιδιών, για την αγάπηση των παθών και της κακίας και όχι των αρετών και της ευλογημένης κι ευφρόσυνης πνευματικής ζωής.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Γιατί άραγε μας παιδεύει ο Θεός;</strong> Δεν μας αγαπά; Γιατί μας έπλασε; Δεν είναι δίκαιος; Μα, μας τα είπε από νωρίς ξεκάθαρα, με κάθε σαφήνεια και ακρίβεια. <strong>Ο δρόμος που θ’ ακολουθήσετε θα ’ναι στενός και ανηφορικός</strong>, θα οδηγήσει όμως σε άπλα και ευρυχωρία. <strong>Ο πλατύς δρόμος που ακολουθεί ο πολύς κόσμος, θα οδηγήσει σίγουρα σε γκρεμό</strong>. Διαλέξτε και πάρτε.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ο Χριστός μπορούσε ν’ αποφύγει τη σταύρωση. Δεν το έκανε.</strong> Στον σταυρό του γράφουμε: Ο Βασιλεύς της Δόξης! <strong>Ο Χριστός δοξάσθηκε στον σταυρό</strong>. Έμβλημα του χριστιανισμού είναι ο τίμιος σταυρός του Χριστού.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">Αυτό έχει μία ιδιαίτερα μεγάλη σημασία. Μερικοί σήμερα μοντέρνοι θεολόγοι θέλουν να μιλούν για έναν ασταύρωτο, αντιασκητικό, άκοπο και άμοχθο χριστιανισμό. Μιλούν για τη μετανεωτερική θεολογία, για τη θεολογία του έρωτος, της χαράς και της απελευθερώσεως.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><strong>Ο τάφος του Χριστού καθίσταται ζωοπάροχος</strong>. Με τον θάνατό του νίκησε τον θάνατο, έδωσε αφοβία θανάτου, ζωή στους κεκοιμημένους, μας εισήγαγε στην ατελεύτητη ζωή.</span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"> </span></p><p style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;">(Από το βιβλίο: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, “Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας”. Ιερά Μονή Εισοδίων τής Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου, Αγρίνιο 2011, σελ. 41)</span></em></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-53801488904152269542022-05-09T10:30:00.001+03:002022-05-09T10:30:00.267+03:00Τα γνωρίσματα του πράου ανθρώπου<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9o-zmH77P1WwDzFznjkmWBMIbU4xkWwubCyPjrJKtn_fUSMdbI5idv6PP-eU9nAfsN0kUbrfOKwXJLMzbGYNzhCmY1lFJhSBgJVkxjGVioHPxGQ39KwFzKZCgVDJpkAFq_FWbQjkaKBsyoodyekbBLgrVMlZ6w4Ola7_kUUmfZ_TN56cBT5dHTMvC2g/s750/144aba6c568fde2fce1a77afef2ebf5c_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="497" data-original-width="750" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9o-zmH77P1WwDzFznjkmWBMIbU4xkWwubCyPjrJKtn_fUSMdbI5idv6PP-eU9nAfsN0kUbrfOKwXJLMzbGYNzhCmY1lFJhSBgJVkxjGVioHPxGQ39KwFzKZCgVDJpkAFq_FWbQjkaKBsyoodyekbBLgrVMlZ6w4Ola7_kUUmfZ_TN56cBT5dHTMvC2g/s320/144aba6c568fde2fce1a77afef2ebf5c_L.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;">Είναι πολλές οι αρετές που ταιριάζουν στους Χριστιανούς, απ' όλες όμως η πιο σπουδαία είναι η πραότητα.</span><p></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Αυτό είναι το κατεξοχήν γνώρισμα του ανθρώπου που έχει τιμηθεί με το λογικό, δηλαδή η ημερότητα, η επιείκεια, η πραότητα, η ταπείνωση, η ησυχία, το να μην έλκεται σαν δούλος και παρασύρεται ή από το θυμό ή από τα άλλα πάθη, αλλά με το λογικό και την ορθή σκέψη να κατανικάει τα εσωτερικά άτακτα σκιρτήματα και να διασώζει την ευγένεια που προσιδιάζει στον άνθρωπο, και να μην εκπίπτει και καταντάει στη θηριωδία των άλογων ζώων με τη νωθρότητα και την αδράνειά του.<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στη φιλανθρωπία και δεν θα ανεχόταν να παραμελήσει αυτούς που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη, γιατί τη φτώχεια των άλλων τη θεωρεί σαν δική του δυστυχία. </span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Ο φθόνος βέβαια είναι το πιο κακό από όλα τα πάθη· ο ενάρετος όμως και πράος δεν δέχεται μέσα στην ψυχή του το φοβερό αυτό πάθος, αλλά, όταν βλέπει τους αδελφούς του να προκόβουν, χαίρεται και ευχαριστείται μαζί τους, γιατί θεωρεί σαν δική του την αρετή των άλλων, γιατί νομίζει, ότι όσα αγαθά έχουν οι φίλοι του είναι κοινά και γι' αυτό χαίρεται μαζί τους στα ευχάριστα και λυπάται μαζί τους στα δυσάρεστα.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του πράου, τις μεν αδικίες που γίνονται σ' αυτόν να τις παραβλέπει, τους αδικούμενους όμως να τους υπερασπίζεται, όπως ακριβώς έκαμε και ο Χριστός. Γιατί, όταν ανέβηκε στο Σταυρό έλεγε: «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Αυτό προ πάντων είναι το γνώρισμα της πραότητας, το να καταλύει μεν κάθε κακία, να ελευθερώνει όσους είναι αιχμάλωτοι από αυτή, να εμποδίζει τους δαίμονες που καταστρώνουν δόλια σχέδια εναντίον μας, να απαλλάσσει δε από τα δεινά εκείνους που κυριεύτηκαν απ' αυτούς.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Τί τέλος πάντων είναι πραότητα και τί σκληρότητα; Γιατί, ούτε το να χτυπάει κανείς είναι γενικά δείγμα σκληρότητας, ούτε το να λυπάται είναι δείγμα πραότητας. </span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Αλλά πράος είναι εκείνος, που μπορεί να υπομένει τα αδικήματα που γίνονται σ' αυτόν και εκείνος που υπερασπίζεται τους αδικούμενους και γίνεται σφοδρός εκδικητής και υποστηρικτής εκείνων που βλάπτονται. </span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Όπως, εκείνος που δεν είναι τέτοιος, αλλά είναι νωθρός και κοιμισμένος και δεν διαφέρει τίποτε από ένα νεκρό ως προς τη δραστηριότητα, αυτός δεν είναι πράος ούτε επιεικής. Το να παραβλέπει δηλαδή κανείς τους αδικούμενους, το να μη θυμώνει εναντίον εκείνων που βλάπτουν και αδικούν, δεν είναι γνώρισμα αρετής, αλλά κακίας. Άρα δεν είναι δείγμα πραότητας, αλλά νωθρότητας και αδιαφορίας.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Δεν πείθονται, άνθρωπε, ότι ο Θεός μας είναι αληθινός, όταν αγανακτούμε και οργιζόμαστε και δυσανασχετούμε, αλλά όταν είμαστε επιεικείς και πράοι και ήπιοι και φερνόμαστε σαν πραγματικοί φιλόσοφοι, αντιμετωπίζοντας με απάθεια και υπομονή κάθε δυσκολία της ζωής και αντίδραση.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">«Κάθε εσωτερική πικρία και οργή και θυμός και κραυγή ας λείψει εντελώς από σας μαζί με κάθε άλλη κακία. Να γίνεσθε δε καλοκάγαθοι, σπλαχνικοί, να χαρίζεσθε μεταξύ σας και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον, αν κάποιος έχει εναντίον του άλλου κάποια δυσαρέσκεια και αφορμή κατηγορίας, όπως και ο Θεός διά του Χριστού χαρίστηκε σε σας και σας συγχώρησε».</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">«Γίνεσθε λοιπόν μιμητές του Θεού». Βλέπετε, τί είδους άνθρωπος είναι ο πράος; Τίνος ονομάζεται μιμητής; Όχι των αγγέλων, ούτε των αρχαγγέλων, αλλά του Κυρίου των όλων. </span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Αν και εκείνοι (οι άγγελοι και αρχάγγελοι) είναι πραότατοι και γεμάτοι από κάθε αρετή. Ο Απ. Παύλος όμως ονόμασε τους ήμερους ανθρώπους μιμητές του Θεού, για να διδάξει τους ακροατές του, με τον τονισμό της μεγάλης τιμής, να είναι πολύ πράοι, ώστε καθένας που βρίζεται ή υποφέρει από κάτι άλλο φοβερό, να υποφέρει με πραότητα τις βρισιές και να συγκρατεί την οργή του, εφόσον, συγκρατώντας την οργή του, πρόκειται να γίνει μιμητής του Θεού.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Να μη μας διακατέχει καμιά ταραχή ή ανησυχία, αλλά να ζούμε με γαλήνη και ησυχία και με όλους να έχουμε ειρηνικές σχέσεις και να είμαστε ήμεροι και πράοι και επιεικείς, ώστε στο πρόσωπό μας να ανθίζουν όλα τα χρώματα της αρετής.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Σιωπούσε (ο Χριστός) και τα υπέφερε όλα με πραότητα, διδάσκοντας και εμάς να δείχνουμε σε κάθε περίσταση επιείκεια και μεγαλοψυχία. </span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Αυτόν λοιπόν ας μιμηθούμε. Γιατί δεν σιώπησε μόνον, αλλά ... και όταν ονομάστηκε δαιμονισμένος και μανιακός από ανθρώπους που είχαν ευεργετηθεί με αμέτρητα αγαθά, και όχι μόνον μια και δύο, αλλά πολλές φορές, όχι μόνον δεν αμύνθηκε, αλλά και δεν έπαψε να τους ευεργετεί ... Γιατί αυτό σημαίνει να είσαι μαθητής του Χριστού, το να είσαι πράος και επιεικής.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">Πώς όμως θα ήταν δυνατόν να αποκτήσουμε αυτή την πραότητα; Αν σκεπτόμαστε συνεχώς τα σφάλματα και τις αμαρτίες μας, αν πενθούμε, αν δακρύζουμε. Γιατί η ψυχή, που ζει μέσα στην οδύνη, δεν μπορεί να εξάπτεται και να οργίζεται, γιατί ο άνθρωπος που πενθεί δεν έχει τη δύναμη και τη διάθεση να θυμώσει. Όπου υπάρχει λύπη, εκδιώκεται κάθε οργή· όπου επικρατεί συντριβή πνευματική, δεν χωράει η έξαψη και η αγανάκτηση. Γιατί, όταν το πνεύμα υποφέρει από πένθος, όχι μόνον δεν έχει ευκαιρία να αγανακτήσει, αλλά και στενάζει πικρά και κλαίει πικρότερα.</span></p><p><span style="font-family: trebuchet; font-size: large;">(Ι. Χρυσοστόμου, λόγοι από τους τόμους ΕΠΕ, 3, 6, 7, 14,31, και MG. 63)</span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-22608837111528867532022-05-08T15:30:00.001+03:002022-05-08T15:30:00.279+03:00Η γαστριμαργία<p> </p><div class="td-post-featured-image" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><img height="242" src="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2022/02/1-1-1-696x421.jpg" width="400" /><a class="td-modal-image" data-caption="" href="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2022/02/1-1-1.jpg" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #84683b; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; text-decoration-line: none;"><br /><br /></a></div><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η γαστριμαργία είναι ένα ελάττωμα, ένα πάθος, που μας παρακινεί να τρώμε και να πίνουμε περισσότερο απ΄ όσο χρειάζεται το σώμα μας για να συντηρηθεί.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Οι άγιοι Πατέρες, και μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λένε ότι πρόκειται για βαρειά αμαρτία, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία του ανθρωπίνου γένους: Αυτή εξόρισε τον Αδάμ από τον παράδεισο, αυτή προκάλεσε τον μεγάλο κατακλυσμό, αυτή έκανε τους Ισραηλίτες ειδωλολάτρες, αυτή έριξε τους ανθρώπους σε μύρια άλλα κακά.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η γαστριμαργία είναι η θύρα, μέσ΄από την οποία περνούν πολλά πάθη και αμαρτήματα, με πρώτη την πορνεία, όπως γράψαμε στο σχετικό κεφάλαιο. Όποιος, λοιπόν, νικήσει τη γαστριμαργία, πολύ εύκολα θα νικήσει στη συνέχεια και τ΄άλλα πάθη, που αυτή τρέφει.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Στη γαστριμαργία συνήθως πέφτουμε με πέντε τρόπους, δηλαδή σε σχέση</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">α)</span> με το χρόνο, όταν τρώμε συχνότερα απ΄όσο πρέπει ή νωρίτερα από την κατάλληλη ώρα,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">β)</span> με την ποσότητα, όταν τρώμε και πίνουμε περισσότερο απ΄όσο μας χρειάζεται,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">γ)</span> με την ποιότητα, όταν επιζητούμε πλούσια, ακριβά και εξεζητημένα φαγητά,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">δ)</span> με τον τρόπο, όταν τρώμε με βουλιμία, και</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">ε)</span> με τη μέριμνα, όταν σπαταλάμε μεγάλο μέρος του πολύτιμου χρόνου της ζωής μας σε γαστρονομικές φροντίδες και ασχολίες.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η γαστριμαργία είναι πάντοτε αμάρτημα, πλήν όμως όχι θανάσιμο, όταν απλά προτιμάς τα πιο νόστιμα και φροντισμένα φαγητά ή δεν τηρείς με απόλυτη ακρίβεια τον κανόνα των καθορισμένων γευμάτων ή τρως περιστασιακά λίγο περισσότερο κ.ό.κ.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Γίνεται όμως θανάσιμο,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">α)</span> όταν προξενεί βλάβη και σκάνδαλο στον πλησίον,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">β)</span> όταν γνωρίζεις ότι θα πάθεις κάποια ζημιά (λ.χ. σοβαρή ασθένεια) και δεν εγκρατεύεσαι,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">γ)</span> όταν ξοδεύεις πάρα πολλά χρήματα για να τρως πλούσια, τη στιγμή που ο πλησίον σου στερείται τα αναγκαία και δεν τον ελεείς,</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">δ)</span> όταν, χωρίς να εμποδίζεσαι από κάποιαν αρρώστια, δεν τηρείς τις καθορισμένες από την Εκκλησία μας νηστείες.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Αυτά όλα είναι θανάσιμα αμαρτήματα. Μα κι αν δεν ήταν, θα΄πρεπε να πολεμούσαμε τη γαστριμαργία, γιατί μας βλάπτει και σωματικά. Είναι πια πασίγνωστο, πώς οι κοιλιόδουλοι και οι μέθυσοι καταστρέφουν την υγεία τους, φθείρουν τον οργανισμό τους και έχουν κακό τέλος.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Απεναντίας, οι λιτοδίαιτοι έχουν ως τα γεράματά τους καλή υγεία, ζωτικότητα και ευρωστία.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Μεγαλύτερη αξία, βέβαια, από την υγεία του σώματος έχει η υγεία της ψυχής, που βλάπτεται επίσης από τη γαστριμαργία, αφού, όπως είπαμε, απ΄αυτή γεννιούνται πολλά άλλα πάθη. Για να λυτρωθείς λοιπόν από το ελάττωμα τούτο, πρόσεξε όσα θα διαβάσεις παρακάτω.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πρώτα-πρώτα μην ξεχνάς, πόσο μεγάλο είναι το βάρος, πόση η ταλαιπωρία που προξενούν στο στομάχι τα πολλά και καρυκευμένα φαγητά, και πόσο μικρή, αντίθετα, η απόλαυσή τους, που δεν κρατάει παρά μόνο όσην ώρα τα έχεις στο στόμα σου.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Μόλις περάσουν το λαιμό, δεν μένει πια ίχνος νοστιμιάς και ηδονής.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πές μου, από τα τόσα συμπόσια και τα γιορταστικά τραπέζια στα οποία βρέθηκες, απ΄όλες τις λιχουδιές που γεύτηκες, απ΄όλα τα γλυκόπιοτα κρασιά που δοκίμασες, τι σου έμεινε;</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Ασφαλώς τίποτα. Είτε έφαγες είτε δεν έφαγες, το ίδιο είναι. Γι΄αυτό, όταν ο λογισμός και η επιθυμία σε σπρώχνουν στη γαστριμαργία, ξεγέλασέ τα με τη σκέψη πως έφαγες και ήπιες ήδη, και πώς η απόλαυση πέρασε.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Και πράγματι, αν απόψε εσύ απολαύσεις διάφορα γευστικά φαγητά και ποτά, και ένας φτωχός ή ένας ασκητής περάσει μόνο με ψωμί και νερό, πές μου, αύριο το πρωί θα έχετε καμιά διαφορά στην αίσθηση της γεύσης;</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Όχι, θ΄αποκριθείς. Και σωστά. Θα έχετε όμως, προσθέτω εγώ, διαφορά στην ψυχική κατάσταση, γιατί εσύ θα έχεις όχι μόνο το στομάχι σου βαρύ, απ΄τα μπαχαρικά και το κρασοπότι, μα και την ψυχή σου βαρειά απ΄την κραιπάλη, ενώ εκείνος θα έχει και το στομάχι του ελαφρύ και την ψυχή του ωφελημένη με το μισθό της φτώχειας και της ασκήσεως.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Ύστερα, να θυμάσαι πάντα τις ζημιές που σου προξενεί αυτό το πάθος, τη σπατάλη, τον κόπο, το χασομέρι, τις αρρώστιες, την απροθυμία στα πνευματικά έργα, και πάνω απ΄όλα την αιώνια πείνα και δίψα, που σε περιμένει μετά τον σωματικό θάνατο στην άλλη ζωή.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Γιατί ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα: “Αλίμονο σ΄εσάς που τώρα είστε χορτάτοι, γιατί θα πεινάσετε” (Λουκ. 6:25).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Να θυμάσαι ακόμα το μεγάλο δείπνο, για το οποίο μίλησε ο Χριστός (Λουκ. 14:16-24) και όπου είμαστε όλοι καλεσμένοι.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Αν ποθείς ν΄απολαύσεις το πανευφρόσυνο και τρισευλογημένο ουράνιο δείπνο, που θα διαρκέσει αιώνια, ασκήσου τώρα στην εγκράτεια, που θα σου εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις της συμμετοχής σ΄αυτό.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Γιατί πραγματικά είναι “μακάριος όποιος θα πάρει μέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού” (Λουκ. 14:15).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Να θυμάσαι, τέλος, το παράδειγμα του Λυτρωτή μας, που νήστεψε στην έρημο σαράντα ημέρες και μετά κατατρόπωσε το διάβολο (Ματθ. 4:1-11), καθώς και τόσων αγίων και ασκητών, πού, όπως διαβάζουμε στα συναξάρια, έκαναν καταπληκτικά θαύματα κι έβγαζαν από τους ανθρώπους τα δαιμόνια, χάρη στην προσευχή και τη νηστεία τους.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Αυτό, άλλωστε, το βεβαίωσε και ο Κύριος, λέγοντας ότι το γένος των δαιμόνων “δεν βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία” (Ματθ. 17:21).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πρέπει, όμως, να ξέρεις και τούτο, πώς όποιος νηστεύει και εγκρατεύεται από φαγητά και ποτά με γογγυσμό και απροθυμία, χάνει το μισθό του.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Ο γνήσιος εργάτης της εγκράτειας είναι ιλαρός, ολοπρόθυμος, όλος αγαλλίαση, γιατί ξέρει πόσο ωφελείται απ΄αυτήν. Όποιος πάλι νηστεύει για την ανθρωπαρέσκεια, δεν εκπληρώνει το σκοπό της εγκράτειας, που είναι η δόξα του Θεού.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πιο πολύ από την πολυφαγία να φοβάσαι την πολυποσία, γιατί το κρασί, το ρακί και όλα τα όμοια ποτά θολώνουν το νου και διεγείρουν τα σαρκικά πάθη.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Όταν μάλιστα φτάσει να πιει κανείς τόσο πολύ, ώστε να μεθύσει, χάνει τον έλεγχο των πράξεών του, γίνεται παιχνίδι στα χέρια των ανθρώπων και των δαιμόνων, και μπορεί να φτάσει ακούσια ως το έγκλημα.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Γι΄αυτό πρέπει να φυλάγονται από την οινοποσία όσοι ποθούν σωτηρία ψυχής, και προπαντός οι νέοι, οι κληρικοί και οι μοναχοί.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Η σάρκα, αδελφέ, είναι εχθρός πανούργος και δόλιος. Όσο την τρέφεις και την περιποιείσαι, τόσο σε πολεμάει και σε σπρώχνει στην αμαρτία. Όσο την αφήνεις νηστική και την ταλαιπωρείς, τόσο εξασθενίζει και υποχωρεί.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Αν, λοιπόν, θέλεις να την υποτάξεις στο νου, πολέμησέ την με την εγκράτεια, τη μητέρα των αρετών και του αγιασμού.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ)</span></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)</span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-14307952462381161982022-05-08T10:30:00.001+03:002022-05-08T10:30:00.268+03:00Η πνευματική αναζήτηση ενός σύγχρονου Έλληνα<p> <a href="http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2014/08/blog-post_13.html" style="background-color: white; color: #cc6611; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUIuWKFG2Oe4WX_IRN5_q_juJom6Q-s-VAtV5f3uKeqpkb1ukE2JbZyTS2Vxj7WulyE6F3Udh6ozdFJRlFuzKNdU-WtZ2voUJhiP5vT4tFpLbie6TEZxP1y_v82m9z2r-3qR-uEaBQ9-8/s280/10488238_861368780557181_6832264957224128760_n.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%; padding: 5px; position: relative;" width="280" /></a></p><div style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><div><div><div class="separator" style="clear: both; font-size: 15.84px; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"></span></span></div><div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;"><i><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">«</span></i><span style="color: #783f04; font-family: georgia, "times new roman", serif;">Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος</span><i><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><span style="color: #783f04;">... καί ο Λόγος Του μου αρκεί.</span>» </span></i></span></b></div><div style="text-align: center;"><i style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><span style="font-size: medium;">Χωρίς περιστροφές, προσθέσεις, αφαιρέσεις, κόψε - ράψε.</span></span></i></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><span style="font-size: medium;">«Το Σώμα Του Χριστού διαμελίζεται...</span></span></div></div><div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><span style="font-size: medium;"> κι εμείς τι κάνουμε;»</span></span></div></div><span style="font-family: "trebuchet ms", sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="font-size: medium;">Εκείνος που πίστεψε μέχρι θανάτου στο Χριστό, είναι εκείνος που πολλές φορές πρώτος αμφισβήτησε τα λεγόμενα Του.</span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Που με διάθεση βολική και χαλαρή, είπε μέσα του: «</span><span style="color: #783f04; font-family: times, "times new roman", serif;">όχι. αυτό τώρα εκεί, δεν μπορεί να είναι έτσι, αυτό είναι της «εκκλησίας»...</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">»<span><a name='more'></a></span></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ένιωσε μέσα του το κάλεσμα, δίψασε η ψυχή του για την αλήθεια, όποια και αν ήταν αυτή, άνευ όρων και προϋποθέσεων.</span></span></div></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div></div><div><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><span style="font-size: medium;">Και σαν τρελός έτρεξε, διψώντας για Εκείνον, Τον Θεάνθρωπο Χριστό...</span></span></div><span style="font-size: medium;"><a name="more"></a></span></div><div style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Η αναζήτηση</b></span><br /></span><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Τον έψαξε παντού. Σε μέρη που έμοιαζαν φωτεινά, και αρχικά έδειχναν πως ίσως υπάρχει και εκεί το Φως Του. Έψαξε σε ανατολή και δύση, σε διαλογισμούς και πατρώες θρησκείες, σε αρχαίες θεωρίες και μυσταγωγίες. Για να γευτεί την απάτη των ψεύτικων φώτων που εύκολα πλανεύουν τον αρχάριο, τον εγωπαθή και οδηγούν στην απώλεια.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ήταν αυτή η τρελή επιθυμία που έγινε αφορμή, να τον σπλαχνιστεί Εκείνος.. που πάντα προσμένει καρτερικά την επιστροφή του άσωτου υιού, του ταλαιπωρημένου και λερωμένου από την λάσπη της αμαρτίας εκπεσόντα ανθρώπου.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο σπλαχνικός ποιμένας, ο Σωτήρας Χριστός που τρέχει με αγάπη ανείπωτη, να φωτίσει τον δρόμο της επιστροφής, που ετοιμάζει γιορτή εις τους ουρανούς.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«</span><span style="color: #783f04; font-family: times, "times new roman", serif;"><b>Σας λέω ότι έτσι θα είναι χαρά στον ουρανό για ένα αμαρτωλό μετανοούντα πάρα για ενενήντα εννιά δικαίους που δεν έχουν ανάγκη μετανοίας</b></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">» (κατά Λουκά 15:7).</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Δεν δίστασε να του αποκαλυφθεί, σε μέρος δικό του, σε Όρος ιερό και Άγιο να φωτίσει την οδό της αλήθειας Του. Να του ξεσκεπάσει κάθε πλάνη, κάθε εμπόδιο, βλέποντας την καθάρια, αγνή δίψα της τόσο ανάξιας, αλλά παθιασμένης για Θεό αμαρτωλής ψυχής του.</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Και όλα έγιναν τόσο απλά αλλά ευλογημένα λαμπερά! Σαν μικρό παιδί έλαβεν ο Κύριος τον ανάξιο και αμαρτωλό. Ζέστανε με το ατελείωτο μεγαλείο της θεϊκής αγάπης Του την πληγωμένη ψυχή, την φρόντισε σαν στοργικός Πατέρας και φιλάνθρωπος Θεός.</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«</span><b style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="color: #783f04;">Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς.</span></b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">» [Ματθ. ια' 28-29]</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Το Φως της δόξης Του έδιωξε κάθε αμφιβολία που γεννιόταν στο περίεργο ακόμα μυαλό του νέου. Τα ψεύτικα φώτα κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα. Οι εμπειρίες των ανατολίτικων δοξασιών, τα «νόθα» και ατελή φώτα που συνάντησε εκεί ο νέος, δεν δύναται να συγκριθούν με το Φως Του Χριστού.</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Η εξομολόγηση</b></span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Έξι</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"> ολόκληρους μήνες αμφισβητούσε την εξομολόγηση, μέχρι που πήρε την απόφαση να δοκιμάσει, έσφιξε την καρδιά του και άφησε στο πετραχήλι του πνευματικού, πόσες πτώσεις Θεέ μου!</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Λύτρωση! Αγαλλίαση ψυχής, και απαρχή νέας πορείας...</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Κάθε φορά ένα νέο βήμα, μια νέα αμφιβολία...</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Αλλά και μια βιωματική αποκάλυψη.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Κάθε απορία λυνόταν με τρόπο θαυμαστό.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«Όχι έλεγε ο νέος, αυτό εκεί είναι της «εκκλησίας», δεν μπορεί να είναι έτσι.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Συντριβή! πανωλεθρία! Κάθε του αμφισβήτηση κατέρρεε...</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Με τρόπο υπερφυσικό, όσα δεν αποδεχόταν, ένα προς ένα έπεφταν στο κενό.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Έσκυβε το κεφάλι ξανά και ξανά </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">αναφωνώντας</span><span style="color: #990000; font-family: times, "times new roman", serif;"> </span><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">«Συγχώρα με Θεέ μου... δεν ήξερα!»</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Έτσι άρχισε να συντελείται η μεταστροφή. Δίχως πια να μπορεί να προβάλει καμία αντίρρηση, έγινε υπέρμαχος της αλήθειας, της μίας και μοναδικής! Της Ορθόδοξης εκκλησίας Του Χριστού.</span><br /><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Τα ταξίδια στο Άγιον Όρος</b></span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Τα ταξίδια στο Άγιον Όρος έγιναν πια συχνά, διψούσε να μάθει, να κατανοήσει, να συλλάβει ο νους του νέου όλα αυτά που ζούσε σαν παραμύθι. Του φαίνονταν ώρες-ώρες, σαν ταινία.</span><br /></span><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><a href="http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2014/08/blog-post_13.html" style="color: #cc6611; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZbYAJ_YwH-lF83yXrfhDKiWNb5VW-xPhE-AbGwuAzUTUfB28SDRgwK7tJ70SIUvqmgXD5AoGcNoJk5l3-eh4ZjFMhtIwxmJkox4rUvz4ptj_cIeyMF5BG5dFDtVmEl142ebHefpvEdY/s280/942715_509739339079557_1550544757_n.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%; padding: 5px; position: relative;" width="280" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο Αγιορείτης ασκητής τον άκουσε γονατιστό και φορτισμένο, τον άφησε να ολοκληρώσει την αφήγηση του ατάραχος. Μήτε τον «μάλωσε» για τούς λάθος δρόμους που είχε πάρει.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Τι να κάνω γέροντά μου; ρώτησε ο νέος.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><br /></span><span style="color: #783f04; font-family: georgia, "times new roman", serif;">«Θα κάνεις πνευματικό αγώνα και ο Χριστός θα σου δείξει...»</span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ακούστηκε η νηφάλια φωνή του γέροντα ασκητή...</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Η καρδιά του νέου σκίρτησε! Ένα ρίγος τον διαπέρασε. Λες και... μα δεν μπορεί σκέφτηκε! Τούτο είναι το πιο σωστό που άκουσα ποτέ! Μα ήταν τόσο απλό, τόσο απίστευτο και μεγαλειώδες συνάμα απλοϊκό.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο Χριστός θα σου δείξει!</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Μα πόσο ανόητος ήταν. Εκείνος δεν του έδειχνε εδώ κι ένα χρόνο;</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Όχι</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">... όχι... δεν τον έπεισε ο πνευματικός του, μήτε κανένα βιβλίο που διάβασε... ήταν εκεί γονατιστός στον γέροντα γιατί τον είχε πείσει ο Ίδιος ο Χριστός.</span><br /><span style="color: #783f04;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span></span><span style="color: #783f04;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Εκείνος τον «κράτησε.»</span></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Πέρασε άλλος ένας χρόνος, ο νέος πλέον μελετούσε ώρες ατελείωτες, ξεδιπλωνόταν μπροστά του το μεγαλείο της αγιορείτικης παράδοσης, τα Πατερικά κείμενα, ο λαμπρός θησαυρός της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Οι εξομολογήσεις στον πνευματικό έγιναν πιο συχνές, μα δεν έπαιρνε απαντήσεις.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Πάτερ μου ψέλλισε μια μέρα... «<span style="color: #783f04;">λέω να κάμω πνευματικό αγώνα, για να κατανοήσω όλα αυτά που έχουν συμβεί. Και ο Χριστός θα μου δείξει.</span>»</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Περίμενε με αγωνία την απάντηση. Έλαμψε το πρόσωπο του από χαρά σαν άκουσε το <b>ναι</b>! Απόρησε με την ευκολία που συμφώνησε ο πνευματικός του και πήρε ευλογία να ξεκινήσει.</span><br /><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Ο πνευματικός αγώνας</b></span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Είχε πει να κάμει για 40 ημέρες, μα εκείνες πέρασαν γρήγορα. Τίποτα δεν είχε συμβεί.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Πάτερ μου θα συνεχίσω τον αγώνα αναφώνησε! (Ποιος είμαι εγώ σκέφτηκε που θα βάλω περιθώριο 40 μέρες να μου δείξει ο Χριστός;)</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Αγώνας διαρκείας λοιπόν! Μόνιμος, μέχρι να λάβει κάποια απάντηση. Νηστεία, προσευχή, εξομολόγηση, και αδιαλείπτως συμμετοχή των Άχραντων Μυστηρίων, Σώμα και Αίμα Χριστού.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Δεν πέρασε πολύς καιρός και η ευσπλαχνία, το ατελείωτο έλεος του Θεού φανερώθηκαν στον αγώνα του. Νέες εμπειρίες αυτή την φορά από το Άγιο Ποτήριο. Πράγματα θαυμαστά! Από εκείνα που διαβάζει κανείς μας σε καλογερικές ιστορίες! Ο πλούτος των Αγιορειτών μοναχών, η αλήθεια της ορθοδοξίας άρχισε να αποκαλύπτεται.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Είδε τον πνευματικό του αλαλιασμένο από χαρά!</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο ίδιος ζούσε πρωτόγνωρα συναισθήματα, ήταν <a href="http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2014/04/blog-post_5340.html" style="color: #cc6611; text-decoration-line: none;"><u>η Χάρις Του Θεού</u></a> που έκανε την εμφάνιση της. Κάτι που δεν ξέφυγε από το έμπειρο μάτι του πνευματικού του. Του μιλούσε αλλιώτικα </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">πια</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">, διαφορετικά</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">. Λες μπορούσαν πια να συνεννοηθούν, μίλαγαν βλέπεις τώρα την ίδια γλώσσα.</span><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Πέρασαν έτσι έξι μήνες αγώνα, νηστεία, προσευχή, Θεία Κοινωνία, πτώσεις, πόλεμος με τα πάθη.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><br /></span><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Το σχέδιο του Θεού</b></span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο πνευματικός που πριν ποτέ δεν άφησε κάτι να φανεί, που άκουγε τα βιώματα και δεν αποδεχόταν τίποτα, άρχισε να μιλάει, δίνοντας απαντήσεις. Σιγά-σιγά και στοργικά, άρχισε να ξεδιπλώνει ένα κουβάρι που κρατούσε καλά κρυμμένο δυόμιση ολόκληρα χρόνια. Πλέον ήταν σαφής, και απόλυτος.</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="color: #783f04;"><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">«Το σχέδιο του Θεού εξελίσσεται...»</span></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«Τίποτα από όσα έζησες δεν έγινε τυχαία. Υπάρχει κάποιος σκοπός. Είσαι στα χέρια του Θεού, και αγαπημένο παιδί Του Χριστού. Έχουμε να ζήσουμε πολλά θαυμαστά ακόμα που ούτε μπορούμε να τα φανταστούμε...»</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο νέος συγκλονίστηκε... αδύνατον είπε, αδύνατον να συμβαίνουν αυτά σε μένα!</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Πάτερ μου αμαρτωλός είμαι! αναφώνησε.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Για να λάβει την απάντηση:</span><br /><span style="color: #990000;"><br /></span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><b>«Όλοι είμαστε, ο Θεός σε βοηθά σκανδαλωδώς. Ο τρόπος με τον οποίο σε βοηθά ο Χριστός είναι σκάνδαλο. Και δεν μπορώ να μην λάβω υπόψιν μου την γνώμη Του Θεού.»</b></span><br /><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Το κάλεσμα στο Ιερό</b></span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο νέος αμφέβαλε ξανά. Αδυνατούσε να πιστέψει πως όλα αυτά που ζούσε, όλα όσα εξέταζε, πως είχαν έναν απώτερο σκοπό. Πως ο Θεός είχε ένα σχέδιο για εκείνον, τον ανάξιο.</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο πνευματικός είδε την άρνηση, την αδυναμία του νέου στην αναπάντεχη εξέλιξη, και ας ήταν ο νέος εκείνος που δεν εγκατέλειψε στιγμή, που διψούσε να μάθει, να βρει απαντήσεις.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="color: #783f04;"><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><b>«Άκουσε παιδί μου, αυτό το σαββατοκύριακο να έρθεις να καθίσεις μέσα στο ιερό την ώρα της Θείας λειτουργίας και ότι δεις να μου το πείς.»</b></span></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Τα λόγια αυτά λες και του έδωσαν φτερά! Αδύνατον είπε ξανά από μέσα του! Ο πάτερ δεν θα τον καλούσε ποτέ μέσα στο ιερό αν πραγματικά δεν ήταν σίγουρος για όσα έλεγε.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Το πρωινό του Σαββάτου, τον βρήκε εντός του Ιερού. Έλαβε με μεγάλη συγκίνηση το μαύρο ράσο και την ευλογία του ιερέα. Δέος στο: «<span style="color: #783f04;">Ως τον Βασιλέα τον όλων υποδεξόμενοι</span>»</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"> με το θυμιατό στο χέρι.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ήρθε και η Κυριακή. Μέρα γιορτής..! Από νωρίς δίπλα στο ιερό... ζούσε έντονες στιγμές. Απερίγραπτα τα συναισθήματα, βουρκωμένα τα μάτια, κατεβασμένο το κεφάλι, καθώς ο ιερέας </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">ταπεινά ομολογούσε πως:</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«<span style="color: #783f04;">Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.</span>»</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><br /></span><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2014/08/blog-post_13.html" style="color: #cc6611; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKSXtm_St-7W_IPss5GjGxsJU0nysJKjzxYFQpyTvrm46o_AD2nhqV13J1OkU2a3dODIwIUi0SRUcrL9GRaRr6_ERX-Z0K8mdvNTcWu-SBHuhtS603s4aA4D_FBRISy3oZMgw078w7RUQ/s280/10377266_742247929167538_4796637036818173587_n.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%; padding: 5px; position: relative;" width="280" /></span></a></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Σήκωσε του βλέμμα του δίχως να το θέλει έβλεπε μόνο το Άγιο Ποτήριο. Όλα τ' άλλα είχαν φύγει από το «πλάνο». Ο ιερέας με το κουτάλι εντός, διαμέλιζε τον Άρτο. Και τότε συνέβη. Ο νέος αισθάνθηκε πως μέσα στο Άγιο Ποτήριο ο ιερέας διαμέλιζε το Σώμα Του Χριστού. Η αίσθηση διαπέρασε σαν κεραυνός όλο του το είναι. Τσάκισε την ψυχή του....</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><br /></span><span style="color: #783f04; font-family: times, "times new roman", serif;">«Το Σώμα Του Χριστού διαμελίζεται... και εμείς τι κάνουμε; »</span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Συντριβή, οδύνη, σπαραγμός, λυγμοί μετά δακρύων.</span><br /><br /><b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Δεν έβλεπε πια τον Άρτο, έβλεπε το Σώμα Του Χριστού να διαμελίζεται.</span></b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ένιωθε πλήρως ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση, ποταμός από καυτά δάκρυα... </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«συγχώρα με Χριστέ μου... συγχώρα με! </span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Εσύ Χριστέ μου σταυρώθηκες για μας, </span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">και διαμελίζεσαι διαρκώς </span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">και εμείς ούτε που δίνουμε σημασία»</span><br /><br /><b style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Και έτσι, ευρισκόμενος σε κατάσταση συντριβής, δέχτηκε και τούτο:</b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><b>«</b>Nαι, είδες το Σώμα Του Χριστού να διαμελίζεται αλλά δεν είναι μόνο η διαρκής Θυσία Του Χριστού, που είναι ξεχασμένη. Έχει και άλλη ανάγνωση. Το Σώμα Του Χριστού είναι η Εκκλησία</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">...</span><b style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">»</span></b><br /><br /><b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Τά ΄χασε... αυτή η σκέψη, δεν ήταν δικιά του!</span></b><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Βρισκόταν σε κατάσταση συντριβής, δεν μπορούσε να «χωνέψει» καλά-καλά το πρώτο συμβάν. Ένιωθε ανίκανος να αντεπεξέλθει, και δεν είχε καμία διάθεση για περαιτέρω «αναλύσεις» και «αναγνώσεις».</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Θυμήθηκε πως βρέθηκε μέσα στο ιερό με τον αγαπημένο του πνευματικό. Τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί, την βοήθεια που λάμβανε σκανδαλωδώς, όντας αμαρτωλός και ανάξιος να ζει, να γεύεται τέτοιο πλούτο βιωμάτων.</span><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><b style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: medium;">«Το Σώμα Του Χριστού διαμελίζεται... και εμείς τι κάνουμε;» </span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="font-size: medium;">«Το Σώμα Του Χριστού είναι η Εκκλησία.»</span></span></b></div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">«Κατάλαβα πάτερ μου... κατάλαβα.» Ψέλλισε αισθανόμενος την κλήση, το κάλεσμα.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="color: #783f04;">''Ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.''</span> [Ματθ. ιβ' 50]</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Kαι έγινε εκείνος, το απολωλός πρόβατο, ο άσωτος υιός, που είδε ξεκάθαρα και με ποικίλους τρόπους κάθε φορά την ολοφάνερη αποκάλυψη του Χριστού στη ζωή του.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Έκτοτε δεν μπορεί πια να λέει «Εγώ είμαι με Τον Χριστό.» Όχι, όχι.</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Το «εγώ» καταργείται. Όποιος είναι με τον Χριστό, είναι μέχρις εκεί που μπορεί, μέχρις εκεί που βολεύεται. Το θέμα είναι να μην είμαστε με τον Χριστό, αλλά να είμαστε Του Χριστού.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Άνευ</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"> όρων. Να του ανήκουμε ολοκληρωτικά. Δίχως καμία αμφισβήτηση Του Λόγου Του.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Με οδηγό σε αυτή τη διαδρομή της ζωντανής σχέσης με τον Θεό, την διδασκαλία των Πατέρων της εκκλησίας και την αγιορείτικη εμπειρία των ορθοδόξων μοναχών και ασκητών.</span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο καφές μου είχε τελειώσει... έμεινα να τον κοιτάζω καθώς ξεμάκρυνε. Γύρισε με κοίταξε κοφτά. «Πρόσεχε τις πλάνες αδερφέ! Βρίσκονται ακόμα και εντός της εκκλησίας μας!»</span><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"></span><br /><b><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Η ιστορία είναι αληθινή. Δεν αναφέρεται το όνομα του νέου για ευνόητους λόγους.</span></b><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Τον ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη της αφήγησής του.</span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"> Εύχομαι ολόψυχα στον αδελφό μας να του δώσει δύναμη ο Δεσπότης Χριστός, να αφεθεί στο θέλημα και στο σχέδιο του Θεού. </span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο λόγος που την μεταφέρω δεν είναι δικό μας </span><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">θέλημα. Ήταν εντολή του πνευματικού του. </span><br /><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;"><b> «<span style="color: #783f04;">Αυτό που είδες μέσα στο ιερό, πρέπει να το μάθει ο κόσμος.</span>»</b></span><br /><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br />«Το Σώμα Του Χριστού διαμελίζεται...και εμείς τι κάνουμε;»<br />«Το Σώμα Του Χριστού είναι η Εκκλησία...»</span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><span style="color: #990000; font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Η εκκλησία Του Χριστού, που διώκεται ανά τον κόσμο, διαμελίζεται ακόμα και εντός της, με την διαστροφή των δογμάτων της ορθοδοξίας.</span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: times, "times new roman", serif;">Ο Αγιορείτης ασκητής που άκουσε τον νέο και έδωσε την καταλυτική απάντηση στην εξέλιξη της ιστορίας μας, (τον πνευματικό αγώνα) με νηστεία αγιορείτικη, αλάδωτο τετάρτη - παρασκευή και καθ' υπόδειξη-ευλογία του πνευματικού του, μόνο δυο παξιμάδια αυτές τις δυο μέρες, ειναι ο Γέροντας Γαβριήλ.</span><br /><b><br /></b><b><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Ας έχουμε την ευχή του.</span></b><br /><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip-z6u6zh9IEUKIhELQWAoU0qkmMoXZJ5BeNvVJe4Gf_0shzVDhkY3EYOPh8ynANvwKFfRCYXDeqpLGnS266BBDoopM0PkHEsjEzCqfI8PxqBJNWUqMs5v8o4Q1iVuN2szCTd6da78G3c/s1600/468293-__1_%257E2.JPG" imageanchor="1" style="color: #cc6611; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="318" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip-z6u6zh9IEUKIhELQWAoU0qkmMoXZJ5BeNvVJe4Gf_0shzVDhkY3EYOPh8ynANvwKFfRCYXDeqpLGnS266BBDoopM0PkHEsjEzCqfI8PxqBJNWUqMs5v8o4Q1iVuN2szCTd6da78G3c/s320/468293-__1_%257E2.JPG" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%; padding: 5px; position: relative;" width="254" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: times, "times new roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ο Γέροντας Γαβριήλ, ασκητής του Άγιου Όρους, </span></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: times, "times new roman", serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">στο κελί της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, πλησίον του κελίου του Γέροντα Παϊσίου.</span></span></span></div></div></div>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-52871653676459485592022-05-07T14:00:00.001+03:002022-05-07T14:00:00.250+03:00Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 8-5-2022 (Κυριακή των Μυροφόρων)<p> <img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjmJ4rycK96Cyg9OdpSyahB4Tiba2f6RIBSm4cpViuhe_aoGdzmUol8R6SKZIMDYGdC-WHaPWZ_2e09CNFpWuwS5UXwZHciSNOjCromKt0dDPCb3zh10Rs-VoZwHuAvVe5Shb8xJi4-B8vsV2YUhZkXdidt5EHIcz2gOLM1=s0-d" style="background: white; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: 13.524px; padding: 8px;" /></p><span style="background-color: #eeeeee;"><span style="font-size: medium;"><br style="font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif;" /><span style="font-family: trebuchet;"><b>ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξεις Αποστόλων (στ΄ 1 - 7)</b><br /><br />Πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.<br />Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν.<a name="more"></a><a href="https://www.blogger.com/null" style="color: #da1700; text-decoration-line: none;"></a><br />Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας.<a href="https://www.blogger.com/null" style="color: #da1700; text-decoration-line: none;"></a><br />Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν Ἰουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.<span><a name='more'></a></span><br /><br /><b>Ἀπόδοση στη νεοελληνική:</b><br />Καθώς οἱ μαθηταὶ ἐπληθύνοντο, ἄρχισαν παράπονα τῶν Ἑλληνιστῶν κατὰ τῶν Ἑβραίων, διότι παρημελοῦντο αἱ χῆραι των κατὰ τὴν καθημερινὴν διανομήν.<br />Τότε οἱ δώδεκα προσκάλεσαν ὅλον τὸ σῶμα τῶν μαθητῶν καὶ εἶπαν, «Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ ἀφήσωμεν ἐμεῖς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὑπηρετοῦμε σὲ τραπέζια. Ἀναζητήσατε λοιπόν, ἀδελφοί, ἑπτὰ ἄνδρας μεταξύ σας ποὺ νὰ χαίρουν καλῆς φήμης, πλήρεις ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ σοφίαν, τοὺς ὁποίους θὰ τοποθετήσωμεν εἰς τὸ ἔργο αὐτό, ἐμεῖς δὲ θὰ ἀφοσιωθοῦμε εἰς τὴν προσευχὴν καὶ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ λόγου».<br />Αὐτὰ ποὺ εἶπαν, ἄρεσαν σ’ ὅλους καὶ ἐδιάλεξαν τὸν Στέφανον, ἄνδρα γεμᾶτον πίστιν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον, καὶ τὸν Φίλιππον, τὸν Πρόχορον, τὸν Νικάνορα, τὸν Τίμωνα, τὸν Παρμενᾶν καὶ τὸν Νικόλαον, ὁ ὁποῖος ἦτο προσήλυτος ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν. Αὐτοὺς ἔφεραν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων οἱ ὁποῖοι προσευχήθηκαν καὶ ἔθεσαν ἐπάνω τους τὰ χέρια.<br />Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διεδίδετο, ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ηὔξανε πάρα πολὺ καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ὑπήκουαν εἰς τὴν πίστιν.<br /><br /><br /><b>ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Κατά Μάρκον (ιε΄ 43 – ιστ΄ 8)</b><br />Εν ταις ημέραις ἐκείναις, ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.<br />Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.<br /><br /><b>Απόδοση στη νεοελληνική:</b><br />Τις ημέρες ἐκείνες, ἦλθε ὁ Ἰωσήφ, ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ὁ ὁποῖος ἦτο σημαίνων βουλευτὴς ποὺ περίμενε καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ἐτόλμησε καὶ ἦλθε εἰς τὸν Πιλᾶτον καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Πιλᾶτος ἐξεπλάγη ὄταν ἄκουσε ὅτι εἶχε ἤδη πεθάνει. Καὶ ἐκάλεσε τὸν ἑκατόνταρχον καὶ τὸν ἐρώτησε ἐὰν εἶχε πεθάνει πρὸ πολλοῦ. Καὶ ὅταν ἐπληροφορήθηκε ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχον, ἐδώρησε τὸ σῶμα εἰς τὸν Ἰωσήφ. Αὐτὸς δὲ ἀγόρασε σινδόνι καὶ τὸν κατέβασε, τὸν ἐτύλιξε μὲ τὸ σινδόνι καὶ τὸν ἔθεσε εἰς μνῆμα, ποὺ ἦτο λαξευμένον εἰς βράχον καὶ ἐκύλισε ἕνα λίθον εἰς τὴν πόρτα τοῦ μνήματος. Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία τοῦ Ἰωσῆ παρατηροῦσαν ποῦ τὸν βάζουν.<br />Ὅταν ἐπέρασε τὸ Σάββατον, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Σαλώμη ἀγόρασαν ἀρώματα διὰ νὰ ἔλθουν νὰ τὸν ἀλείψουν. Καὶ πολὺ πρωΐ, τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος, ἔρχονται εἰς τὸ μνῆμα, ἀφοῦ εἶχε ἀνατείλει ὁ ἥλιος, καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους, «Ποιὸς θὰ μᾶς κυλίσῃ τὸν λίθον ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ μνημείου;». Καὶ ὅταν ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, βλέπουν ὅτι ὁ λίθος εἶχε κυλισθῆ. Ἦτο δὲ πάρα πολὺ μεγάλος. Καὶ ὅταν ἐμπῆκαν εἰς τὸ μνῆμα, εἶδαν ἕνα νέον μὲ λευκὴν στολὴν νὰ κάθεται εἰς τὰ δεξιὰ καὶ κατελήφθησαν ἀπὸ φόβο. Αὐτὸς δὲ λέγει εἰς αὐτάς, «Μὴ τρομάζετε. Τὸν Ἰησοῦν ζητᾶτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν σταυρωμένον; Ἀναστήθηκε, δὲν εἶναι ἐδῶ. Νά ὁ τόπος ὅπου τὸν ἔβαλαν. Ἀλλὰ πηγαίνετε καὶ πέστε εἰς τοὺς μαθητάς του καὶ εἰς τὸν Πέτρον, «Πηγαίνει πρὶν ἀπὸ σᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ θὰ τὸν ἰδῆτε, καθὼς σᾶς εἶπε». Καὶ ἐβγῆκαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὸ μνημεῖον διότι τὰς κατεῖχε τρόμος καὶ ἔκπληξις. Καὶ σὲ κανέναν δὲν εἶπαν τίποτε, διότι ἐφοβοῦντο.</span></span></span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-3689133621137258352022-05-07T10:00:00.001+03:002022-05-07T10:00:00.242+03:00H ANAΣTAΣH THΣ AΓAΠHΣ<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8VZsJ-MT4EAqPeJR9R64HjjmLbrddvR4nEZ5z1N42dxqzhX74pSv4lGrqdBF3IKhSYc8n9mgi9m2isFX9Xvd7ArxBg6pMPOPL4_mHJYLlrw_LMBqUzmapf5NULwHz2SZS-Hl-qolaGQcJ/s1600/anastasi.jpg"><img border="0" height="204" src="https://mamagiaspiti.gr/wp-content/uploads/2017/04/anastasi.jpg" width="400" /></a></p><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: inherit;"><br /><span style="color: #222222; font-family: Open Sans;"><span style="background-color: white; font-size: 20px;">Μου διηγήθηκαν την ιστορία αυτή : Ένας ιερέας ρωτάει τη μανούλα που κοινώνησε το μωράκι της “Εσείς μανούλα δεν θα μεταλάβετε;” “Πάτερ δεν νήστεψα σωστά και δεν μπορώ να μεταλάβω”. Κι ο ιερέας απαντά: “Πείτε Ο Θεός ιλάσθητί μοι την αμαρτωλή κι ελέησον με και ελάτε να σας κοινωνήσω”. Η κοπέλα επαναλαμβάνει ευλαβικά, με το μωρό στην αγκαλιά κάνει το σταυρό της και μεταλαμβάνει.<span><a name='more'></a></span></span></span></div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Μεγάλη Πέμπτη πρωί στην εκκλησία, αυτή τη μέρα που η μισή Ελλάδα έρχεται να κοινωνήσει. Παλιά με ενοχλούσαν πολύ όλοι αυτοί. Που δεν είχαν νηστέψει σαράντα μέρες, που περνούσαν από την εκκλησία μόνο για να μεταλάβουν. Που δεν ξεροστάλιαζαν με τις ώρες στις ακολουθίες. Που δεν, που δεν , που δεν…. Πολλά δεν. Και κοίταζα με στραβό μάτι την ξανθιά με τα ψηλά τακούνια που σταυροκοπιέται και το νεαρό με το τατουάζ που σηκώνει τον επιτάφιο.</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Λες και ξέρω εγώ τι συμβαίνει μέσα στην ψυχή του καθενός από αυτούς που έρχονταν εκείνη τη μέρα να πάρουν το Χριστό μέσα τους. Λες κι έχω εγώ το προνόμιο να μεταλαμβάνω , επειδή πήγα όλες τις μέρες στις ακολουθίες. Λες κι είμαι εγώ ο κριτής. Λες κι ο Χριστός δεν περιμένει υπομονετικά έξω κι από την δική τους καρδιά, όπως περιμένει έξω κι από τη δική μου, μπας και μαλακώσει. Λες κι ο Χριστός δεν πέθανε και δεν αναστήθηκε για καθέναν από εμάς ξεχωριστά. Και συμφωνούσα με αυτά τα κηρύγματα, που ο ιερέας κουνάει το δάχτυλο στους αργοπορημένους, στους ντυμένους αλλιώτικα, στη μαμά που δεν κρατάει σωστά το μωρό και άλλα τέτοια όμορφα. Και θα με σκανδάλιζε η ιστορία με τον ιερέα, που κοινώνησε τη μανούλα.</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Κι όμως ο Χριστός δίδαξε την παραβολή για τον εργάτη της ενδεκάτης ώρας και μας μίλησε για τον άσωτο, τον τελώνη. Και πάντα δίπλα υπήρχε ο εργάτης της πρώτης ώρας που παραπονέθηκε, ο μεγάλος αδερφός του ασώτου που δεν έμπαινε στη γιορτή κι ένας φαρισαίος γεμάτος έπαρση. Επίσης συγχώρησε το ληστή πάνω στο σταυρό και μια πόρνη έπλυνε τα πόδια του λίγο πριν τα Πάθη.</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Πόση ευσπλαχνία ο Θεός; Πόση αγάπη; Τρομάζω όταν το σκέφτομαι. Ξαφνιάζομαι κάθε φορά που συνειδητοποιώ την ευεργεσία Του στη δική μου ζωή, παρά τη διαρκή μου ολιγοπιστία και λιγοψυχία και τους κακούς λογισμούς , που τόσο εύκολα έρχονται στο νου. Ποια η δική μου διαφορά τελικά με αυτή τη μαμά που δεν νήστεψε όλες τις μέρες; (και ποιος να ξέρει γιατί δεν νήστεψε; ποιος να ξέρει τι συμβαίνει μέσα σε κάθε σπίτι;) Και πόσο ειλικρινής η απάντησή της, δεν νήστεψα σωστά πάτερ, δηλαδή είμαι ανάξια να μεταλάβω το Σώμα και το Αίμα του Χριστού πάτερ, το καταλαβαίνω. Αν το σκεφτείς, μέσα σε αυτά τα λόγια της κοπέλας αυτής, μπορείς να βρεις τόσες αλήθειες, που εμείς οι “άνθρωποι της εκκλησίας”, όπως μας αρέσει να αυτοαποκαλούμαστε, τις ξεχνάμε. Λες κι έχουμε εμείς καμιά αξιωσύνη και μεταλαμβάνουμε τακτικά.</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Κάθισα και μελέτησα τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Θα τον ακούσουμε απόψε στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία και συνοψίζει όλη αυτή την αγάπη και την ευσπλαχνία, τόσο όμορφα και με τόση μεγαλοπρέπεια:</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">“Κάθε ευσεβής και φιλόθεος χριστιανός ας απολαύσει την καλή ετούτη και λαμπρή του Πάσχα πανήγυρη. Κάθε ευγνώμων δούλος ας εισέλθει εις την χαρά του Κυρίου του. Κάθε ένας που εργάσθηκε στον αμπελώνα του Κυρίου από την πρώτη ώρα, ας πάρει σήμερα την δίκαιη αμοιβή. Καθένας που ήρθε μετά την τρίτη ώρα, ευχαρίστως ας συνεορτάσει. Αυτός που έφθασε μετά την έκτη ώρα καθόλου ας μη διστάζει, τίποτα δεν θα ζημιωθεί. Αυτός που καθυστέρησε και ήλθε στην ενάτη, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμούς.</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Αυτός που μόλις έφθασε στην ενδεκάτη, ας μη φοβηθεί την βραδύτητα, γιατί είναι φιλότιμος ο Κύριος και δέχεται τον έσχατο όπως και τον πρώτο. Αναπαύει αυτόν που άργησε, όσο κι’ αυτόν που δούλεψε από την αρχή. Καί αὐτόν πού καθυστέρησε ἐλεεῖ, καί αὐτόν πού ἦταν ἀπό τήν ἀρχή, δοξάζει. Καί τόν πρῶτον ἀνταμοίβει καί στον τελευταίο χαρίζεται. Δέχεται τα έργα, αποδέχεται και την γνώμη. Τιμά την πράξη, επαινεί και την πρόθεση. Λοιπόν, ελάτε όλοι στην χαρά του Κυρίου μας, και οι πρώτοι και οι τελευταίοι απολαύστε τον μισθό σας. Πλούσιοι και πτωχοί, γιορτάστε μαζί. Εγκρατείς και ράθυμοι τιμήστε την ημέρα. Όλοι, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, κοινωνήστε σήμερα. Η αγία τράπεζα είναι γεμάτη, απολαύστε την ευχαριστία όλοι. Ο μόσχος-Χριστός είναι πολύς, κανείς να μη φύγει πεινασμένος. Όλοι ας απολαύσετε την Θεία ευχαριστία, το συμπόσιο της πίστεως. Όλοι ας απολαύσετε τον πλούτο της καλωσύνης του Χριστού. Κανείς να μη θρηνεί για την φτώχεια του, γιατί μᾶς κάνει πλούσιους η κοινή Βασιλεία του Θεού. Κανείς να μη θρηνεί για αμαρτήματα, γιατί από τον τάφο του Χριστού ανέβλυσε συγχώρηση. Κανείς να μη φοβάται τον θάνατο, γιατί μας ελευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος. Τον έσβησε τον θάνατο ο Χριστός όταν πέθανε. Κατέκλεψε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη. Επίκρανε ο Χριστός τον θάνατο όταν πέθανε, και αυτό το είχε προφητεύσει ο προφήτης Ησαΐας όταν έλεγε: ο θάνατος επικράνθη όταν σε συνάντησε στα βασίλειά του. Επικράνθη, διότι κατηργήθη. Επικράνθη, διότι ενεπαίχθη. Επικράνθη, διότι καθηρέθη. Επικράνθη, διότι εδεσμεύθη. Έβλεπε άνθρωπο αλλά συνάντησε τον Θεό. Έλαβε χώμα αλλά συνάντησε τον ουρανό. Έλαβε ό,τι έβλεπε και νικήθηκε απ’ Αυτόν που δεν έβλεπε. Που είναι λοιπόν θάνατε πλέον το κεντρί σου; Που είναι θάνατε η δύναμή σου; Ανέστη ο Χριστός και συ συντρίφτηκες. Ανέστη ο Χριστός και έπεσαν οι δαίμονες. Ανέστη ο Χριστός και χαίρουν οι Άγγελοι. Ανέστη ο Χριστός και κυριαρχεί ζωή. Ανέστη ο Χριστός και δεν θα υπάρχουν νεκροί στα μνήματα. Ο Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, έγινε ο αρχηγός της αναστάσεως των κεκοιμημένων. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και δύναμη στους αιώνες των αιώνων.”</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Αγάπη είναι ο Χριστός κι αγάπη ζητάει κι από μας. Προς Εκείνον και προς τους γύρω μας. Κυρίως προς τους γύρω μας. Αγάπη δίδαξε ο ιερέας στη μανούλα που μετέλαβε και αγάπη δίδαξε και σε μένα. Από αγάπη πέθανε κι αναστήθηκε για εμάς ο Χριστός . Και πού ξέρεις, η μανούλα αυτή μπορεί να έρθει και να ξαναέρθει και να γίνει πιστή ουσιαστικά κι όχι μόνο τη Μεγάλη Πέμπτη. Και πού ξέρεις, μπορεί κι εγώ να καταφέρω να σκέφτομαι με αγάπη για όλους μια μέρα.</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Καλή Ανάσταση να αξιωθούμε!</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">Σας φιλώ!</div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;"><br /></div><div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: "Open Sans"; font-size: 20px; text-align: justify;">katerina mama gia spiti</div>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-46823703618965325932022-05-06T15:30:00.001+03:002022-05-06T15:30:00.275+03:00Ανέστη Χριστός και πλέον όλα έχουν νόημα!<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-njP4UBCwy_qX3XdBpyNXzs2u3-mnGDrKkh42CWq5xpzQs_krvlV8oYBrM4fLn0e_Aln3Q8JjIh7xZEQ9dUq4prMycSB6uD5O478ybHD37-gkyb-i0vqRTuQjrq3KFeclb8tfswWIUbVfr8xnffw4s8pX8DOziJpUnTjgosFhvS8wzVugMKcORgAQWA/s720/image-227.png" style="color: #213abb; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="720" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-njP4UBCwy_qX3XdBpyNXzs2u3-mnGDrKkh42CWq5xpzQs_krvlV8oYBrM4fLn0e_Aln3Q8JjIh7xZEQ9dUq4prMycSB6uD5O478ybHD37-gkyb-i0vqRTuQjrq3KFeclb8tfswWIUbVfr8xnffw4s8pX8DOziJpUnTjgosFhvS8wzVugMKcORgAQWA/w532-h319/image-227.png" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(232, 232, 232); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%; padding: 5px; position: relative;" width="280" /></a></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ανάσταση. Μία λέξη που περιέχει μέσα της τόσα πολλά για εμάς τους Έλληνες.</b></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;">Η Ανάσταση με παραπέμπει αμέσως στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού, στην χαρμόσυνη περίοδο του Πάσχα. Ανάσταση σημαίνει συγχώρεση, εκκλησιασμός, κόκκινα αυγά, αντάμωμα με τους οικείους μας, πασχαλινό τραπέζι, ευθυμία, χαρά, ελπίδα.</p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ανάσταση όμως πάνω απ’ όλα σημαίνει Σωτηρία.</b> Η Ανάσταση του Χριστού είναι το καθοριστικό γεγονός που σημάδεψε την ανθρώπινη φύση μας. Είναι το γεγονός που μας δίνει την δυνατότητα όχι μόνο να ελπίζουμε αλλά να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να σωθούμε. Ο Χριστός αναστήθηκε, νίκησε τον Θάνατο, έσπασε τις πόρτες του Άδη και μας τράβηξε όλους στο Φως, στην Αλήθεια, στην Θέωση.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;">Όλες αυτές τις ημέρες αντί για άλλους χαιρετισμούς οι Έλληνες Ορθόδοξοι χρησιμοποιούν το «Χριστός Ανέστη» και απαντούν «Αληθώς Ανέστη». Επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι η πίστη τους είναι αληθινή, δεν είναι μία θεωρία, δεν είναι μία ιδέα, δεν είναι κάτι έξω από την καθημερινότητά τους.<a></a></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ο Χριστός Ανέστη όχι μόνο για μία ημέρα το χρόνο, αλλά για πάντοτε. Ο Χριστός Ανέστη όχι για μερικούς αλλά για όλους. Ο Χριστός Ανέστη όχι για να φάμε και να πιούμε, αλλά για να Τον κοινωνήσουμε.</b></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;">Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού η πίστη μας δεν θα είχε νόημα. Όπως λέγει και ο απόστολος Παύλος : <i>«ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, … κενή δε και η πίστις υμων» </i>(Α’ Κορ. 15,14). Ο Χριστός όμως Ανέστη και τώρα πλέον Ζωή πολιτεύεται.</p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;">Η Ανάσταση του Χριστού καθόρισε μια και καλή την πορεία των ανθρώπων. Οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι υπάρχει Κάποιος ο οποίος όχι μόνο κάνει θαύματα, όχι μόνο λέγει όμορφες διδασκαλίες αλλά νικά τον Θάνατο. Αυτός λοιπόν ο Κάποιος είναι ο Θεός. Ένας Θεός διαφορετικός από τους άλλους, γιατί είναι ο Αληθινός. Ένας Θεός ταπεινός, πράος, υπέροχος, σιωπηλός, παντοδύναμος, φιλάνθρωπος, ανεξίκακος, υπέρλογος, αόρατος και ορατός, μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, σταυρωμένος και αναστημένος….Θεός και Άνθρωπος.</p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ο Χριστός Ανέστη στην καρδιά του εκατόνταρχου, ο Χριστός Ανέστη στην καρδιά του Πέτρου που τον αρνήθηκε, στις μυροφόρες που ήλπιζαν, στην ύπαρξη του Θωμά που αμφέβαλλε αλλά και λαχταρούσε να Τον δει. Ο Χριστός Ανέστη για τον κάθε άνθρωπο που θέλει ο Χριστός να είναι στην ζωή του, στις χαρές και στις λύπες, στις επιτυχίες και στις αποτυχίες, στην νηνεμία και στις τρικυμίες της καθημερινότητας.</b></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;">Οι άνθρωποι στον κόσμο ξεχνούν εύκολα ότι ο Χριστός Ανέστη με το που πιάσουν πάλι δουλειά, με το που μπουν πάλι στην αδυσώπητη ρουτίνα της καταναλωτικής κοινωνίας μας. Ο Χριστός όμως παραμένει Αναστημένος και περιμένει. Περιμένει τον καθένα μας. Περιμένει να Τον θυμηθούμε. Να Τον ακούσουμε να μας καλεί να συναναστηθούμε μαζί Του. Πολλοί μένουν αδιάφοροι, κλείνουν τα αυτιά τους, τα μάτια τους, την καρδιά τους στο Αναστάσιμο Φως που βγαίνει από το κενό μνημείο.</p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;">Μερικοί όμως Τον αφουγκράζονται, μπαίνουν στο μνημείο και βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια ότι λείπει. Λείπει ώστε να βρίσκεται παντού. Απουσιάζει από τον τάφο για παρουσιάζεται στις καρδιές που Τον αναζητούν. Άνθρωποι απλοί, καθαροί και αμαρτωλοί, επιστήμονες και αγράμματοι, ανήλικοι και ηλικιωμένοι, πλούσιοι και φτωχοί μπορούν να Τον αγγίξουν, μπορούν να Τον δουν, να Τον ακούσουν, να Τον αισθανθούν, αρκεί να ομολογήσουν μαζί με τον απόστολο: «Ο Κύριός μου και ο Θεός», αρκεί να μην δειλιάσουν να ταπεινωθούνε, αρκεί να μην αρκεσθούν στην τρυφή της φθαρτότητας, αρκεί να ατενίσουν μπροστά, πέρα από τα μαρτύρια, τους αγώνες, την άσκηση, τις ταλαιπωρίες και να δουν το Τέλος – την Τελειότητα που προσφέρει ο Θεάνθρωπος δια της Αναστάσεως.</p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ο Χριστός Ανέστη νικώντας τους τύπους, νικώντας τον ευσεβισμό, νικώντας την υποκρισία, νικώντας την απιστία, νικώντας την εμπάθεια, νικώντας τον πόνο, τα βάσανα, το μίσος, νικώντας τον Διάβολο, το σκοτάδι, τον Θάνατο.</b></p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ο Χριστός Ανέστη και γι’ αυτό ας μην υπάρχει πλέον κανένας δειλός κλεισμένος στο «υπερώο» του</b>. Ο Χριστός Ανέστη και γι’ αυτό ας βγούμε όλοι έξω στον κόσμο ομολογώντας με την ζωή μας την χαρά που έχουμε, χωρίς μιζέρια, χωρίς αγωνία για το αν γίνουμε πιστευτοί ή όχι διότι δεν είμαστε εμείς που κάνουμε τους άλλους να συνέλθουν αλλά ο Παράκλητος που έρχεται, που ήρθε. Ας σπάσουμε το καβούκι της μετριότητας και ας εισέλθουμε στο πανηγύρι των τελείων, στο ευωδιαστό ξημέρωμα της ανέσπερης ημέρας που ξεπροβάλει κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού μας, μέσα στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.</p><p style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 15.84px;"><b>Ανέστη ο Χριστός και η ζωή μας άλλαξε. Ανέστη ο Χριστός και οι τάφοι άδειασαν. Ανέστη ο Χριστός οι κεκοιμημένοι ξύπνησαν. Ανέστη ο Χριστός και οι αμαρτωλοί συγχωρέθηκαν. Ανέστη Χριστός και οι πιστοί Τον γνώρισαν. Ανέστη Χριστός και όλα πλέον έχουν νόημα.</b></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-52721536228352883792022-05-06T10:30:00.001+03:002022-05-06T10:30:00.265+03:00Ανάσταση – η αγάπη τελικά θα νικήσει το μίσος<p> </p><header class="entry-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px;"><h2 class="entry-lead" style="box-sizing: border-box; color: black; font-family: san-bold; font-size: 21px; font-weight: 500; line-height: 31px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 10px;">Χριστός Ανέστη! Απαλύνοντας τον πόνο και τις πληγές, η αγάπη τελικά θα νικήσει. Το παρήγορο αυτό μήνυμα εκπέμπει διαχρονικά η λαμπροφόρος εορτή της Αναστάσεως του Χριστού</h2></header><div class="first-img article_thumbnail_wrapper" itemprop="associatedMedia" itemscope="" itemtype="http://schema.org/ImageObject" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><img height="250" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/04/anastasios-2-960x600-1-768x480.jpg" width="400" /></div><div class="entry-meta" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px; margin: 30px auto 20px; overflow: hidden; position: relative;"><span class="head-social" style="box-sizing: border-box; display: inline-flex; float: right; margin-right: 0px;"><span style="font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; font-weight: bolder;">Του Αρχιεπισκόπου Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου</span></span></div><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;">Χριστός Ανέστη! Απαλύνοντας τον πόνο και τις πληγές, η αγάπη τελικά θα νικήσει. Το παρήγορο αυτό μήνυμα εκπέμπει διαχρονικά η λαμπροφόρος εορτή της Αναστάσεως του Χριστού.<br /><br />Κορυφαία γεγονότα αγάπης μέσα στην παγκόσμια Ιστορία προβάλλουν η έλευση του Υιού και Λόγου του Θεού στον κόσμο, η πρόσληψη της ανθρωπίνης φύσεως και η ανύψωσή της με το Πάθος και την Ανάστασή Του. Η χριστιανική πίστη στηρίζεται σε μια θεμελιώδη αλήθεια: «Ο Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ιω. 4:16). Ανάσταση και αγάπη αλληλοπεριχωρούνται. Η κατά του θανάτου νίκη με την Ανάσταση του Χριστού συντελείται με την αγάπη: «ἡμεῖς οἴδαμεν (γνωρίζουμε καλά) ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς·» (Α΄ Ιω. 3:14). Η μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή συντελείται με την αγάπη.<span><a name='more'></a></span><br /><br />Το εύρος και το βάθος της χριστιανικής αγάπης προσδιορίζονται στα βιβλικά κείμενα και αποκαλύπτονται στην πληρότητά τους στη μορφή του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι η ενσάρκωση της αγάπης. «Διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος», συγκρούστηκε με την αδικία και τη δολιότητα, με το ψεύδος και το μίσος, αντιμετώπισε την εχθρότητα και τις συκοφαντίες. Αποκάλυψε τη μεγαλοσύνη της αγάπης, συγχωρώντας και τους σταυρωτές Του. Με την Ανάστασή Του διακήρυξε τον θρίαμβο της αγάπης.<br /><br /><br />Η άπειρη αγάπη του Θεού συνυφάνθηκε με άμετρη ταπεινοφροσύνη, πόνο, με «κένωση». Ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού «ἑαυτόν ἐκένωσεν μορφήν δούλου λαβών…» Και καθώς ήταν πραγματικός άνθρωπος, εκούσια ταπεινώθηκε μέχρι θάνατο σταυρικό. Γι’ αυτό και ο Θεός Τον υπερύψωσε και Του χάρισε το ανώτερο από κάθε άλλο όνομα, ώστε εις το όνομα του Ιησού να κάμψη κάθε γόνυ… και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν του Θεού Πατρός» (Φιλ. 2: 6-11).<br /><br />Για τη χριστιανική συνείδηση, Σταυρός και Ανάσταση αποτελούν μια ενότητα οργανική. Οπως και άλλοτε έχουμε επισημάνει, η Ανάσταση δεν έρχεται μετά τον Σταυρό. Η Ανάσταση βρίσκεται μέσα στον Σταυρό, όταν τον αποδεχόμαστε, όπως ο Χριστός από αγάπη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Οσοι Τον ακολούθησαν και έγιναν μέλη του μυστικού σώματός Του γνωρίζουν ότι ο Σταυρός και η Ανάσταση καθορίζουν την πορεία τής εν Χριστώ ζωής. Εύγλωττα συνοψίζει ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, «ο πανάγαθος και πολυέλεος Θεός έχει πολλά και διάφορα ονόματα. Λέγεται και Φως, και Ζωή, και Ανάστασις. Ομως το κύριο όνομα του Θεού μας είναι και λέγεται Αγάπη».<br /><br />Στις ημέρες μας, που η θλίψη, ο πόνος και η σύγχυση από τον αδελφοκτόνο πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας κατακλύζουν τη σκέψη και την ψυχή μας, ίσως φανεί παράξενο να αναφερόμαστε στην αγάπη. Ο επιθετικός πόλεμος αποτελεί την τραγικότερη και σκληρότερη προσβολή και άρνησή της. Στις οδυνηρές, όμως, αυτές συνθήκες είναι φυσικό η προσοχή μας, αναζητώντας διέξοδο, να στρέφεται προς τις θεμελιώδεις αξίες της πίστεώς μας. Συγχρόνως με την καταδίκη των εγκλημάτων, επείγει γενικότερα να ενισχυθεί η πάντα νουν υπερέχουσα δύναμη της αγάπης μέσα μας και γύρω μας. Μόνο αυτή τελικά μπορεί να νικήσει την αλαζονική δύναμη της εξουσίας και να εξασφαλίσει τον δεσμό μας με τον Θεό της ειρήνης και της καταλλαγής.<br /><br />«Ὁ οὖν κτησάμενος τὴν ἀγάπην αὐτόν τὸν Θεὸν ἐκτήσατο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί»: Ο άνθρωπος, λοιπόν, που απέκτησε την αγάπη, απέκτησε τον ίδιο τον Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη (Μαξίμου του Ομολογητού, Κεφάλαια περί αγάπης, Δ΄, 100). Συχνά διατυπώνεται η ευχή να είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Η αναστάσιμη ευχή παρακινεί να είμαστε πάντοτε στην πλευρά της αγάπης, όπως την αποκάλυψε με τη διδασκαλία, τη ζωή, τη θυσία και την Ανάστασή Του ο Χριστός. Η αγάπη είναι το αντίδοτο κατά του εγωκεντρισμού, εθνικού, φυλετικού, θρησκευτικού, που δηλητηριάζει την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων και λαών.<br /><br /><br />Η αγάπη εκφράζεται ως μυστική κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο και του ανθρώπου προς τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Κρατάει σε συνοχή όλα τα λογικά όντα, είναι η ακατάλυτη ενέργεια του Θεού.<br /><br />Η σταυροαναστάσιμη ελπίδα ότι η αγάπη τελικά θα νικήσει ας παρηγορεί και γαληνεύει την ψυχή μας. Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!</span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-26000598188394405842022-05-05T15:30:00.001+03:002022-05-05T15:30:00.262+03:00Πώς αναζητούμε τον Θεό, Θ. Ι. Ρηγινιώτης<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF6nO-R0zhDCmDcraRqYeZKvLOG-JcBFHa40HgGEkuaxVkJtlhLl-zoI32VkqjRiLGxJz5KwVPhv069UymR7omykxyOWGmZWZe1Dsf23JEJUfD0JmfTTEUQBaKsEzElgkcuGjEu5EwdLvVXHfybT5FEf1iSbpvrqX4wRxbqo5VTmLaSRnKr0PB_LBN5A/s600/FPZelsvXIAE8bh8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF6nO-R0zhDCmDcraRqYeZKvLOG-JcBFHa40HgGEkuaxVkJtlhLl-zoI32VkqjRiLGxJz5KwVPhv069UymR7omykxyOWGmZWZe1Dsf23JEJUfD0JmfTTEUQBaKsEzElgkcuGjEu5EwdLvVXHfybT5FEf1iSbpvrqX4wRxbqo5VTmLaSRnKr0PB_LBN5A/s320/FPZelsvXIAE8bh8.jpg" width="256" /></a></div><br /><span style="background-color: white; font-family: Arial; text-align: justify;">Οι παρακάτω περιπτώσεις δείχνουν ότι ο Θεός εμφανίζεται μόνον όταν Τον αναζητάς με οδύνη, όταν η εύρεσή Του δεν είναι για σένα δευτερεύον ζήτημα, αλλά ζήτημα ζωής ή θανάτου.</span><p></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Η αναζήτηση του Θεού μπορεί να κρατήσει χρόνια και οπωσδήποτε συνοδεύεται από έντονους συνειδησιακούς σεισμούς. Είτε μου αρέσει είτε όχι, όταν γεμίζω τη ζωή μου με άλλες ανάγκες και ενδιαφέροντα, και απλώς λέω (όταν το θυμηθώ), «αν ο Θεός θέλει να Τον πιστέψω, ας εμφανιστεί να Τον δω», ο Θεός ΔΕΝ εμφανίζεται. Ο λόγος είναι απλός: Εκείνος θέλει να Τον πιστέψω, εγώ όμως θέλω;<span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="color: red;"><b><a name="a">Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης</a></b></span> (1866-1938). «Έζησε στη γη ένας άνθρωπος, άνδρας με άσβεστη πνευματική δίψα, που λεγόταν Συμεών. Προσευχόταν για πολύν καιρό με ασταμάτητο θρήνο: «Ελέησόν με!». Αλλά δεν τον άκουγε ο Θεός.</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Πέρασαν μήνες και μήνες με τέτοια προσευχή και οι δυνάμεις της ψυχής του εξαντλήθηκαν. Έφθασε μέχρι την απόγνωση και φώναξε: «Είσαι αδυσώπητος!» (=αλύπητος). Και όταν με αυτές τις λέξεις ράγισε κάτι μέσα στη συντετριμμένη από την απόγνωση ψυχή του, είδε ξαφνικά τον ζώντα Χριστό. Πυρ γέμισε την καρδιά του και όλο του το σώμα με τέτοια δύναμη, που, αν κρατούσε ακόμη μια στιγμή η όραση, θα πέθαινε. Από τότε δεν μπορούσε πια να λησμονήσει το ανείπωτα πράο, το απέραντα αγαπητικό, το χαρούμενο και γεμάτο από υπερνοητή ειρήνη βλέμμα του Χριστού. Και στα επόμενα χρόνια της μακράς ζωής του μαρτυρούσε ακούραστα ότι «ο Θεός αγάπη εστίν», αγάπη άπειρη, που ξεπερνά κάθε νου» (βλ. π. Σωφρονίου [Σαχάρωφ], <i>Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης</i>, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 2003).</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="color: red;"><b><a name="b">Ο άγιος γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ</a></b></span> (1896-1993), Ρώσος ζωγράφος στο Παρίσι, με οκταετή θητεία στον υπερβατικό διαλογισμό και μεταφυσικές εμπειρίες μέσω του διαλογισμού. Για χρόνια αντιμετώπισε πειρασμούς, όπως «αν υπάρχει Θεός, πώς είναι δυνατόν να μην είμαι εγώ ο Θεός;» και «γιατί ο Ιησούς να είναι ο Υιός του Θεού και όχι εγώ;». Εγκατέλειψε το μυστικισμό αυτού του είδους απογοητευμένος και, όταν ανακάλυψε την ορθοδοξία, ταξίδεψε στο Άγιο Όρος, όπου έγινε μοναχός.</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Οι θεοπτικές εμπειρίες του (όραση του ακτίστου φωτός) ήταν κατακλυσμιαίες, πράγμα που τον στήριξε σε περιόδους επίπονων προσπαθειών να πλησιάσει το Θεό και οδυνηρής μετάνοιας για την προηγούμενη απόρριψή Του. Από αυτές κατάλαβε ότι ο Θεός είναι ταπεινή αγάπη και ότι έρχεται όταν Εκείνος θέλει (όταν κάποιος πρόκειται αληθινά να ωφεληθεί), ενώ ο άνθρωπος είναι αδύνατο να προκαλέσει την εμφάνισή Του με κάποια «μέθοδο» (βλ. π. Σωφρονίου, <i>Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί</i> [=Θα δούμε το Θεό όπως είναι]).</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="color: red;"><b><a name="c">Ο γιατρός Αντώνιος Μπλουμ</a></b></span>, μετέπειτα ορθόδοξος επίσκοπος στην Αγγλία. Ως νέος, ήταν σκληροπυρηνικός άθεος. Βασανιζόταν όμως έντονα από την απουσία νοήματος στη ζωή. Αποφάσισε λοιπόν να ερευνήσει αν υπήρχε νόημα στη ζωή και, αν σε ένα χρόνο διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει νόημα, να αυτοκτονήσει. Μια μέρα, παρακινημένος από φίλο του, παρακολούθησε την ομιλία ενός Ρώσου ορθόδοξου ιερέα. Αυτά που άκουσε τον εξόργισαν τόσο, ώστε, γυρίζοντας σπίτι, πήρε την Καινή Διαθήκη της μητέρας του, για να δει αν το Ευαγγέλιο υποστηρίζει αυτά που είπε ο ιερέας στην ομιλία του. Λίγη ώρα αργότερα, είχε την αίσθηση ότι Κάποιος καθόταν, αόρατος, απέναντί του – και ότι Αυτός ο «κάποιος» ήταν ο Χριστός.</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">[Σημειωτέον ότι, επειδή ήταν απόλυτα σίγουρος για την ανυπαρξία του Θεού, δεν είναι λογικό να «φαντάστηκε» την παρουσία του Χριστού. Θα έπρεπε να «φανταστεί» κάτι σύμφωνο με τις απόψεις του, όχι αντίθετο με αυτές]. Βλ. π. Ιωάννη Κωστώφ, <i>Αθεϊσμός – Τίνος είναι η αυταπάτη</i>.</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="color: red;"><b><a name="d">Ο Γκλεμπ Ποντμοσένσκι</a></b></span>, μετέπειτα π. Γερμανός, ιδρυτής της Αδελφότητας του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας (Καλιφόρνια):</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">«Επιθυμούσα τη ζωή αλλά έπρεπε να ξέρω γιατί. Να ζω απλώς και μόνον επειδή γεννήθηκα, για να υποφέρω αναίτια και να πεθάνω; Εγώ δεν ζήτησα να γεννηθώ! Ήθελα πραγματικά να ζήσω, αλλά είχα ήδη προχωρήσει πιο πέρα από μια κατάσταση απελπισίας, όπου τα πάντα μοιάζουν αφόρητα απεχθή και μια δαιμονική ενέργεια πλήρους αδιαφορίας κυριεύει ολόκληρο το είναι του ανθρώπου αφαιρώντας κάθε φυσικό φόβο. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ονομαστεί “βουβός τρόμος”. Έχοντας λοιπόν περάσει ο ίδιος από μια τέτοια εμπειρία, γνωρίζω τι περνούν στις μέρες μας οι νέοι με αυτοκτονικές τάσεις. Υπήρξα κι εγώ ένας απ’ αυτούς. Ήμουν μόλις δεκαοκτώ – δεκαεννιά χρονών».</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Μόνον η χάρη του Θεού μπορούσε να γλιτώσει τον Γκλεμπ από μια τέτοια κατάσταση. Στεκόταν σε μια γέφυρα στη Βοστόνη και σκεπτόταν ν’ αυτοκτονήσει, όταν, αίφνης, του ήρθε σαν αστραπή μια ανάμνηση από πολλές έγχρωμες φωτογραφίες ενός αγίου που γνώριζε από παιδί – του αγίου Σεργίου του Ραντονέζ. Ο Ρώσος αυτός ασκητής του 14<sup>ου</sup> αιώνα είχε ζήσει όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι προορισμένος να ζει: μαζί με το Θεό στην αγκαλιά της φύσης. Ο λογισμός ψιθύρισε στον Γκλεμπ: «Δώσε μια ευκαιρία. Δες αν μια τέτοια γνήσια ζωή αγνότητας, μακριά από τον κόσμο και σε ενότητα με τη φύση, είναι μια πραγματικότητα. Αν δεν είναι, αν όλα τούτα είναι απλώς η ψευδαίσθηση ενός ονειροπόλου, ένα παραμύθι, ένα “όπιο του λαού”, τότε μόνο αφαίρεσε τη ζωή σου…».</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">(Βλ. π. Δαμασκηνού [Κρίστενσεν], <i>π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του</i>, τ. Α΄, Μυριόβιβλος 2006, σελ. 293-294)</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><span style="color: red;"><b><a name="e">Ο Ευγένιος Ρόουζ</a></b></span>, μετέπειτα π. Σεραφείμ Ρόουζ (1931-1982), συνιδρυτής της Αδελφότητας του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας:</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Όπως και πολλοί άλλοι νέοι της εποχής του, άρχισε να ζει στο κλίμα του ηδονισμού και της σεξουαλικής ανηθικότητας. […] Ο Ευγένιος προκαλούσε το Θεό, όπως είχε κάνει και στην κορυφή του βουνού Μπάλντυ – αυτή τη φορά, αψηφώντας τους νόμους Του. […] Όπως ο ίδιος ανέφερε αργότερα, αυτή ήταν η πιο σκοτεινή και η πιο δυστυχισμένη περίοδος της ζωής του. Οι απαγορευμένες πράξεις τον αηδίαζαν, ακόμα και τη στιγμή που τις έκανε. Κατόπιν, επέσπευδαν την εμφάνιση μέσα του μακροχρόνιων περιόδων κατάθλιψης. […]</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Όμως ακόμα και στα πιο άγρια μεθύσια του, ο Θεός, τον οποίο είχε απορρίψει ως «αφηρημένη έννοια», δεν τον άφηνε ήσυχο. Σε ένα γράμμα του προς κάποιο φίλο στην Πομόνα, γραμμένο σε κατάσταση μέθης, εξαπέλυε λόγια κακόβουλου, δαιμονικού παλληκαρισμού και στη συνέχεια κατέληγε με το ερώτημα: «Ξέρεις για ποιο λόγο είμαι στο Σαν Φρανσίσκο; Επειδή θέλω να μάθω ποιος είμαι και ποιος είναι ο Θεός. Εσύ θέλεις να τα μάθεις αυτά; Για μένα, αυτά είναι τα μόνα πράγματα που με νοιάζει να μάθω». (Βλ. π. Δαμασκηνού [Κρίστενσεν], στο ίδιο, σελ. 104-105).</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Ιδιαίτερα ταλαντούχος, διδάκτορας των ανατολικών γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ο Ευγένιος εγκατέλειψε την προοπτική να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου, απογοητευμένος από τη διαφθορά και την υποκρισία που είδε στους πανεπιστημιακούς κύκλους. Μελέτησε την κινέζικη σοφία, ασχολήθηκε με το βουδισμό ζεν, όταν όμως ανακάλυψε την ορθοδοξία «ένιωσε» ότι «βρήκε την πατρίδα». Μετά από βαθιά μελέτη, έγινε ορθόδοξος, αργότερα μόνασε στα δάση της Καλιφόρνιας με τον π. Γερμανό και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους ορθόδοξους διδασκάλους στο δυτικό κόσμο.</span></p><p class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"> </span></p><p align="right" class="MsoNormal" style="background-color: white; text-align: center;"><span style="font-family: Arial;"><b>Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης</b></span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-82729392209734614692022-05-05T10:30:00.001+03:002022-05-05T10:30:00.267+03:00Ο π. Επιφάνιος Θεοδωροπουλος καταρρίπτει τα επιχειρήματα των εχθρών της Ανάστασης<span style="font-size: medium;">Ενα πρωινό συζητά ο γέροντας με δυο-τρεις επισκέπτες στο σπίτι του.Ο ένας ειναι ιδεολογος κομμουνιστής.............Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ό Απόστολος Παύλος: «Ει Χριστός ουκ έγήγερται, ματαία ή πίστις ημών» (Α' Κορ. ιε' 17). "Αν ό Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ό Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το όποιο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής καί του θανάτου, άρα Θεός.<br />—Εσείς τα είδατε όλα αυτά; Πώς τα πιστεύετε;<br />-Όχι, εγώ δεν τα είδα. Τα είδαν όμως άλλοι, οι Απόστολοι. Αυτοί στη συνέχεια τα γνωστοποίησαν καί μάλιστα προσυπέγραψαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κι όπως όλοι δέχονται, ή μαρτυρία της ζωής είναι ή υψίστη μαρτυρία.<br />Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPJTNZlSrpXSiH4QU2mi0SDlOM11UsGVe-8qPLxwJ7UTQ9kqf5g6HpT5cbXuvRhBtSBOF2dyCe3cPWZFwnkoIf5JvDMT_R3vLa3omqu-LyNbnht339G1QLp89tImSd3-GLLMD_rXrbSI/s1600/anastasis.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPJTNZlSrpXSiH4QU2mi0SDlOM11UsGVe-8qPLxwJ7UTQ9kqf5g6HpT5cbXuvRhBtSBOF2dyCe3cPWZFwnkoIf5JvDMT_R3vLa3omqu-LyNbnht339G1QLp89tImSd3-GLLMD_rXrbSI/s280/anastasis.jpg" /></a><br /><br /><span><a name='more'></a></span>"Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οί Απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οί ϊδιοι ήσαν αυτόπτες και αύτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξ άλλου δεν ήσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι οϋτε είχαν καμμιά ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ήσαν τρομερά δύσπιστοι. Τα Ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων: δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις ότι κάποιοι Τον εΐχαν δει ανάσταντα.<br /><br />Καί κάτι άλλο. Τι ήσαν οί Απόστολοι πριν τους καλέσει ό Χριστός; Μήπως ήσαν φιλόδοξοι πολιτικοί ή οραματιστές φιλοσοφικών και κοινωνικών συστημάτων, πού περίμεναν να κατακτήσουν την ανθρωπότητα καί να ικανοποιήσουν έτσι τίς φαντασιώσεις τους; Κάθε άλλο. Αγράμματοι ψαράδες ήσαν. Καί το μόνο πού τους ενδιέφερε ήταν να πιάσουν κανένα ψάρι να θρέψουν τίς οικογένειες τους<br /><br />Φέρε μου και συ κάποιον να μου πή πώς ό Μαρξ απέθανε και ανέστη καί να θυσιάση τη ζωή του για τη μαρτυρία αυτή κι εγώ θα τον πιστεύσω ως τίμιος άνθρωπος.<br /><br />—Να σας πω. Χιλιάδες κομμουνιστές βασανίσθηκαν καί πέθαναν για την ιδεολογία τους. Γιατί δεν άσπάζεσθε καί τον κομμουνισμό;<br /><br />—Το είπες καί μόνος σου. Οι κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Δεν πέθαναν για γεγονότα. Σέ μια ιδεολογία όμως είναι πολύ εύκολο να ύπεισέλθη πλάνη. Επειδή δε είναι ϊδιον της ανθρωπινής ψυχής να θυσιάζεται για κάτι στο όποιο πιστεύει, εξηγείται γιατί πολλοί κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Αυτό όμως δεν μας υποχρεώνει να την δεχθούμε καί ως σωστή.<br /><br />Είναι άλλο πράγμα να πεθαίνης για ιδέες κι άλλο για γεγονότα. Οι Απόστολοι όμως δεν πέθαναν για ιδέες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους» οϋτε για τις άλλες ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Οί Απόστολοι πέθαναν μαρτυροϋντες υπερφυσικά γεγονότα. Κι όταν λέμε γεγονός, εννοούμε ό,τι υποπίπτει στίς αισθήσεις μας καί γίνεται αντιληπτό από αυτές. Οί Απόστολοι έμαρτύρησαν δι' «ό άκηκόασι, ό έωράκασι τοις όφθαλμοϊς αυτών, ό έθεάσαντο καί αί χείρες αυτών έψηλάφησαν»(Α' Ίωάν. α' 1)4.τους. Γι' αυτό και μετά τη Σταύρωση του Κυρίου, παρά τα όσα είχαν ακούσει και δει, επέστρεψαν ατά πλοιάρια και στα δίχτυα τους. Δεν υπήρχε δηλ. σ αυτούς, όπως αναφέραμε, οΰτε ϊχνος προδιαθέσεως για όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Και μόνο μετά την Πεντηκοστή, «ότε έλαβον δύναμιν εξ ύψους», έγιναν οι διδάσκαλοι της οικουμένης.<br /><br />Ή δεύτερη εκδοχή: Μήπως μας εξαπάτησαν; Μήπως μας είπαν ψέματα; Άλλα γιατί να μας εξαπατήσουν; Τι θα κέρδιζαν με τα ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως αξιώματα, μήπως δόξα; Για να πή κάποιος ένα ψέμα, περιμένει κάποιο όφελος. Οι Απόστολοι όμως, κηρύσσοντες Χριστόν καί Τοϋτον έσταυρωμένον καί Άναοτάντα εκ νεκρών, τα μόνα τα όποια εξασφάλισαν ήσαν: ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι από ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις καί τέλος ό θάνατος. Καί όλα αυτά για ένα ψέμα; Είναι εντελώς ανόητο καί να το σκεφθή κάποιος.<br /><br />Συνεπώς οϋτε εξαπατήθηκαν οϋτε μας εξαπάτησαν οι Απόστολοι. Μένει επομένως ή τρίτη εκδοχή ότι μας είπαν την αλήθεια.<br /><br />Θα πρέπει μάλιστα να σου τονίσω καί το έξης: ΟΙ Ευαγγελιστές είναι οι μόνοι οι οποίοι έγραψαν πραγματική ιστορία. Διηγούνται τα γεγονότα καί μόνον αυτά. Δεν προβαίνουν σε καμμία προσωπική κρίσι. Κανένα δεν επαινούν, κανένα δεν κατακρίνουν. Δεν κάνουν καμμία προσπάθεια να διογκώσουν κάποιο γεγονός ή να εξαφανίσουν ή να υποτιμήσουν κάποιο άλλο. Αφήνουν τα γεγονότα να μιλοϋν μόνα τους.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivas6vTwwzIm3vJd6kgiPtd3WM1HW0WfQjGh4PPdpWI14Z22fiMSKdFoURMoNpnaCOenAYdwwet1IHSqm0ap9qL_ns9VJtZczFdEgcKlUYcyOlslMybiKtPkzsycWH-pJBTsb9MvrNu7U/s1600/pasha_hram.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivas6vTwwzIm3vJd6kgiPtd3WM1HW0WfQjGh4PPdpWI14Z22fiMSKdFoURMoNpnaCOenAYdwwet1IHSqm0ap9qL_ns9VJtZczFdEgcKlUYcyOlslMybiKtPkzsycWH-pJBTsb9MvrNu7U/s280/pasha_hram.jpg" /></a><br />—Αποκλείεται να έγινε στην περίπτωσι του Χρίστου νεκροφάνεια; Τις προάλλες έγραψαν οι εφημερίδες για κάποιον Ινδό, τον όποιο έθαψαν καί μετά από τρεις μέρες τον ξέθαψαν καί ήταν ζωντανός.<br /><br />—"Αχ, παιδάκι μου. Θα θυμηθώ καί πάλι το λόγο του ίεροϋ Αυγουστίνου: «Άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι. Είσθε οι πλέον εϋπιστοι. Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα , τα πιο αντιφατικά, για να άρνηθήτε το θαύμα!».<br /><br />Όχι, παιδί μου. Δεν έχουμε νεκροφάνεια στον Χριστό. Πρώτα-πρώτα έχουμε τη μαρτυρία του Ρωμαίου κεντυρίωνος, ό όποιος βεβαίωσε τον Πιλάτο ότι ό θάνατος είχε επέλθει.<br /><br />"Επειτα το Ευαγγέλιο μας πληροφορεί ότι ό Κύριος κατά την ϊδια την ήμερα της Αναστάσεως Του συμπορεύθηκε συζητώντας με δύο μαθητές Του προς Εμμαούς, πού απείχε πάνω από δέκα χιλιόμετρα από τα Ιεροσόλυμα.<br /><br />Φαντάζεσαι κάποιον να έχη ύποστή όσα υπέστη ό Χριστός καί τρεις μέρες μετά το «θάνατο» του να του συνέβαινε νεκροφάνεια; "Αν μη τι άλλο θα 'πρεπε για σαράντα μέρες να τον ποτίζουν κοτόζουμο για να μπορή να άνοίγη τα μάτια του, κι όχι να περπατά καί να συζητά σαν να μη συνέβη τίποτα.<br /><br />Όσο για τον Ινδό, φέρε τον εδώ να τον μαστιγώσουμε με φραγγέλιο — καί ξέρεις τί εστί φραγγέλιο; Μαστίγιο στα άκρα του οποίου πρόσθεταν σφαιρίδια μολύβδου ή σπασμένα κόκκαλα ή μυτερά καρφιά—, φέρε τον, λοιπόν, να τον φραγγελώσουμε, να του φορέσουμε άκάνθινο στεφάνι, να τον σταυρώσουμε, να του δώσουμε χολή καί ξύδι, να τον λογχίσουμε, να τον βάλουμε στον τάφο, κι αν άναστηθή, τότε τα λέμε.<br /><br />—Παρά ταϋτα όλες οί μαρτυρίες, τις όποιες επικαλεσθήκατε, προέρχονται από Μαθητές του Χρίστου. Ύπάρχει κάποια μαρτυρία περί αύτοΰ, πού να μην προέρχεται από τον κύκλο των Μαθητών του; Υπάρχουν δηλ. ιστορικοί, πού να πιστοποιούν την Ανάστασι του Χριστού; "Αν ναι, τότε θα πιστέψω κι εγώ.<br /><br />—Ταλαίπωρο παιδί! Δεν ξέρεις τι ζητάς! "Αν υπήρχαν τέτοιοι ιστορίκοίπού να είχαν δει τον Χριστό αναστημένο, τότε αναγκαστικά θα πίστευαν στην Άνάσταση Του και θα την ανέφεραν πλέον ως πιστοί, οπότε και πάλι θα αρνιόσουν τη μαρτυρία τους, όπως ακριβώς απορρίπτεις τη μαρτυρία του Πέτρου, του Ιωάννου κ.λπ. Πώς είναι δυνατόν να βεβαιώνη κάποιος την Ανάστασι καί ταυτόχρονα να μη γίνεται Χριστιανός; Μας ζητάς «πέρδικα ψητή σε κέρινο σουβλί καί να λαλή»! Αϊ, δεν γίνεται!<br /><br />Σού θυμίζω πάντως, έφ' όσον ζητάς ιστορικούς, αυτό το όποιο σου ανέφερα καί προηγουμένως: ότι δηλ. οι μόνοι πραγματικοί ιστορικοί είναι οι Απόστολοι.<br /><br />Παρ' όλα αυτά όμως έχουμε καί μαρτυρία τέτοια όπως την θέλεις: από κάποιον δηλ. πού δεν άνηκε στον κύκλο των Μαθητών Του. Του Παύλου. Ό Παΰλος όχι μόνο δεν ήταν Μαθητής του Χριστού, αλλά καί έδίωκε μετά μανίας την Εκκλησία Του.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZyGOz9kKtrRE0aHh_PO08HZHNLlgFNyeKNY7vEebnhxqet0LVYHkrRa6i-EDnEfCV3julExrC9-qqH9oxPjFnHhIAwewdux3DlBmbuT8AEN8zhZrZhtIKC86_jMUrt_-qY_W3fdf26IU/s1600/voscresenie+2.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZyGOz9kKtrRE0aHh_PO08HZHNLlgFNyeKNY7vEebnhxqet0LVYHkrRa6i-EDnEfCV3julExrC9-qqH9oxPjFnHhIAwewdux3DlBmbuT8AEN8zhZrZhtIKC86_jMUrt_-qY_W3fdf26IU/s280/voscresenie+2.jpg" /></a><br />—Γι' αυτόν όμως λένε ότι έπαθε ήλίαση καί εξ αιτίας της είχε παραίσθηση.<br /><br />—Βρε παιδάκι μου, αν εΐχε παραίσθηση ό Παύλος, αυτό πού θα άνεδύετο θα ήταν το υποσυνείδητο του. Καί στο υποσυνείδητο του Παύλου θέσι υψηλή κατείχαν οι Πατριάρχες καί οί Προφήτες. Τον Αβραάμ καί τον Ιακώβ καί τον Μωυσή έπρεπε να δη κι όχι τον Ιησού, τον όποιο θεωρούσε λαοπλάνο καί απατεώνα!<br /><br />Φαντάζεσαι καμμιά πιστή γριούλα στο όνειρο της η στο παραλήρημα της να βλέπη τον Βούδδα ή τον Δία;<br />Τον "Αι Νικόλα θα δη καί την Αγία Βαρβάρα. Διότι αυτούς πιστεύει.<br /><br />Καί κάτι ακόμη. Στόν Παϋλο, όπως σημειώνει ό Παπίνι, υπάρχουν καί τα έξης θαυμαστά: Πρώτον, το αιφνίδιο της μεταστροφής. Κατ' ευθείαν από την απιστία στην πίστη. Δεν μεσολάβησε προπαρασκευαστικό στάδιο. Δεύτερον, το ίσχυρόν της πίστεως. Χωρίς ταλαντεύσεις καί αμφιβολίες. Καί τρίτον, πίστη δια βίου. Πιστεύεις ότι αυτά μπορεί να λάβουν χώρα μετά από μια ήλίαση; Δεν εξηγούνται αυτά με τέτοιους τρόπους. "Αν μπορής, εξήγησε τα. "Αν δεν μπορής, παραδέξου το θαύμα. Καί πρέπει να ξέρης ότι ό Παύλος με τα δεδομένα της εποχής του ήταν άνδρας εξόχως πεπαιδευμένος. Δεν ήταν κανένα ανθρωπάκι να μην ξέρη τί του γίνεται.<br /><br />Θα προσθέσω όμως καί κάτι επί πλέον. Εμείς, παιδί μου, ζούμε σήμερα σε εξαιρετική εποχή. Ζούμε το θαύμα της Εκκλησίας του Χριστού.<br />Όταν ό Χριστός είπε για την Εκκλησία Του ότι «καί πϋλαι αδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. ις' 18), οι οπαδοί Του αριθμούσαν μόνο μερικές δεκάδες πρόσωπα Έκτοτε πέρασαν δυο χιλιάδες περίπου χρόνια. Διαλύθηκαν αυτοκρατορίες, ξεχάσθηκαν φιλοσοφικά συστήματα, κατέρρευσαν κοσμοθεωρίες, ή Εκκλησία όμως του Χριστού παραμένει ακλόνητη παρά τους συνεχείς καί φοβερούς διωγμούς εναντίον της. Αυτό δεν είναι ένα θαύμα;<br /><br /><br />Αρχ.Επιφ.Θεοδωροπουλου-''Υποθήκες ζωής''</span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-90300711055190344882022-05-04T15:30:00.001+03:002022-05-04T15:30:00.319+03:00Ἡ Θεοπτία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: "Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνη, ζήσεται"<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU40aHNOSoS0-FP12oZnrAhoB8NdiH1W9Wu5WHlx0yxE1k-fvKyEWI78l_4Saj-9RJaafURJ2ytcYJpwj7miplOnB1Rv0CRhMblcJ87eBnhcz8ghaA1GJMWToiOZAjXDEE5GaXMJzsm4RdWOHGkTQrnB-eWlbM7mCjHCEXOgI1OtIlHfmhglLm7UgK/s1248/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%B5%CE%B3%CF%89%20%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B6%CF%89%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; color: #2288bb; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: large; font-weight: bold; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="812" data-original-width="1248" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU40aHNOSoS0-FP12oZnrAhoB8NdiH1W9Wu5WHlx0yxE1k-fvKyEWI78l_4Saj-9RJaafURJ2ytcYJpwj7miplOnB1Rv0CRhMblcJ87eBnhcz8ghaA1GJMWToiOZAjXDEE5GaXMJzsm4RdWOHGkTQrnB-eWlbM7mCjHCEXOgI1OtIlHfmhglLm7UgK/w640-h416/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%B5%CE%B3%CF%89%20%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B6%CF%89%CE%B7.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%; padding: 5px; position: relative;" width="280" /></a></p><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: center;"><b><span style="color: #2b00fe; font-size: large;">Ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, </span></b></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: center;"><b><span style="color: #2b00fe; font-size: large;">Βίος Γέροντος Παϊσίου <span style="text-align: justify;">τοῦ</span> <span style="text-align: justify;">Ἁγιορείτου</span></span></b></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit;">Διηγήθηκε ὁ Γέροντας: <i>«Ἀπό ἕνδεκα χρονῶν διάβαζα βίους Ἁγίων καί ἔκανα νηστεῖες καί ἀγρυπνίες. Ὁ ἀδελφός μου ὁ μεγαλύτερος ἔπαιρνε καί ἔκρυβε τούς βίους. Δέν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στό δάσος καί συνέχιζα. Κάποιος φίλος τοῦ τότε, ὁ Κώστας, τοῦ εἶπε: "Θά σου τόν κάνω νά τά παρατήση ὅλα"</i></span><span style="font-family: inherit;">» <i><b>Ἦρθε καί μοῦ ἀνέπτυξε τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου.</b></i> Κλονίστηκα τότε καί εἶπα: <i>"Θά πάω νά προσευχηθῶ καί, ἄν ὁ Χριστός εἶναι Θεός, θά μοῦ παρουσιαστή νά πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θά μου δείξει".</i> Τόσο μούκοβε. Πῆγα καί ἄρχισα μετάνοιες καί προσευχή γιά ὧρες, ἀλλά...<a name="more"></a> τίποτε. Στό τέλος τσακισμένος σταμάτησα.</span><span style="font-family: inherit;"><i>»<span><a name='more'></a></span></i></span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: large;">Μοῦ ἦρθε τότε στήν σκέψη κάτι πού μοῦ 'χέ πεῖ ὁ Κώστας: "Παραδέχομαι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἕνας σπουδαῖος ἄνθρωπος, δίκαιος, ἐνάρετος, τόν ὁποῖο ἐμίσησαν ἀπό φθόνο γιά τήν ἀρετή του καί τόν καταδίκασαν οἱ συμπατριῶτες του". Τότε εἶπα:<i> "Ἀφοῦ εἶναι τέτοιος, καί ἄνθρωπος νά ἦταν, ἀξίζει νά τόν ἀγαπήσω, νά τόν ὑπακούσω καί νά θυσιασθῶ γι' Αὐτόν. Δέν θέλω οὔτε παράδεισο οὔτε τίποτε. Γιά τήν ἁγιότητά του καί τήν καλωσύνη του ἀξίζει κάθε θυσία".</i> (Καλός λογισμός καί φιλότιμο).</span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 15.84px; text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: large;">Ὁ Θεός περίμενε τήν ἀντιμετώπισή μου. <b>Ὕστερα ἀπό αὐτό παρουσιάσθηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέσα σέ ἄφθονο φῶς. Φαινόταν ἀπό τήν μέση καί πάνω. Μέ κοίταξε μέ πολλή ἀγάπη καί μοῦ εἶπε: <span style="color: #cc0000;">"Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνη, ζήσεται"</span> <span style="color: #cc0000;">(Ἰω. 11:25)</span>. Τά λόγια αὐτά ἦταν γραμμένα καί στό Εὐαγγέλιο πού κρατοῦσε ἀνοικτό στό ἀριστερό χέρι Του</b>.</span></span></div><span style="background-color: white; color: #666666; font-family: "Trebuchet MS", Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Τό γεγονός αὐτό διέλυσε στόν δεκαπενταετῆ Ἀρσένιο τούς λογισμούς ἀμφιβολίας, πού τάραζαν τήν παιδική του ψυχή, καί γνώρισε μέ την χάρι τοῦ Θεοῦ τόν Χριστό ὡς Θεό ἀληθινό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Βεβαιώθηκε γιά τόν Θεάνθρωπο, ὄχι ἀπό ἄνθρωπο ἤ ἀπό βιβλία, ἀλλά ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, πού τοῦ ἀποκαλύφθηκε καί μάλιστα σέ τέτοια ἡλικία. Στερεωμένος πλέον στήν πίστη μονολογοῦσε: <i>«Κώστα, ἅμα θέλης τώρα, ἔλα νά συζητήσουμε».</i></span></div></span><div style="text-align: justify;"><br /></div><span style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ Παϊσιου ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ' ἔκδοσις, Ἅγιον Ὄρος,Ὅρος 2008, σελ. 50.</span></div></span></span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-48138414081633058142022-05-04T10:30:00.002+03:002022-05-04T10:30:00.256+03:00Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Σε αυτές τις τέσσερις ιερές λέξεις στηρίζεται όλη η Ορθόδοξη πίστη μας<p> <img src="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2022/02/0000116.ChristosAnesti.jpg" /></p><div class="td-post-featured-image" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><br /></div><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Σε αυτές τις τέσσερις ιερές λέξεις στηρίζεται όλη η Ορθόδοξη πίστη μας. Σε αυτές στηρίζονται οι Απόστολοι του Χριστού.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Σε αυτές στηρίζονται οι Επτά Αγίες και Οικουμενικές Σύνοδοι. Γενικά, σε αυτές στηρίζονται πάντες οι Άγιοι και οι πιστοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μόνο το γεγονός της Αναστάσεως όρισε η Αγία μας Εκκλησία, να το ομολογούμε με αυτές τις αναστάσιμες λέξεις.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Σε καμία άλλη εορτή, δεν εκφραζόμαστε κατά αυτόν τον τρόπο. Συμβαίνει αυτό, διότι είναι αναγκαία η ομολογία της Αναστάσεως του Κυρίου, αφού η συκοφαντία και η παραπλάνηση εκ μέρους των Ιουδαίων, καλά κρατεί μέχρι σήμερα.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Την συκοφαντία μας την αποκαλύπτει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος λέγοντας: «και συναχθέντες μετά των πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωκαν τοις στρατιώταις λέγοντες· είπατε ότι οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων. και εάν ακουσθή τούτο επί του ηγεμόνος, ημείς πείσομεν αυτόν και υμάς αμερίμνους ποιήσομεν. οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως εδιδάχθησαν. και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά ᾿Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον».</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Εδώ, θαυμάζουμε την απάτη των Ιουδαίων, σε όλο της το μεγαλείο! όταν ζούσε ανάμεσά τους ο Ιησούς Χριστός και θαυματουργούσε, αυτοί έπειθαν τον όχλο, ότι τα θαύματα γίνονταν με την δύναμη του βεελζεβούλ!</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Τώρα, προσπαθούν πάλι με τον ίδιο τρόπο, να πείσουν τον όχλο, όλης της ανθρωπότητος, πως ο Χριστός δεν Ανέστη, αλλά εκλάπη από τους Μαθητές Του!</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Έτσι λοιπόν, διαφημίζεται καλά μέχρι σήμερα, αυτή η απάτη των Ιουδαίων, ότι ο Χριστός εκλάπη από τους Μαθητές Του. Από ποιους Μαθητές Του; Έντεκα είχαν μείνει και ήταν όλοι τους τρομερά αδύναμοι και εξαντλημένοι από την νηστεία και την αγρυπνία, αφού τους άρπαξαν τον Νυμφίο που τους έτρεφε, με πίστη, χαρά και ελπίδα.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Αλήθεια, πως θα μπορούσαν αυτοί οι αδύναμοι και κατατρεγμένοι από όλους, να κλέψουν το σώμα του Κυρίου τους; Πως θα τολμούσαν να πήγαιναν εκεί, στον φοβερό αυτό τόπο, που φυλαγόταν με πολύ προσοχή, από οπλισμένους σαν αστακούς στρατιώτες του Πιλάτου; Πως θα άνοιγαν τον τάφο, αυτοί οι αδύναμοι, που δεν είχαν στα χέρια τους ούτε ένα σκαλιστήρι;</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πως θα μετακινούσαν τον λίθο του μνήματος, αφού έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ικανά εκρηκτικά για να κομματιασθεί; Ω! πόσο γελοιοποιούνται ο Ιουδαίοι και οι ομόφρονές τους, όταν λένε τέτοιες ανόητες απάτες! Απίστευτη είναι όντως, η πονηρία των Ιουδαίων.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Την Ανάσταση του Λαζάρου, δεν μπορούσαν να την συκοφαντήσουν κι έτσι αναγκαστικά την πίστευσαν, όμως χωρίς καν να τους ωφελήσει αυτή η πίστη. Αντιθέτως, έγιναν χειρότεροι, αφού πήραν την απόφαση να σκοτώσουν μαζί με τον Χριστό και τον Λάζαρο!</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Επειδή ο Λάζαρος γινόταν περισσότερο η αιτία να ακολουθούν τον Χριστό ο όχλος των Ιουδαίων. Ω Ιουδαίοι, που είστε πάντα αχόρταγοι στο να πράττετε το κακό! Στον Γολγοθά, όταν τον Χριστό τον είχατε σταυρώσει, λέγατε: «ει βασιλεύς ᾿Ισραήλ εστι, καταβάτω νυν από του σταυρού και πιστεύσομεν επ᾿ αυτώ·».</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Εδώ, η Ανάσταση του Λαζάρου, δεν σας συγκίνησε; Δεν τον ανέστησε ο Βασιλεύς του Ισραήλ; Γιατί, θέλετε να σκοτώσετε τον Χριστό και τον Λάζαρο; Κι αν σας έκανε την χάρη ο Βασιλεύς του Ισραήλ και κατέβαινε από τον Σταυρό, δεν θα τον ξανασταυρώνατε με περισσότερη κακία;</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Όντως, αγαπητοί μου, ανερμήνευτη είναι η κακία των Ιουδαίων. Νομίζω, πως ξεπερνούν ακόμη κι αυτόν τον σατανά στην κακία. Διότι, ο σατανάς, πιστεύει και φρίττει στην Ανάσταση του Χριστού.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Πιστεύει, ο σατανάς, στον Σταυρό του Χριστού και τρέμει από τον φόβο του στην θέα του. Ενώ, οι Ιουδαίοι και την Ανάσταση απορρίπτουν και τον Σταυρό υβρίζουν και βεβηλώνουν.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Όμως εμείς, με την χάρη του Κυρίου μας, εφόσον μας διατηρήσει «σώας τας φρένας» μας, πάντα θα ομολογούμε τις πολυπόθητες ιερές λέξεις: Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">Μοναχός Αρσένιος Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους</span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-19159427181643724452022-05-03T15:30:00.000+03:002022-05-03T15:30:00.264+03:00Οι προϋποθέσεις συνάντησης με τον Αναστημένο Χριστό...<p><b style="background-color: #f6ece2; color: maroon; font-family: "comic sans ms", cursive;"><img border="0" src="http://in-agiounikolaoutouneou.gr/assets/mymedia/1428765600_gm_cmf.jpg" style="float: left;" /></b></p><p style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="color: maroon;"><span style="font-size: medium;"><b>Το σπουδαιότερο γεγονός στην ιστορία είναι η ανάσταση του Χριστού</b>. Ο αρνητής Ρενάν δήλωσε ότι ο Χριστιανισμός στηρίζεται σε έναν άδειο τάφο. Ο απ. Παύλος επισημαίνει ότι η ανάσταση του Χριστού προετοιμάζει και την δική μας ανάσταση κατά την Δεύτερη Παρουσία Του. Ο Θεάνθρωπος αναστήθηκε και ένωσε έτσι ουρανό και γη, συμφιλίωσε Θεό και άνθρωπο, γκρέμισε το φράγμα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και άνοιξε τον Παράδεισο για όλους. Είναι ο μεγάλος ειρηνοποιός με το αίμα του σταυρού του. Υπάκουσε ως νέος Αδάμ στον Θεό Πατέρα και μάλιστα μέχρι θανάτου. Είναι γι’ αυτό ο μοναδικά αυθεντικός άνθρωπος στην ιστορία. Και <i>«δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δώσεις την ζωή σου γι’ όσους αγαπάς»,</i> δίδαξε ο Χριστός και το έκανε πράξη με τη θυσία <w:wrap></w:wrap>Του. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός είχε προαναγγείλει όσο ζούσε επί της γης την δική του ανάσταση: <span></span></span></span></p><a name='more'></a>Θυμίζουμε τα λόγια του: <i><span style="text-decoration-line: underline;">«Γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον οικοδομήσω και πάλι»</span></i> (Ιω. 2,19). Τότε νόμιζαν πως εννοεί τον ναό των Ιεροσολύμων, αλλά μετά την ανάστασή του φάνηκε καθαρά ότι μιλούσε για το ένδοξο σώμα του. Και θυμίζει η θυσία του Χριστού τη γνωστή διήγηση (εγκώμιο) περί της πελεκάνου – μάνας, η οποία διαθέτοντας αίμα που παρέχει ανοσία στο δηλητήριο του φιδιού, δεν φείδεται και αυτής της ζωής της, σκίζοντας με το ράμφος της το στήθος της, προκειμένου το αίμα που ξεπετάγεται να επουλώσει τις πληγές και να σώσει τα τραυματισθέντα από το επικίνδυνο ερπετό νεογνά της.<p></p><p style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="color: maroon;"><span style="font-size: medium;"><b>Στο τριήμερο του θανάτου του Κυρίου</b> και πριν γίνει η ζωηφόρος ανάστασή Του, ο Θεάνθρωπος (η ανθρώπινη ψυχή Του ενωμένη με τη Θεότητά Του) μετέβη στον άδη και λύτρωσε τα εν τη φυλακή πνεύματα (όσους είχαν τις προϋποθέσεις να αποδεχθούν το κάλεσμά Του). Γι’ αυτό η Εκκλησία σταματά το πένθος την Μ. Παρασκευή το πρωί, όταν τελείται η ακολουθία της Αποκαθήλωσης. Διότι ο Λυτρωτής έχει ήδη θριαμβεύσει επί του θανάτου.</span></span></p><p style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="color: maroon;"><span style="font-size: medium;"><b>Και οι τέσσερις ευαγγελιστές αναφέρουν ότι ο τάφος του Κυρίου βρέθηκε άδειος,</b> ότι τον φυλούσαν 16 ένοπλοι φρουροί, ότι η πέτρινη ταφόπλακα ήταν πολύ βαριά για να μετακινηθεί και ότι οι απόστολοι από τη μεγάλη τους δειλία είχαν κρυφτεί ήδη πριν από τη δίκη του Χριστού. Ακόμη, οι Ιουδαίοι θα είχαν σταματήσει τη μαρτυρία της ανάστασης από την αρχή της αν παρουσίαζαν δημοσίως το δήθεν κλεμμένο σώμα του Ιησού. Δεν το έκαναν, διότι δεν το είχαν. Είχε πραγματικά αναστηθεί. Για τον ίδιο λόγο δεν συνέφερε τους ίδιους τους Ιουδαίους να το πάρουν. Εφοβούντο τη διάδοση της ανάστασης.</span></span></p><p style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="color: maroon;"><span style="font-size: medium;"><b>Η μαρτυρία της Καινής Διαθήκης είναι η μαρτυρία για την Θεότητα του Ιησού.</b> Ο Χριστός είχε πλήρη συνείδηση ότι ήταν Θεός. Ο ίδιος αποκαλύπτει: <i>«Πριν γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ υπάρχω»</i> (Ιω. 8,58). Ακόμη λέγει: <i>«εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα»</i> (Ιω. 10,30). Και όταν ο Φίλιππος τού ζήτησε να τους δείξει τον Πατέρα Του, τού είπε: <i>«Τόσο καιρό είμαι μαζί σας Φίλιππε και δεν με γνώρισες; Εκείνος που έχει δει εμένα έχει δει τον Πατέρα»</i> (Ιω. 14,9). Παραθέτουμε επίσης τα λόγια του δύσπιστου απ. Θωμά, μετά από την πρόσκληση του αναστημένου Χριστού να αγγίξει τις πληγές Του. Του λέει με δάκρυα στα μάτια ο Θωμάς: <i>«Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»</i> (Ιω. 20,28). Τότε ο Κύριος όχι μόνο δεν αρνήθηκε ότι είναι Θεός, αλλά τον παρατήρησε επειδή πίστεψε σ’ Αυτόν αφού τον είδε, ενώ ευτυχισμένοι θα είναι του λέει όσοι πιστέψουν σε Αυτόν χωρίς να τον δουν.</span></span></p><p style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="color: maroon;"><span style="font-size: medium;"><b>Γιατί πολλοί δεν πιστεύουν στην Θεανθρωπότητα του Χριστού και στην Ανάστασή Του;</b> <b>Διότι ο Χριστός ήταν, είναι και θα είναι μυστήριο λειτουργικό: δεν συλλαμβάνεται ορθολογιστικά, αλλά αποκαλύπτεται εσωτερικά</b>, εκκλησιαστικά, μυστηριακά και δια του Αγίου Πνεύματος. Ο ίδιος αποκαλύπτει το μυστήριο της «νέας γέννησης» στον άρχοντα Νικόδημο, της αναγέννησης δηλαδή του πιστού δια της Θείας Χάριτος. Αυτό φάνηκε και στον δρόμο προς Εμμαούς, όπου οι πορευόμενοι μ’ Αυτόν μαθητές δεν τον αναγνώρισαν παρά μόνο όταν τέλεσε την Θεία Κοινωνία μπροστά τους. Αλλά και στον δύσπιστο Θωμά, και μέσω αυτού σε μας, προφητεύει ότι ευτυχισμένοι θα είναι όσοι δεν τον βλέπουν με τα σωματικά τους μάτια, αλλά εμπειρικά τον ζουν με τα μάτια της αγιοπνευματικής ζωής. Οι <b>προϋποθέσεις για αυτήν την συνάντηση με τον Χριστό είναι μια ζωή </b>ταπείνωσης, αγάπης, καθαρής καρδιάς και συμμετοχής στα εκκλησιαστικά μυστήρια.</span></span></p><p align="center" style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"> </p><p align="center" style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><b><span style="color: maroon;"><span style="font-size: small;">Toυ Θεολόγου καθηγητή Μιχαήλ Γ. Χούλη</span></span></b></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-91661305141694236452022-05-03T10:30:00.001+03:002022-05-03T10:30:00.250+03:00Πατείται ο θάνατος θανάτω;<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1iZDUFdVXyPF1Ngh8IyOTHOsNumcp9hzLSAqyurLKn4buDrUdJ0U_D0_VRV_S9To97Ul2h5PC4ig0rm-mL2y2aMNyUoFTehkvqoXGd7lA67uGqElvJkfTyF9tIy4QXZzBs5tveoP2HPtJ8jfFezq_hoCtuLqr2C4AIpkAky5eVykfL_Xa21fciG10g/s1280/mousamas_300X120.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="1280" height="126" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1iZDUFdVXyPF1Ngh8IyOTHOsNumcp9hzLSAqyurLKn4buDrUdJ0U_D0_VRV_S9To97Ul2h5PC4ig0rm-mL2y2aMNyUoFTehkvqoXGd7lA67uGqElvJkfTyF9tIy4QXZzBs5tveoP2HPtJ8jfFezq_hoCtuLqr2C4AIpkAky5eVykfL_Xa21fciG10g/s320/mousamas_300X120.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="background-color: white; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px;">Δεν είναι αυτονόητο (ούτε εύκολο) να ξεχωρίζουμε την εμπειρία του πραγματικού από ψυχολογικά υποκατάστατα της πραγματικής εμπειρίας. Να διακρίνουμε την πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση.</span><p></p><div class="nxAds gAdCentered" id="nx_kathimerini_gr_Category_SB_1_mb" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px;"><div id="nx_ad_Category_SB_1_mb" style="box-sizing: border-box;"></div></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Παράδειγμα κοινότοπο, τα ερωτικά βιώματα. Ανθρωποι «νιώθουν» ερωτευμένοι, ζουν την ευφροσύνη της ερωτικής συναρπαγής, σίγουροι για την αλήθεια, την πραγματικότητα των βιωμάτων τους. Και σε σύντομο χρόνο η μεθυστική πληρότητα έχει χαθεί, η οπτική έχει ριζικά μεταβληθεί. Ηταν έκρηξη επιπόλαιων αισθημάτων (μια ψευδαίσθηση), όχι η πραγματικότητα του έρωτα.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Παράδειγμα δεύτερο: τα θρησκευτικά βιώματα. Αδιατάρακτες βεβαιότητες μεταφυσικών πεποιθήσεων, εξάρσεις κατάνυξης, μεταρσιώσεις συγκινησιακής έντασης. Και αν «εξαίφνης» η υγεία ραγίσει, επέρχεται ανεπίσχετη η αγωνία του θανάτου – πραγματική εμπειρία πρόγευσης του τέλεια άγνωστου, του τέλεια άσχετου, του απόλυτα μοναχικού. Ηταν ψευδαίσθηση ο θησαυρισμός των μεταφυσικών βεβαιοτήτων, των θρησκευτικών εξάρσεων, των πνευματικών συγκινήσεων; Σε ποια πραγματικότητα αναφέρονται τα θρησκευτικά βιώματα, όταν η προοπτική του θανάτου βιώνεται δίχως γαλήνη ελπίδας για μετάβαση σε κάτι οικείο και ποθητό;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να πληθυνθούν: ποια πραγματικότητα βιώνει ο φανατικός μιας ιδεολογίας, ο θυσιαστικά στρατευμένος σε πολιτική παράταξη, ο γενναίος πολεμιστής παράλογου πολέμου; Ποιο το κριτήριο διάκρισης της πραγματικής φιλίας από την ψυχολογική εξάρτηση, της αυτοπροαίρετης υπακοής από την εξασφαλιστική της αβουλίας πειθαρχία;</p><div class="nxAds gAdCentered" id="nx_kathimerini_gr_Category_SB_2_mb" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px;"><div id="nx_ad_Category_SB_2_mb" style="box-sizing: border-box;"></div></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Ακόμα και πράξεις έσχατης αυτοθυσίας είναι ενδεχόμενο να υπηρετούν ένα υπερτροφικό υπερεγώ: «Εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Είναι ενδεχόμενο η γνώση να εξαντλείται στην κατανόηση πληροφοριών, που αντιπροσωπεύουν διανοητικές μόνο συλλήψεις. Είναι πιθανό να υποκαθιστά η κατανόηση με κοινά αποδεκτές σημασίες, την απουσία εμπειρίας σχέσεων με τα σημαινόμενα, την απουσία μετοχής σε διαπροσωπικές σχέσεις κοινωνίας της γνώσης. Πώς θα αποφύγουμε την ταύτιση των σημαινομένων με μόνη την αυτονόμηση των σημαινόντων σε νοητά είδωλα; Πώς θα διακριθεί η εμπειρική αναφορά στο υπαρκτό, αλλά μη αισθητό, από την ψυχολογική ανάγκη να εκδεχόμαστε ως υπαρκτό το ανύπαρκτο;</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Μας ζητούν: «Μίλησέ μας για τον Μέγα Αλέξανδρο». Ανακαλούμε αμέσως όλες τις πληροφορίες (από διαβάσματα, ακούσματα, θεάματα) που συγκροτούν τη μνημονική μας εικόνα του Μεγαλέξανδρου, ενδεχομένως επενδύουμε στις πληροφορίες και ατομικά συναισθήματα. «Μίλησέ μας για τη μητέρα σου». Τώρα στις μνημονικές εικόνες επενδύεται μια βιωμένη, άμεση αναφορά, η ανάκληση αμοιβαιότητας σχέσεων, η εμπειρία της γνωστικής αμεσότητας. «Μίλησέ μας για τον Θεό». Αν ανακαλούμε μνημονικές εικόνες νοητικών μόνο πληροφοριών και ατομοκεντρικών ψυχολογικών βιωμάτων, τότε η γλώσσα φανερώνει ότι μιλάμε για κάτι ανύπαρκτο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Ας σταθούμε σε ένα παράδειγμα αντίθετης προς την αφελή ευπιστία ακρότητας. Στον άνθρωπο που εκδέχεται ως υπαρκτό και πραγματικό, μόνο ό,τι γίνεται προσιτό στην αισθητή πιστοποίηση. Ο άνθρωπος αυτός αυτοκαταδικάζεται να αγνοεί την πραγματικότητα που δηλώνεται με σημαίνοντα ανυπότακτα στη σταθερή περιγραπτή προφάνεια, στην «ευκλείδεια» αναπαραστατική μας ικανότητα. Να αγνοεί την πραγματικότητα που δηλώνεται και κοινωνείται με τη γλώσσα της Τέχνης (της ποίησης, της αλληγορίας) – να αγνοεί σήμερα τη γλώσσα της κβαντικής φυσικής.</p><div class="nxAds gAdCentered" id="nx_kathimerini_gr_Category_Bottom_mb" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: -apple-system, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, "Noto Sans", sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Noto Color Emoji"; font-size: 16px;"><div id="nx_ad_Category_Bottom_mb" style="box-sizing: border-box;"></div></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Ο «δυϊσμός σωματιδίου-κύματος», η «ατοπική ολιστική διασύνδεση στοιχειωδών σωματιδίων», ο «χώρος των δέκα(!) διαστάσεων, όπου κινούνται οι αφετηριακές διεγέρσεις του κβαντικού πεδίου», η κίνηση του ηλεκτρονίου «προς τα πίσω στον χρόνο» (κίνηση που το ηλεκτρόνιο το καθιστά ποζιτρόνιο), η ταυτόχρονη διέλευση του ίδιου φωτόνιου από δύο διαφορετικές σχισμές πολωτή, κ.λπ. κ.λπ. Είναι παραδείγματα από γλωσσικά σημαίνοντα που δεν παραπέμπουν σε σημαινόμενα προσιτά στην αισθητή σχέση, ούτε σε αλληγορίες, ούτε σε αυθαίρετα πλάσματα της νόησης. Είναι ενδείξεις πιστοποίησης δεδομένων της πραγματικότητας ανυπότακτων στην αισθητή ή αναπαραστατική μας αντίληψη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Ονομάζουμε «Θεό» την αιτιώδη αρχή του είναι και του γίγνεσθαι, τον «λογικό» τρόπο, που μας επιτρέπει να αναφέρουμε σε αυτόν την «προσωπική» (έλλογη και κοινωνούμενη) αιτία των όντων και γινομένων. Ο ίδιος, ως αιτία του είναι και του γίγνεσθαι, ούτε είναι ούτε γίγνεται – δεν σημαίνεται με τις σημασίες της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας, του όντος ή του μη όντος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;">Η αναφορά μας στον Θεό γίνεται δυνατή μόνο χάρη στον τρόπο με τον οποίο ενεργείται η ύπαρξή μας (η ύπαρξη του κτιστού) ως λογική κλήση σε δυνατότητα έλλογης σχέσης μαζί του. Η σχέση ενεργείται με δεδομένη την απερινόητη διαφορά της κτιστής από την άκτιστη ενέργεια, χωρίς να αίρεται για τον κτιστό άνθρωπο η εμπειρία της γνωστικής αμεσότητας, της αναφορικής (ως και πραγματικά ερωτικής) αμοιβαιότητας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: news-light, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 34px; margin-bottom: 20px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; word-break: break-word;"><a class="meta-author url" href="https://www.kathimerini.gr/author/christos-giannaras/" rel="author" style="box-sizing: border-box; color: rgb(0, 0, 0) !important; display: inline-block; font-family: san-bold; line-height: 20px; text-decoration-line: none;" title="View all posts by Χρήστος Γιανναράς"><span itemprop="name" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; line-height: 20px;">Χρήστος Γιανναράς</span></a></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-2472244704512283882022-05-02T15:30:00.001+03:002022-05-02T15:30:00.271+03:00ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCNKwd6tifsmi34SD1tWtfLAtAZK-4IYmYQcfauwNz7aN3LtjbOFsPnjUbcljnu8nJNdoEqQxbe7_KebX95HP81yJwuU12RRUPPtlOtOgk1uewNUXsftigGO0z9txyPFUvsBdUT0jVOnbLyd42V_jD4mPaC7sNPwLUZsRlsqKLfvWGSyJsuMFCSLZu/s866/02.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; color: #2131bb; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: x-large; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="492" data-original-width="866" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCNKwd6tifsmi34SD1tWtfLAtAZK-4IYmYQcfauwNz7aN3LtjbOFsPnjUbcljnu8nJNdoEqQxbe7_KebX95HP81yJwuU12RRUPPtlOtOgk1uewNUXsftigGO0z9txyPFUvsBdUT0jVOnbLyd42V_jD4mPaC7sNPwLUZsRlsqKLfvWGSyJsuMFCSLZu/w400-h228/02.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="400" /></a></p><span style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: x-large;">Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοί και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλό ταξίδι προς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τη Μεγάλη Σαρακοστή του 195… πήγε να λειτουργήση και να ξομολογήση τους Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός, για πρώτη φορά επισκεπτόμενος την Πόλη. Ο τακτικός εφημέριος, εξυπηρετών και άλλην Εκκλησίαν εις γειτονικόν Αγίασμα, αφού τον κατετόπισε εις τα του Ιερού βήματος, του έδωσε δε και μερικές δεκάδες ονομάτων «ζώντων και τεθνεώτων», τον ωδήγησε εις συνεχόμενον σκοτεινόν Παρεκκλήσιον, και αφού του έδειξε μικράν κλίμακα ανερχομένην ελικοειδώς τα Κατηχούμενα τον Ναού, του είπεν εμπιστευτικώς, ότι τον περιμένουν επάνω καμμιά δεκαριά άνθρωποι για να εξομολογηθούν και είναι ανάγκη ν’ ανεβή να τους εξομολογήση και μεταλάβουν είτα εις την Λειτουργίαν, διότι επείγονται να φύγουν το βράδυ με το πλοίο της γραμμής, είναι ξένοι από μακρυά. <span><a name='more'></a></span>Ανέβαινε ο Γέρων συλλογιζόμενος το δύσκολον ζήτημα της συνεννοήσεως μετ’ αυτών, εφ’ όσον ήσαν ξένοι από μακρυά· αυτός δε πλην της Ελληνικής δεν εγνώριζεν άλλην γλώσσαν. Εκεί εις το ημίφως του υπερώου διέκρινε δεκάδα ανδρών χωρικών μεγάλης ηλικίας, οίτινες εις το αντίκρυσμά του έβαλον όλοι μετάνοιαν και ο γεροντότερος του είπεν εις ποντιακήν διάλεκτον:– <b>«Ήμες Χριστιανοί, πάτερ, α σον Πόντον, και λαλεύομεν (φιλούμεν) τα πόδα σου, να ξαγουρεύομεν και μεταλάβομεν σήμερον και απές να λέομεν στην αγιωσύνην σου ντο θέλομεν ένα κι’ άλλον»</b>. Ευτυχώς ότι ο Γέρων συναναστραφείς προ ετών μετά Ποντίων προσφύγων εν Μακεδονία ενεθυμείτο αρκετά της απηρχαιωμένης αυτής ελληνικής διαλέκτου και εννόησε τι ήθελον, και τι θα του έλεγον εξομολογούμενοι. Έμαθε λοιπόν παρ’ αυτών ότι ολόκληρον το χωρίον των είναι κρυπτοχριστιανοί από πολλών ετών, και εις την ανταλλαγήν δεν τους επετράπη να φύγουν εις την Ελλάδα, διότι τα «νεφούζια» τους (ταυτότητες) ήσαν με τουρκικά ονόματα, ότι στο φανερό είναι Οθωμανοί και Τούρκοι, και στο κρυφό είναι Χριστιανοί και Έλληνες και περιμένουν να τους γλυτώση ο Θεός από την σκλαβιά. Στα φανερά λέγονται Χασάνηδες και Μεμέτηδες, και τα πραγματικά ονόματά τους είναι Γεώργιος, Παναγιώτης κλπ. Έχουν ένα δικό τους δήθεν Χότζα, αλλά ούτε περιτομή κάνουν, ούτε ραμαζάνια και Μπάϊράμια· τουναντίον, μυστικά σε υπόγειες Εκκλησίες εορτάζουν Χριστιανικά το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, της Παναγίας. Πριν της «ανταλλαγής» έπαιρναν Παπά από γειτονικά χωριά και τους βάπτιζε, τους στεφάνωνε, τους λειτουργούσε τις μεγάλες εορτές και μετελάμβανον. Αλλά τώρα δεν υπάρχει πουθενά Παπάς και αναγκαστικώς έρχονται στην Πόλη εκ περιτροπής για δουλειές δήθεν και γίνονται Χριστιανοί. Ο Γέρων Πνευματικός τα ήκουσε σαστισμένος, του εφαίνετο ότι διάβαζε συναξάρι, της εποχής του Διοκλητιανού και δεν ημπορούσε να συγκρατήση τα δάκρυα από την συγκίνηση. Εξωμολογήθηκαν βιαστικά, και όλοι μαζί κατέβηκαν αθόρυβα εις το σκοτεινό Παρεκκλήσι, απ’ όπου θα ήκουον την λειτουργίαν των Προηγιασμένων, χωρίς κανείς να τους βλέπει. Και όταν μετά την λήξιν εμετάλαβον οι άλλοι εκκλησιαζόμενοι, εγένετο η απόλυσις και έφυγε και ο Κανδηλάπτης, έμεινε δε μόνος ο λειτουργός Πνευματικός με τον γνωστόν σκοπόν της εξομολογήσεως, τότε κλείσας έσωθεν τας θύρας και λαβών τα Άγια εισήλθεν εις το Βήμα του Παρεκκλησίου και εκάλεσε τους μαρτυρικούς Κρυπτοχριστιανούς, ίνα «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθωσι». <b>«Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού: Γιορίκας – Γεώργιoς, το τίμιον και πανάσπιλον και ζωοποιόν Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις ίασιν σώματος και ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον. Αμήν».</b> «Μεταλαμβάνει ο δούλος του θεού: Ανάστας – Αναστάσιος εις…». Μετά την «Ευχαριστίαν» και την απόλυσιν, είπον εις τον Πνευματικόν: <b>«Πάτερ, να κάνης μας άλλον κι’ έναν χάριν, έχουμες αδά σην Πόλιν και τας καρίδας (γυναίκας) και τέσσαρα παιδία μουν, και το πουρνίν (αύριον) να βαπτίζης τα παιδία, να μυρώνης τα, Πάτερ, κουρμπάν (άγιε) Πάτερ, ποίσον τα Χριστιανούς.</b> <b>Ο Πουπάν αδά της Εκκλησίας φοβόσκετεν, Πάτερ, τους Τουρκάδες κ’ εβαπτίζε τα. Ντο να κάνουμεν, Πάτερ, σεμέτερον την Ελλάδαν κι’ αφήνουν μας να δεβαίνουμεν. Στο Χριστό και στην Παναγίαν την Σουμελάν ορκίζομέν σε, Πάτερ, ποίσον το καλόν α σε μας τα παιδία σου». </b></span><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px;"></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">– <b>«Μα ο Παπάς αδά είπε με, πως θα φύγετε το βράδυν με το παπόρ»</b>. </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">– <b>«Να συγχωρέης μας, Πάτερ, λέομεν ψεματίας, ωσάν να λάσκομεν τες δουλείες μας. Ντο να κάνουμεν, Πάτερ; Ο Θεόν να λυπάται τα μέτεραν τα βάσαναν».</b> </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Έμειναν σύμφωνοι να έλθουν το βράδυ με τας γυναίκας και τα παιδία, να μείνουν στο δωμάτιο του Παπά, ο οποίος υπό μίαν πρόφασιν θα έλειπε, και την νύκτα μυστικά θα γινόταν η βάπτισις των παιδιών κλπ. Ήλθον τμηματικά και με προφυλάξεις το βράδυ προς το σουρούπωμα, έως ότου καθησυχάση ο κόσμος. Εξωμολογήθηκαν και αι γυναίκες, και προ του μεσονυκτίου εγένετο και η βάπτισις, το μύρωμα και ο Εκκλησιασμός των παιδίων εις το Παρεκκλήσιον. Μετά το νεοβάπτισμα κοιμηθήκανε επάνω υπό την φύλαξιν μιας γυναικός, οι δε άλλοι εξημερώθηκαν εις τον Ναόν… Ο Γέρων Πνευματικός τους έκαμε ευχέλαιον, κατόπιν τους έκανε και παράκλησιν της Παναγίας, και ενόσω αυτός εδιάβαζεν και έψαλλεν, αυτοί όλοι, άνδρες και γυναίκες γονατιστοί εψιθύριζον το «Κύριε ελέησον» και «Παναγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Όταν εξημέρωσε, τους είπε να μη φύγουν, να πάνε να ησυχάσουν και την άλλην ημέραν την Παρασκευήν θα κάμη πάλιν Λειτουργίαν να μεταλάβουν αι γυναίκες και τα νεοβάπτιστα παιδία. Τους άφησε και εισήλθε εις το Ιερόν, ίνα ρίψη ολίγον νερό εις το πρόσωπόν του εις τον «Νιπτήρα» και ανανήψη εκ της αγρυπνίας. Αυτοί ανέβηκαν επάνω και σε λίγο κατέβηκαν πάλιν δύο, οι γεροντότεροι και του είπαν: </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">– <b>«Ατώρα, Πάτερ, να λέομέν σε έναν κι’ άλλον τ’ αμέτεραν τας δουλείας. Τα πόδα σου να λαλεύομεν, κουρμπάν Πάτερ, ν’ ακούης μας, σ’ εμέτερον το χωρίον Πουπάν κι’ έχουμεν, ανάστασιν και ξέρομεν αδά στα τριάντα χρονίας. Ντο ψυήν να δίομεν σον Θεόν, Πάτερ; Τα παιδία μουν αντρέβουν χωρίς Πουπάν, στεφάν ποίον να θέκη τα στο αφκάλ; Γκουρτσουλάν (οι καϋμένοι) παπούδες μας και χασταλήδες (άρρωστοι) ποθαίνουν χωρίς Λειτουργίαν, Πάτερ. Αχ! αφωρισμένον σκλαβίαν. Ενέγκαμεν, Πάτερ, ένα σακίν μικρό, χώμα τεμέτερον το κοιμητήρ, να διαβάζης το να ρίξωμεν εκεί και σην τάφοιν του. Να διης μας, Πάτερ, λειτουργίαν, να δίομεν σαμέτερα τα παιδία, Πάσχα έρχετεν, Πάτερ, και να κάνης μας και ίναν ανάστασιν, ν’ ακούσουμε «Χριστός ανέστη», Πάτερ, κι’ απές ας πεθάσκομεν».</b> </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Τους είπεν ο Πνευματικός να έλθουν πάλι και το βράδυ όλοι τους, όπως και έγινε. Και αφού κοιμήθηκαν τα παιδία, τους είπε όσα ηδύνατο περί της αγίας θρησκείας μας, τους συνεβούλευσε να είναι σταθεροί εις την πίστιν του Χριστού και να έχουν εις αυτόν την ελπίδα τους, ότι μια μέρα θα τελειώσουν τα βάσανά τους. Τον διέκοπταν με ερωτήσεις σπαρακτικές: </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">-<b>«Ντο κάνουν ταμέτερα τα παιδία, Πάτερ, στη Πατρίδα μας την Ελλάδαν; Ντο κάνει ο μέτερον ο Βασιλέαν ο Κωνσταντίνον;…»</b>. </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Του ξέφυγε και τους είπε με δάκρυα στους οφθαλμούς ότι ο Κωνσταντίνον ο Βασιλέαν απέθανεν!… Όλοι τους ήρχισαν τα κλάμματα, και αι γυναίκες περισσότερον να κλαίγουν λέγοντας: -<b>«Ο Κωνσταντίνον μας κι’ επεθαίνει, ο Βασιλέαν μας ζη, ο Κωνσταντίνον μας θα παίρνη μας να δεβαίνομεν στη Πατρίδα, αοίκον λόγον χαπάρ κι’ χουμε, Πάτερ»</b>. </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Τους καθησύχασε λέγοντας, ότι ο Θεός θα στείλη άλλον Κωνσταντίνον να τους ελευθερώση και να τους πάγη όπου αυτός θέλει, και μόνον υπομονήν και ελπίδα να έχουν και αγάπη μεταξύ των. Μετά κατέβηκαν στην Εκκλησίαν και ο Γέρων Πνευματικός ανέγνωσε την νεκρώσιμον ακολουθίαν με τα ονόματα των «τεθνεώτων» επί του χώματος, έπειτα τους έδωσε και το κλειδίον του άλλου δωματίου, όπου έμενεν αυτός και τους έστειλε να ξεκουραστούν, και το πρωί θα τους ξυπνούσε ο ίδιος. Όρθρου βαθέος ανέβηκε και τους εξύπνησε, και έως ότου αυτοί ετοιμασθούν, έψαλλε τον κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου «Κύματι Θαλάσσης», κατέβηκαν και αυτοί και από τα γράμματα κατάλαβαν, ότι θα τους κάνη την Ανάστασιν. Εκάλεσε τον γεροντότερον και του είπε να πάρη από το παγκάρι τόσα κηρία, όσες ψυχές είναι εις το χωρίον των και να μοιράση εις όλους ανά δέκα. Εισελθών δε εις το Άγιον Βήμα και φορέσας λευκά άμφια εξήλθεν εις την ωραίαν Πύλην με αναμμένη λαμπάδα και είπε με φωνήν παλλομένην: «Δεύτε λάβετε φως», «δεύτε λάβετε φως», «δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών». </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Τους είπε και ήναψαν όλα τα κηρία, ανέγνωσεν έπειτα το β’ εωθινόν «Διαγενομένου του Σαββάτου» και μετά το «Δόξα τη αγία και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδι…» έψαλλε το «Χριστός ανέστη» εκ τρίτου. <b>Και ότε έστρεψε ίνα ειπή εις αυτούς να ψάλλουν και αυτοί, όλοι τους ήσαν αγκαλιασμένοι και έκλαιον και κατεφιλούντο.</b> Ήρπασε και αυτός εις τας αγκάλας του τα μικρά νεοφώτιστα και τα εφίλησε, είτα τους είπε παρηγορητικούς λόγους, ότι «και το Γένος θ’ αναστηθή μίαν ημέραν ολόκληρον, και ηνωμένον θα εορτάζη πλέον την Ανάστασιν του Κυρίου, ως μία οικογένεια». Τους συνέστησε έπειτα να σβήσουν τα κηρία, και όταν υπάγουν εις το χωρίον των την ημέραν του Πάσχα να τα μοιράσουν εις όλους να τ’ ανάψουν βαπτισμένοι και αβάπτιστοι, να ψάλλουν το «Χριστός ανέστη», και ότι όσοι είναι βαπτισμένοι και στεφανωμένοι να μεταλάβουν από την Αγίαν Κοινωνίαν, που θα τους δώση αύριον να πάρουν μαζί τους. Έως ότου ξημερώση καλά, εδιάβαζεν εις επήκοον πάντων την Ακολουθίαν της Μεταλήψεως, είτα την συγχωρητικήν ευχήν. Όλοι τους εισήλθον εις το Παρεκκλήσιον, αφ’ όπου ήκουον την θείαν Λειτουργίαν. Εις το τέλος μετέδωκε πρώτον τα άχραντα Μυστήρια εις τα νεοφώτιστα παιδία, εις τας γυναίκας έπειτα, και κατόπιν εις τους άνδρας. Εκείνοι εδίσταζαν: </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b>-«Ίνεται, Πάτερ, έναν και άλλον κοινωνίαν»; [Γίνεται, Πάτερ, να κοινωνήσουμε ξανά;] -«Γίνεται», τους είπε, «Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε». </b></span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Όλα έγιναν εν τάξει. Και όταν μετ’ ολίγον ανέβηκε εις το δωμάτιον και επρόκειτο να χωρισθούν, ίνα προς το εσπέρας φύγουν με το πλοίον, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς, αλλά σιωπηλός κατέκλυσε την αίθουσα! Αυτοί δεν ήθελον να τον αφήσουν, και αυτός δεν ημπορούσε να τους ξεπροβοδίση πέραν της Εκκλησίας, διότι φορούσε τα ράσα… Και η… πολιτισμένη αυτή χώρα δεν τα επιτρέπει. </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><b>-«Να λαλεύομέν σε, Πάτερ… να μνημονεύης, Πάτερ, ντο να λέομέν σε, Πάτερ;».</b> </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Να ειπήτε τας ευχάς μου στους Χριστιανούς μας, να είναι καλοί Χριστιανοί, να πιστεύουν στον Χριστόν μας και στην Ελλάδα μας και ο Θεός θα τους ευλογή, η Πατρίδα μας θα τους σκέφτεται πάντοτε και εγώ δεν θα σας λησμονήσω ποτέ». Και πώς να τους λησμονήση, όπου τα δάκρυά των κατέβρεξαν τας χείρας του, πώς να μην ενθυμήται την άκραν ευλάβειάν των και τα περιστατικά των, όμοια προς τα των Χριστιανών των πρώτων αιώνων, <b>πώς να ξεχάση την κατακόμβην του Παρεκκλησίου της Γοργοεπηκόου;</b> Πάντοτε τους ενθυμείται και αρκείται ήδη εν γήρει εις το ψαλμικόν: «Μνήσθητι, Κύριε, της ταλαιπωρίας των πτωχών και του σπαραγμού των πενήτων· Κύριε, επίφανον το πρόσωπόν σου και σωθησόμεθα». Πώς να λησμονήσω τα βάσανα της εκλεκτής αυτής Φυλής, που βρέθηκε γεωγραφικώς μεταξύ λαών βαρβάρων την ψυχήν, λαών ανεπιδέκτων πραγματικού πολιτισμού, λαών με θηριώδη ένστικτα!… </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Μέσα από το βιβλίο «Από τον κήπο του Παππού, Αγιορειτικές Διηγήσεις Αρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτου», κεφάλαιο «Σύγχρονα Μαρτυρολόγια» (εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας). </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Το γεγονός αυτό το έζησε ο ίδιος. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το βιβλίο που έγραψε ο Γεώργιος Ανδρεάδης «Οι Κλωστοί» (εκδόσεις Γόρδιος). </span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 17.6px; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">Χριστός Ανέστη </span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-84197823909706808292022-05-02T10:30:00.001+03:002022-05-02T10:30:00.282+03:00Η χαρά της Αναστάσεως αντἰδοτο στη θλίψη...<p><img border="0" src="http://in-agiounikolaoutouneou.gr/assets/mymedia/1493139472_gm_cmf.jpg" style="float: left; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;" /></p><p align="justify" style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: maroon;"><b>Γ</b>ια μια ακόμα φορά το Θείο δράμα έλαβε τέλος και η Ανάσταση του Κυρίου μας έγινε η αρχή για μια άλλη ζωή, την αιώνια και ατελεύτητη, τη ζωή στον Παράδεισο, τη ζωή για την οποία πλαστήκαμε. Ο Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό, άνοιξε τα χέρια Του να αγκαλιάσει την όλη ανθρωπότητα για να έχουμε εμείς ξανά την δυνατότητα και την προοπτική του Παραδείσου. Ο Αναστημένος Χριστός μας καλεί πλέον αδελφούς , φίλους και συνοδοιπόρους Του. Μας υπόσχεται πως θα είναι για πάντα, αιώνια κοντά μας. Ο συνηθισμένος χαιρετισμός του Αναστημένου Κυρίου μας είναι το « Ειρήνη υμίν» και το «χαίρετε!», δύο προτροπές που στην εποχή μας είναι επίκαιρες μα και πολύ αναγκαίες. Όταν η καθημερινότητά μας κατακλύζεται από το άγχος και την ταραχή και όταν στις ζωές των ανθρώπων κυριαρχεί η κατάθλιψη, το μήνυμα της Αναστάσεως είναι αυτό που χαρίζει την ελπίδα και το φως στην πολύπαθη ζωή μας με τις αμέτρητες δυσκολίες της.<span></span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p align="justify" style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: maroon;"><b>Η</b> χαρά της Αναστάσεως είναι το αντίδοτο στην θλίψη! Η Χαρά της Αναστάσεως νικάει τις αγωνίες και το άγχος! Η Χαρά της Αναστάσεως συνθλίβει την κατάθλιψη! Η νίκη κατά του θανάτου, του έσχατου εχθρού, ανοίγει την προοπτική της νίκης κάθε δυσκολίας και εμποδίου της ζωής. Όταν ο άνθρωπος γνωρίζει και προ πάντων βιώνει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, τότε τα πάντα στον κόσμο αυτό σχετικοποιούνται. Οι αποτυχίες και οι συμφορές δεν μας προσδιορίζουν απόλυτα. Ακόμη και ο ίδιος ο Άδης παύει να είναι χώρος σκότους και γίνεται χώρος φωτός! Εκεί συναντιόμαστε όλοι οι θνητοί, όχι πια ως σκιές, αλλά ως συν-θριαμβευτές Αυτού που επάτησε τον θάνατο θανάτω.</span></span></p><p align="justify" style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: maroon;"><b>Ε</b>ίναι πολύ θλιβερό εμείς οι Χριστιανοί να μένουμε ανυποψίαστοι και ασυγκίνητοι μπροστά στο καινό μνημείο. Να μένουμε κολλημένοι στις μικρότητες και στις παραξενιές μας. Να παραμένουμε αφιλάνθρωποι και σκληροί στους αδελφούς μας μετά από μια Ανάσταση. Να συνεχίζουμε την άχαρή και άχρωμη ζωή μας, τη γεμάτη κακία και μικροψυχία , ενώ ο Χριστός Ανέστη! Να είμαστε εγκλωβισμένοι στην ιδιωτική (δήθεν) πνευματική ζωή μας ενώ προοριζόμαστε είμαστε πλασμένοι για την Κοινωνία του Παραδείσου συντροφιά με τον Αναστάντα Κύριο μας.</span></span></p><p align="justify" style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 12px;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: maroon;"><b>Ε</b>ίναι ακόμα πιο θλιβερό η δική μου δυσκολία να παραμένει πιο πάνω από την Ανάστασή Του! Το δικό μου σκοτάδι να είναι πιο δυνατό από το Φως της Αναστάσεώς Του! Η δική μου θλίψη να νικάει την Χαρά της Αναστάσεως Του! Κι αυτό εξαιτίας μίας αφρόνου φιλαυτίας που οδηγεί στην παράχρηση και κατάχρηση της ελευθερίας μας. Κάπως έτσι ανεβάζουμε και πάλι τον Αναστημένο Κύριό μας στον δικό μας Γολγοθά και Του στήνουμε και πάλι Σταυρό για να ανέβει. Και όμως ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Και ας μην το καταλάβαμε εμείς…</span></span></p><p style="background-color: #f6ece2; font-family: "comic sans ms", cursive; font-size: 13px; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: maroon;"><b>ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ !!!</b></span></span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-2154252564058182412022-05-01T15:30:00.001+03:002022-05-01T15:30:00.263+03:00Οι εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού<p> </p><div class="td-post-featured-image" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><img src="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2022/02/159.jpg" /><a class="td-modal-image" data-caption="" href="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2022/02/159.jpg" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #84683b; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; text-decoration-line: none;"><br /><br /></a></div><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Στα κείμενα της Αγίας Γραφής παρουσιάζονται ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού, από τις οποίες οι δέκα έγιναν στο διάστημα μεταξύ της Αναστάσεως και της Αναλήψεως και μία μετά την Πεντηκοστή.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Μερικές από αυτές περιγράφονται αναλυτικά και άλλες απλώς απαριθμούνται. Καί, βέβαια, πρέπει να πούμε ότι δεν περιγράφονται όλες από τους ίδιους Ευαγγελιστάς, δηλαδή δεν αναφέρονται και οι ένδεκα σε κάθε ένα ξεχωριστό Ευαγγέλιο, αλλά μερικές μνημονεύονται από τον έναν Ευαγγελιστή και μερικές από τον άλλο.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Προφανώς υπήρξαν και άλλες εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του Ευαγγελιστού Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων: “οίς και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι’ ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού” (Πράξ. α’, 3).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Είναι φυσικό αυτό να γινόταν γιατί, αφ’ ενός μεν ήθελε να τους παρηγορήση, αφ’ ετέρου δε να τους προετοιμάση για την Ανάληψή Του, αλλά και την έλευση του Παναγίου Πνεύματος.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Οι ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού είναι οι ακόλουθες:</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">1.</span> Στον Σίμωνα Πέτρο (Α’ Κορ. ιε’, 5, Λουκ. κδ’, 35).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">2.</span> Στην Μαρία την Μαγδαληνή (Μάρκ. ιστ’, 9-11, Ιω. κ’, 11-18).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">3.</span> Στις Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη’, 9-10).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">4.</span> Στους δύο Μαθητάς που πορεύονταν προς Εμμαούς (Μάρκ. ιστ’, 12-13, Λουκ. κδ’, 13-15).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">5.</span> Στους δέκα Αποστόλους, όταν απουσίαζε ο Θωμάς (Μάρκ. ιστ’, 14, Λουκ. κδ’, 36-43, Ιω. κ’, 19-25).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">6.</span> Στους ένδεκα Μαθητάς, παρόντος και του Θωμά (Ιω. κ’, 26-29).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">7.</span> Στους επτά Αποστόλους στην λίμνη της Τιβεριάδος (Ιω. κα’, 1-23).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">8.</span> Στους ένδεκα στην Γαλιλαία (Ματθ. κη’, 16).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">9.</span> Στους Αποστόλους στην Βηθανία, όταν αναλήφθηκε (Μάρκ. ιστ’, 19-20, Λουκ. κδ’, 50, Πράξ. α’, 6-11, Α’ Κορ. ιε’, 7).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">10.</span> Στον αδελφόθεο Ιάκωβο (Α’ Κορ. ιε’, 7).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">11.</span> Στον Απόστολο Παύλο (Α’ Κορ. ιε’, 8-9).</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Οι εμφανίσεις αυτές του Αναστάντος Χριστού αναφέρονται μέσα στην Καινή Διαθήκη. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι πολλοί άγιοι που αξιώθηκαν της θεωρίας του Αναστάντος Χριστού.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Άλλωστε, η Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι το αναστημένο Σώμα του Χριστού, προσφέρει την εμπειρία της Αναστάσεως.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, αναφερόμενος στην προσευχή “ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον”, διδάσκει ότι δεν αναφερόμαστε στην Ανάσταση που είδαν οι Μαθητές, δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για μια ιστορική αναφορά, αλλά για την Ανάσταση ή μάλλον τον Αναστάντα Χριστό που τον βλέπουμε μέσα στην Εκκλησία.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Δεν λέμε <span style="box-sizing: border-box; color: blue;">“ανάστασιν Χριστού πιστευσάμενοι”</span>, αλλά <span style="box-sizing: border-box; color: blue;">“θεασάμενοι”</span>. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στην Ανάσταση, αλλά υπάρχουν και άλλοι, έστω και ολίγοι, που βλέπουν και κάθε ώρα τον Αναστάντα Χριστό λαμπροφορούντα, και απαστράπτοντα <span style="box-sizing: border-box; color: blue;">“τάς της αφθαρσίας και Θεότητος αστραπάς”</span>.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Γιατί, πραγματικά, η Ανάσταση του Χριστού “η ημετέρα υπάρχει ανάστασις, των κάτω κειμένων”. Έτσι, άλλοι είναι μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού “εξ ακοής” και άλλοι μάρτυρες “από θέας”. Οι τελευταίοι είναι οι κατ’ εξοχήν μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού.</p><p style="background-color: #e6ded2; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: "EB Garamond"; font-size: 19px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;">Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος</span></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-7560022722347758062022-05-01T10:30:00.001+03:002022-05-01T10:30:00.268+03:00Πάσχα τό τερπνόν...<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKbUEpX0dHkwCGovuk0tcMpRS379f3zW2lVkUpZ1Ty7hkgDZYafTbESW_NIQHFnRXji5kiGJwRCaZ8tXf0fbolmalW75QQwwtLvfd9HIgyFIPqfnuXPx5auHOZ8hrOjweanTMBv0BXShdGkqn1PSGs0QDUhTL5QIaHFHwkquLwR2bGdTgvX00roPH/s1280/Anastasi-1280x720.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #f3f3f3; color: #cc0000; font-family: inherit; font-size: large; font-style: italic; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKbUEpX0dHkwCGovuk0tcMpRS379f3zW2lVkUpZ1Ty7hkgDZYafTbESW_NIQHFnRXji5kiGJwRCaZ8tXf0fbolmalW75QQwwtLvfd9HIgyFIPqfnuXPx5auHOZ8hrOjweanTMBv0BXShdGkqn1PSGs0QDUhTL5QIaHFHwkquLwR2bGdTgvX00roPH/w400-h225/Anastasi-1280x720.jpg" style="background: rgb(238, 238, 238); border: 1px solid rgb(204, 204, 204); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="400" /></a></p><div style="background-color: #f3f3f3; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.2px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><i><span style="color: #2b00fe; font-size: large;">ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ</span></i></span></div><span style="background-color: #f3f3f3; font-family: inherit; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Δέν ὑπάρχει πιό χαρμόσυνο γεγονός στήν ἀνθρώπινη ἱστορία ἀπό τήν λαμπροφόρο ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ! Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο ἐλπιδοφόρο μήνυμα ἀπό τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ὅτι «Χριστός ἀνέστη καί Ἅδης ἐσκυλεύθη». Γι' αὐτό καί τό Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί ἡ πανήγυρη τῶν πανηγύρεων! Σύμπας ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, μέ ἄκρατο ἐνθουσιασμό καί χαρά συμμετέχουμε στό ὑπέροχο πασχαλινό συμπόσιο τῆς πίστεως καί ὑμνοῦμε ἀκατάπαυτα τόν κραταιό καί τροπαιοῦχο Λυτρωτή μας!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Γιά νά γιορτάσει ὅμως κάποιος αὐτό τό ἀνεπανάληπτο καί μοναδικό ἱστορικό γεγονός, θά πρέπει νά γνωρίζει τίς θεῖες...<a name="more"></a> δωρεές πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτό. Θά πρέπει νά βιώσει ὀντολογικά τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Θά πρέπει νά παραμερίσει τήν θαμπωτική ἀχλή ἀπό τά πνευματικοῦ του ὄμματα, καί νά ἀνοίξει ὀρθάνοιχτα τά μάτια τῆς πίστεως, γιά νά νοιώσει στά κατάβαθα τῆς ψυχῆς του τό θεῖο μεγαλεῖο, ἀλλά καί τήν ἄμετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τά πλάσματά Τοῦ καί ἰδιαίτερα τόν τραγικό ἄνθρωπο. Οἱ πιστοί τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε ἀποβάλλει τήν ἐρεβώδη ἀχλή τῆς ἀπιστίας καί γι' αὐτό σκιρτοῦμε ἀπό ἄφατη ἀγαλλίαση τήν ἁγία ἡμέρα τῆς ἐγέρσεώς Του, διότι κατά τόν ἅγιο Θεοφύλακτο: «ὁ Κύριος μέ τήν ἀνάστασή Τοῦ ἔγινε πρόξενος τῆς χαρᾶς» (P.G.123,480).<span><a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ἀντίθετα, ὅσοι δέ θέλουν νά ἔχουν αὐτή τή δυνατότητα μένουν ἀμέτοχοι τῆς ἀναστάσιμης εὐφροσύνης, ἐπιμένουν νά βιώνουν τό δρᾶμα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, πού γεννᾶ ἡ ἁμαρτία. Προτιμοῦν νά διατελοῦν στό κράτος καί τήν ἐξουσία τοῦ φρικτοῦ θανάτου, ἀπορρίπτοντας μέ ρηχές δικαιολογίες καί φτηνά λογικοφανή ἐπιχειρήματα τό δῆθεν «παράλογο» τῆς ἀναστάσεως ἀπό τούς νεκρούς. Προτιμοῦν το θάνατο ἀπό τή ζωή. Ἡ τραγικότητά τους φαίνεται ὁλοκάθαρα στό νά ὑποστηρίζουν ὅτι θά πεθάνουν καί θά ἐκμηδενιστοῦν! Ὑπάρχει πιό παράλογη προτίμηση ἀπό αὐτή; Ἡ ἄρνηση ἄλλωστε εἶναι τόσο παλιά ὅσο καί ὁ ἄνθρωπος καί ἡ ἀνθρώπινη ζωή σχοινοβατεῖ μεταξύ πίστεως καί ἀπιστίας. Προκειμένου νά «ἱκανοποιηθεῖ» τό σκοτισμένο ἀπό τήν ἁμαρτία καί τή φθορά μυαλό, ἀρνεῖται τίς ὑψηλές προσδοκίες καί προτιμᾶ τά σαθρά καί ἕρποντα. Ἕν προκειμένω, οἱ ἀρνητές τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ διαλέγουν τήν πτώση καί το θάνατο καί ἀρνοῦνται τήν αἰώνια ζωή πού προσφέρει στό ἀνθρώπινο γένος ὁ Ἀναστάς Κύριός μας, καθ' ὅτι«οἰκοδόμησαν ἀμυντικά τείχη γύρω ἀπό τό Εὐαγγέλιο» κατά τόν ἅγιο Νικόλαο Ἀχρίδος. Ἄμεση ὁρατή συνέπεια τῆς ἀρνήσεως εἶναι ἡ μόνιμη ἀσυναίσθητη κατήφεια καί τό διαρκές ἄγχος. Ὁ ἀρνητής εἶναι (ἀποδεδειγμένα πλέον) ἀπαραίτητα νευρωτικός!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ἐμεῖς οἱ πιστοί του Ἀναστάντος Χριστοῦ ἀποστρέφουμε τό πρόσωπό μας ἀπό αὐτή τή μιζέρια καί τή θανατερή μελαγχολία τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου καί πανηγυρίζουμε λαμπρά τή Θεία Ἔγερση. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος προτρέπει: «χαίρεται λαοί καί ἀγαλλιᾶσθε, ἄγγελος γάρ ἐκάθησε εἰς τόν λίθον του μνήματος» καί «Ἄς γεμίσει ἀπό χαρά καί εὐφροσύνη τό στόμα μᾶς γι' αὐτόν, πού εἶπε μετά τήν ἀνάσταση: χαίρεται» προτρέπει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (P.G.33,825). Χαιρόμαστε, πάνω ἀπ' ὅλα διότιτα μνήματα τῶν νεκρῶν, ἔπαψαν πιά νά προκαλοῦν φόβο καί τρόμο, ὅπως γινόταν καί γίνεται στούς ἐκτός τοῦ Χριστιανισμοῦ πίστεις. Ὁ «ὄλβιος τάφος» τοῦ Κυρίου μας μετέβαλλε τα μνήματα σέ κλῖνες ὕπνου, διότι ἡ παραμονή πλέον τῶν νεκρῶν σέ αὐτά εἶναι προσωρινή. Οἱ μεταστάντες ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί μας δέν εἶναι πιά νεκροῖ, ἀλλά κεκοιμημένοι, περιμένοντας τήν ἀνάσταση. Τά ἀποτρόπαια νεκροταφεῖα χάρις στήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας μεταβλήθηκαν σέ κοιμητήρια. Δέ θρηνοῦμε πιά γιά καμιά ἐκμηδένιση, ἀλλά λυπούμαστε γιά τόν προσωρινό χωρισμό τῶν κεκοιμημένων μας, μέ τούς ὁποίους μᾶς συνδέει ἐσαεί ἡ μακάρια ἐλπίδα τῆς συναντήσεώς μας στά οὐράνια δώματα τῆς θείας</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">μακαριότητας! Μᾶς διαβεβαιώνει ὁ θεῖος Παῦλος: «Εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρώμ.6,8-9). Ἀλλά ὄχι μόνο αὐτό τονίζει ὁ μεγάλος ἀπόστολος «μεγαλυνθήσεται Χριστός ἐν τῷ σώματί μου εἴτε δια ζωῆς εἴτε διά θανάτου» (Φίλ.1,20). Εἴτε μέ τή ζωή μας, εἴτε μέ τήν κοίμησή μας δοξάζεται ὁ Κύριος. Τέτοιου μεγέθους συνάφεια μαζί Του μᾶς χάρισε ἡ ἀνάστασή Του!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ὁ θάνατος εἶναι πανταχοῦ παρών στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τή γέννησή του μέχρι τήν ἔξοδό του ἀπό τόν κόσμο αὐτό, καί καραδοκεῖ νά τόν πλήξει, ἀφαιρῶντας του τό ὑπέρτατο δῶρο τῆς ζωῆς. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνας συνεχής καί ἀνελέητος πόλεμος μέ το θάνατο! Αὐτά γιά τούς ἀπίστους. Γιά μας τούς χριστιανούς δέν ἔχει ἰσχύ ὁ θάνατος, διότι καταργήθηκε ἀπό τόν ἀναστάντα Κύριο, διότι «δι' ἡμᾶς θανάτῳ θάνατον ώλεσεν». Ἐμεῖς δέν φοβούμαστε πιά το θάνατο, διότι εἶναι ἀποδυναμωμένος πιά. «Ἡ ζωή ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καί ὑμεῖ σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἕν δόξῃ» Κόλ.3,3-4), γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Χριστιανούς τῶν Κολοσσῶν. Ἡ βεβαιότητα καί τῆς δικῆς μας ἀνάστασης στηρίζεται στό ἀκλόνητο βάθρο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Δέ θά εἶναι μιά ἀνάσταση ἁπλῆς βιολογικῆς ὕπαρξης, ἀλλά θά εἶναι φανέρωση δόξας στήν ἀναστημένη πιά ὕπαρξή μας, ὡς ἀντικατοπτρισμός τῆς δόξας τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Ζωντανή ἀπόδειξη τῆς μακάριας ἐλπίδας γιά αἰώνια ζωή, εἶναι ἡ ἑδραιωμένη εἰρήνη στίς ψυχές τῶν πιστῶν. Ἡ μακαριότητα καί ἡ τέρψη προϋποθέτουν τήν ἐσωτερική εἰρήνη. Λίγο πρίν τό πάθος Του ὁ Κύριος ἄφησε στούς μαθητές του τήν εἰρήνη «οὐ,οὗ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν» (Ἰωάν.14,27), ὡς βασικό στοιχεῖο τῆς ἐρχόμενης βασιλείας Του. Ἔτσι «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβεύεται ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣν καί ἐκλήθητε ἕν ενὶ σώματι· καί εὐχάριστοι γίνεσθε» (Κόλ.3,15) διαβεβαιώνει ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, γράφοντας στούς πιστούς, νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους ἀπό τή διαρκῆ χαρά καί τήν ἀδιάκοπη εἰρήνευση τῶν ψυχῶν τους. Ὁ ἅγιος Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεωςμας λέει πώς ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας δίνει τήν πραγματική καί μόνιμη εἰρήνη, αὐτή πού δέ μπορεῖ νά μᾶς δώσει ὁ πτωτικός κόσμος (P.G.155,776).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Μιά ἄλλη σημαντική παράμετρος τῆς Θείας Ἐγέρσεως εἶναι ἡ καθολική ἀνακαίνισή μας.«Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως» μᾶς προτρέπει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ Πάσχα. Ὁ νέος οἶνος δέ μπορεῖ νά μπεῖ σέ παλαιούς ἀσκούς. Δηλαδή οἱ πιστοί δέ μποροῦμε νά βιώνουμε τό ὑπέρτατο γεγονός τῆς μεταναστάσιμης πραγματικότητας ὡς παλαιοί ἄνθρωποι, ἐμμένοντας στήν πτώση καί τήν ἁμαρτία. «Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χρίστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» (Κόλ.3,1-2). Ὁ Χριστός «ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντά τὰ παραπτώματα, ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσού προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ» (Κόλ.2,11-14). Μᾶς ἀνακαίνισε, μᾶς ἔκαμε νέες ὑπάρξεις, ἅγια κύτταρα τοῦ δικοῦ Τοῦ Σώματος, δυνάμει ἁγίους, μέ τήν ἐθελούσια συμμετοχή μας στό θάνατο καί τήν ἀνάσταση Τοῦ. Ἀφοῦ, «ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν, συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκνεκρῶν διὰ τῆ ςδόξής τοῦ πάτρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ», (Ρώμ.6,3-6). Ἔτσι βίωση τῆς Θείας Ἐγέρσεως σημαίνει ἐξάπαντος καί πλήρη συνειδητή καί ὀντολογική ἀνακαίνιση τῆς ὑπάρξεώς μας.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Γι' αὐτούς καί γιά μύριους ἄλλους λόγους, τό ἅγιο Πάσχα δέν εἶναι γιά μας τούς πιστούς ἁπλά μιά ἑορτή σάν τίς ἄλλες καί ὅπως τή γιορτάζουν οἱ «κοσμικοί» καί οἱ ἑτερόδοξοι αἱρετικοί. Εἶναι γιά μας τό «Πάσχα τό τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον... Πάσχα λύτρον λύπης», σύμφωνα μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τῆς ὑπέρλαμπρης ἑορτῆς. Εἶναι ξέχωρη, ἀπό αὐτή τοῦ κόσμου, βιωτή, «τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν». Τό Πάσχα τοῦ Κυρίου προβάλλει μέσα στήν παραφροσύνη τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου ὡς ὁ ἄσβεστος ἀκτινοβόλος φάρος τῆς εὐφροσύνης, γιά νά φωτίζει τίς ἀνήλιες καρδιές καί νά ἀπαστράπτει τή μιζέρια καί τήν κακοδαιμονία τοῦ δαιμονικοῦ ἐρέβους. Καλούμαστε λοιπόν νά λάβουμε ἀπό αὐτόν «φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός» δοξάζοντες «Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν». Καλούμαστε ἐπίσης μαζί μέ ὁλόκληρη τή δημιουργία, νά πανηγυρίσουμε τή Θεία Ἔγερση. Ἡ χαρά μας νά γίνει τό μήνυμα τῆς ἀναστάσεως σέ ὅλους τούς κόσμους, ψάλλοντας ἀκατάπαυτα μαζί μέ τόν μελίρρυτο ψάλτη τοῦ Πάσχα: «Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν γῆ δέ ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δέ κόσμος, ὁρατός τε ἄπας και ἀόρατος. Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος»!</span></div></span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-84812690091851179902022-04-30T19:00:00.001+03:002022-04-30T19:00:00.273+03:00ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΑΪΟΥ 2022<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-kfPOxNpePDOIT9z3DQi529rmvIPmP5Xhf5ald-WQlJJmXDxaIlPf_Bh8wcH83pikjEB9X841Cb26DywkzaGQbvwXm22mS86iTfI0KoI6MWrhTICmOEwwa621FakRc2tdf4_iO8BExfGkS1jxK2zKfA-RsjeOBIgyqqmJcPnYNqZCtdaWtwft9MHm5Q/s3820/%CE%9C%CE%91%CE%AA%CE%9F%CE%A3%202022-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="588" data-original-width="3820" height="61" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-kfPOxNpePDOIT9z3DQi529rmvIPmP5Xhf5ald-WQlJJmXDxaIlPf_Bh8wcH83pikjEB9X841Cb26DywkzaGQbvwXm22mS86iTfI0KoI6MWrhTICmOEwwa621FakRc2tdf4_iO8BExfGkS1jxK2zKfA-RsjeOBIgyqqmJcPnYNqZCtdaWtwft9MHm5Q/w400-h61/%CE%9C%CE%91%CE%AA%CE%9F%CE%A3%202022-1.png" width="400" /></a></div><br /><p></p><span><a name='more'></a></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisKqouMzBP2jlLNCnrJhWB6AVlzxRPf2GHfO68mpdMmZErDgGR-D-i66_hyL3abzS9F9KN3K4NNIhxbnsOqoH0-V2cTZ88iQt6usLcgsZDs3avKxK63PzWvVIEp7nu6UXLFs8T_VvJYVrMQ-6xkW7FEkJOVO6QPpOPaxLkkynf05ta_8rJaEHkBx_19A/s3832/%CE%9C%CE%91%CE%AA%CE%9F%CE%A3%202022-2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3176" data-original-width="3832" height="331" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisKqouMzBP2jlLNCnrJhWB6AVlzxRPf2GHfO68mpdMmZErDgGR-D-i66_hyL3abzS9F9KN3K4NNIhxbnsOqoH0-V2cTZ88iQt6usLcgsZDs3avKxK63PzWvVIEp7nu6UXLFs8T_VvJYVrMQ-6xkW7FEkJOVO6QPpOPaxLkkynf05ta_8rJaEHkBx_19A/w400-h331/%CE%9C%CE%91%CE%AA%CE%9F%CE%A3%202022-2.png" width="400" /></a></div><br /><p><br /></p>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-28994373721442602762022-04-30T14:00:00.001+03:002022-04-30T14:00:00.248+03:00Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 1 Μαΐου 2022 (ΤΟΥ ΘΩΜΑ)<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIxEM9Hf68KthnRNbPOK44kak9Sz-SssNwJHnf6sRceBVVp3O-pIdHX_LUI6rTHgfax3Xk3idnbyNzsi-zmtpRq2rskpnyPA0cv8tVOSrdCA9lMU4og68qCiPI7fnDVDuXudAfoFCP2Jw4/s1600/Psilafisis_ApostolouThoma.jpg" style="clear: left; color: #a72525; display: inline !important; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 13.524px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIxEM9Hf68KthnRNbPOK44kak9Sz-SssNwJHnf6sRceBVVp3O-pIdHX_LUI6rTHgfax3Xk3idnbyNzsi-zmtpRq2rskpnyPA0cv8tVOSrdCA9lMU4og68qCiPI7fnDVDuXudAfoFCP2Jw4/s320/Psilafisis_ApostolouThoma.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; padding: 8px; position: relative;" /></a></p><span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="font-family: trebuchet; font-size: medium;"><b>Το Αποστολικό Ανάγνωσμα<br />Πράξεις Αποστόλων (ε΄12-20)</b><br />Εν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.<a name="more"></a><br />Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης.<span><a name='more'></a></span><br /><br /><a href="https://www.blogger.com/null" style="color: #da1700; text-decoration-line: none;"></a><a href="https://www.blogger.com/null" style="color: #da1700; text-decoration-line: none;"></a><a href="https://www.blogger.com/null" style="color: #da1700; text-decoration-line: none;"></a><b><br />Ἀπόδοση:</b><br />Τις ἡμέρες ἐκείνες, μὲ τὰ χέρια τῶν ἀποστόλων ἐγίνοντο πολλὰ θαύματα καὶ τέρατα μεταξὺ τοῦ λαοῦ· καὶ ἐσυνείθιζαν νὰ συγκεντρώνωνται ὅλοι μὲ μιὰ ψυχὴ εἰς τὴν στοὰν τοῦ Σολομῶντος. Ἀπὸ τοὺς ἄλλους κανεὶς δὲν ἐτολμοῦσε νὰ προσκολληθῇ εἰς αὐτούς, ὁ λαὂς ὅμως τοὺς ἔτρεφε μεγάλην ὑπόληψιν· ἀκόμη δὲ περισσότερον, προσετίθοντο πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ ἐπίστευαν εἰς τὸν Κύριον. Ἀκόμη καὶ τοὺς ἀσθενεῖς ἔφερναν στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν σὲ κρεββάτια καὶ φορεῖα ὥστε, ὅταν θὰ περνοῦσε ὁ Πέτρος, νὰ πέσῃ ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ αὐτούς. Μαζευότανε καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τὰς πέριξ πόλεις εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔφερναν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ὅσους ἐβασανίζοντο ἀπὸ πνεύματα ἀκάθαρτα, καὶ ὅλοι ἐθεραπεύοντο.<br />Τότε ἐσηκώθηκε ὁ ἀρχιερεὺς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦσαν μαζί του, δηλαδὴ τὸ κόμμα τῶν Σαδδουκαίων, καὶ γεμάτοι ἀπὸ φθόνον ἔβαλαν τὰ χέρια τους ἐπάνω εἰς τοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς ἐφυλάκισαν δημοσίᾳ. Ἀλλὰ ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τὴν νύχτα τὶς πόρτες τῆς φυλακῆς, τοὺς ἔβγαλε ἔξω καὶ εἶπε, «Πηγαίνετε, σταθῆτε εἰς τὸν ναὸν καὶ μιλῆστε εἰς τὸν λαὸν διὰ τὴν νέαν αὐτὴν ζωήν».<br /><br /><br /><b>Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα<br />Κατά Ιωάννην (κ΄ 19-31)</b><br />Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν.<br />Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.<br />Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.<br />Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.<br />Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.<br /><br /><br /><b>Απόδοση:</b><br />Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης, τῆς πρώτης τῆς ἑβδομάδος, καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐκεῖ ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας».<br />Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευράν του. Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον. Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε καὶ πάλιν, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας. Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ στέλνω ἐσᾶς». Ὅταν εἶπε αὐτό, ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἐὰν συγχωρέσετε τὶς ἁμαρτίες κανενὸς τοῦ εἶναι συγχωρημένες· ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες».<br />Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος, δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί, «Εἴδαμε τὸν Κύριον». Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Ἐὰν δὲν ἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του, δὲν θὰ πιστέψω».<br />Ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες ἦσαν πάλιν μέσα εἰς τὸ σπίτι οἱ μαθηταί του καὶ ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπε, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ἐπειτα λέγει εἰς τὸν Θωμᾶν, «Φέρε τὸ δάκτυλό σου ἐδῶ καὶ κύτταξε τὰ χέρια μου καὶ φέρε τὸ χέρι σου καὶ βάλε το εἰς τὴν πλευράν μου καὶ μὴ γίνεσαι ἄπιστος ἀλλὰ πιστός». Ὁ Θωμᾶς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐπειδὴ μὲ εἶδες, ἐπίστεψες. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μὲ εἶδαν καὶ ὅμως ἐπίστεψαν».<br />Καὶ ἄλλα πολλὰ θαὐματα ἔκανε ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο. Αλλ’ αὐτὰ ἔχουν γραφῆ γιὰ νὰ πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύοντες νὰ ἔχετε ζωὴν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ.</span></span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-56782914253691593842022-04-30T10:00:00.001+03:002022-04-30T10:00:00.256+03:00Θανάτω θάνατον πατήσας<p> <strong style="background-color: white; font-family: "Open Sans"; font-size: 13px; text-align: justify;"></strong></p><p><strong style="background-color: white; font-family: "Open Sans"; font-size: 13px; text-align: justify;"><img alt="" class="aligncenter wp-image-269198 size-full" height="253" sizes="(max-width: 600px) 100vw, 600px" src="https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/04/anastasi-3.jpg" srcset="https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/04/anastasi-3.jpg 600w, https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/04/anastasi-3-450x285.jpg 450w" style="border: 0px; clear: both; display: block; height: auto; margin-bottom: 12px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 592px;" width="400" /></strong></p><strong style="background-color: white; font-family: "Open Sans"; font-size: 13px; text-align: justify;">Ποθούμε την ζωή οι άνθρωπο και κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, ώστε τα έργα μας να την καταδεικνύουν. Ζωή σημαίνει ένα αίσθημα ότι ελέγχω τον χρόνο, ελέγχω τον ρυθμό, ικανοποιώ το θέλημά μου, είμαι ελεύθερος. Ζωή σημαίνει όχι μόνο να χτυπά η βιολογική μου καρδιά, αλλά να μπορώ να αφουγκράζομαι τον κόσμο και να τον κάνω δικό μου. Ζωή σημαίνει ένα αίσθημα διάρκειας. Να μπορώ να αισθάνομαι πως τίποτα από όσα θέλω και μου αρέσουν, δεν θα τελειώσει. Ζωή σημαίνει να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που είναι δικά μου ή θέλω να είναι δικά μου. Ζωή σημαίνει να απολαμβάνω, από τον καφέ και το άρωμα ενός λουλουδιού, μέχρι τους ανθρώπους, και το δικαίωμα όλα να έρχονται όπως τα περιμένω.<span><a name='more'></a></span></strong><p></p><div class="text_content" id="pagination-340076" style="background-color: white; float: none; font-family: "Open Sans"; font-size: 13px; line-height: 21px; margin: 30px 0px; position: relative;"><div class="pagination__item"><p style="text-align: justify;">Παλαιότερα η ζωή περνούσε μέσα από αυτό που ονομάζαμε τάξη, σειρά, πρόγραμμα. Σκοπός του ανθρώπου ήταν να μεγαλώσει στα πλαίσια που η κοινωνία όριζε. Να εργαστεί, ώστε να μην είναι εξαρτημένος από κανέναν. Να κάνει οικογένεια, ώστε να φέρει καινούργια πρόσωπα στον κόσμο, αλλά και να τον επαινούν όλοι. Να αποδείξει την αξία του όχι κάνοντας κάτι ξεχωριστό, αλλά δείχνοντας ότι μπορεί να είναι όπως όλοι που έχουν μια κάποια πρόοδο. Δεν ήταν τόσο το θέμα των χρημάτων, όσο το να νιώθεις ότι μπορείς να περνάς και να σε χαιρετάνε όλοι, χωρίς να χρειαστεί να σκύψεις το κεφάλι. Και όταν θα ερχόταν η ώρα να φύγεις απ’ αυτόν τον κόσμο, να έχεις την ικανοποίηση ότι πάλεψες και πέτυχες.</p><p style="text-align: justify;">Σήμερα η ζωή περνά από το να έχεις. Δεν είναι μόνο τα αγαθά, αλλά το να είσαι «εσύ» που είσαι ευχαριστημένος από τον εαυτό σου, διότι ο εαυτός σου κυρίως σε νοιάζει. Εσύ είσαι το κριτήριο της αλήθειας για το τι χρειάζεται και τι δεν χρειάζεται η ζωή, για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αν δεν τα καταφέρνεις κάπου, δεν σε νοιάζει. Εκεί όπου αποτυγχάνεις, αυτό δεν έχει αξία τελικά. Έτσι λες, έτσι υποστηρίζεις, έτσι ηρεμείς. Όλα τα βλέπεις μέσα από τα δικαιώματά σου. Κι έτσι, ακόμη και τα τραύματα που γεννιούνται για όσα φοβήθηκες ή για όσα δεν πέτυχες ή για όσα σου στέρησαν, μπορείς να τα δεχτείς, όχι γιατί δεν ήσουν άξιός τους ή γιατί, κατά κάποιον τρόπο, χρειάζεται να μένεις ταπεινός, αλλά γιατί οι άλλοι δεν αξίζουν όσο εσύ, γιατί θα παλέψεις και θα τους εκδικηθείς κάποια στιγμή, γιατί πάντα θα υπάρχει μια καλή δικαιολογία.</p><p style="text-align: justify;">«Θανάτω θάνατον πατήσας». Η πίστη έρχεται όλα τα παραπάνω να τα ανανοηματοδοτήσει. Αλλάζει κέντρο. Είναι ο αναστημένος Χριστός. Αλλάζει πρόσωπο. Είναι το «εμείς». Αλλάζει κλειδί για την ευτυχία. Δεν είναι ο σκοπός να δικαιωθείς, αλλά να αγαπήσεις, να μοιραστείς, να νικήσεις με θάνατο του «εγώ» και του «θέλω», τον τελικό θάνατο που μας περιμένει. Αλλάζει προοπτική. Από την εκδίκηση, περνά στην συγχώρηση. Από την ελευθερία του «κάνε ό,τι θέλεις», στην ελευθερία του «εμπιστέψου τον Χριστό, κι ακόμα κι αν αυτό που θέλεις δεν γίνεται, εσύ να έχεις χαρά». Διότι γίνεται το θέλημά Του. Σε καλεί να ψηλαφήσεις τους τύπους των ήλων και την πληγή της πλευράς και να θυμηθείς ότι αν δεν δώσεις αίμα, δεν θα λάβεις πνεύμα. Και σε κάνει ένα με όλους. Διότι δεν υπάρχει ήττα από τον θάνατο, αλλά μόνο νίκη με την ανάσταση. Ένα νέο ξεκίνημα!</p><h4>themistoklismourtzanos.blogspot.com</h4></div></div>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-39193080721826932792022-04-29T15:30:00.001+03:002022-04-29T15:30:00.272+03:00«Που σου θάνατε το κέντρον; Που σου θάνατε το νίκος; Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι».<p> <b style="font-family: arial; text-align: justify;">Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης, Δρ. Φ., Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων</b></p><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;"><b>"Για εμάς τους Ορθοδόξους Σταυρός και Σταύρωση σημαίνει διακονία, θυσία αγαπητική σαν αυτή του Κυρίου μας"</b></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8gdtdC2CrsShyphenhyphenrfrimlCBQ9-Lqn6bGfid7E6CnPAcTMa3mZutwsNcu9OFAhBPLEDqdx99JsOJfyljPxnuD-_cf8-l-2Y7yEQ8v-rezPhAxYRNXw-8onU4-jW2pcFMNqXJdOJuS6mKo8V/s1600/%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" style="clear: left; color: #992211; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" height="94" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8gdtdC2CrsShyphenhyphenrfrimlCBQ9-Lqn6bGfid7E6CnPAcTMa3mZutwsNcu9OFAhBPLEDqdx99JsOJfyljPxnuD-_cf8-l-2Y7yEQ8v-rezPhAxYRNXw-8onU4-jW2pcFMNqXJdOJuS6mKo8V/s320/%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%258D%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αφορμή χαράς πρέπει να είναι για τον πιστό ό,τι αποτελεί αιτία θλίψεως στον παρόντα κόσμο, αφού και δια του Σταυρού, κατ’ εξοχήν σύμβολο πάθους, ήλθε χαρά σ’ όλο τον κόσμο. Άλλωστε στην Ορθόδοξη Πατερική παράδοση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πάντοτε μιλάμε για το «Χαροποιόν πένθος».<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;">Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σε ομιλία του για την είσοδο στην αγία Τεσσαρακοστή μιλά για την «πνευματική χαρά» που πρέπει να νοιώθουμε οι χριστιανοί την περίοδο αυτή: «Ας μη γίνεται λοιπόν τις κατηφής. ας μη γίνεται τις σκυθρωπός. αλλ’ ας χορεύη, και ας χαίρεται και ας δοξάζη τον κηδεμόνα, και επιμελητήν των ψυχών μας, όπου μας άνοιξεν αυτήν την εξαίρετον στράταν, και ας δεχθή με πολλήν χαράν τον ερχομόν της». Ο Εφραίμ ο Σύρος συνδέοντας αυτή τη χαρά με την Ανάσταση, αποκαλεί τον Σταυρό «ζωοποιόν», «ανοικτήν του Παραδείσου», «νεκρών ανάστασιν», ενώ και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης υπονοεί ότι την ίδια χαρά πρέπει να νοιώθει ο χριστιανός, αφού με την Ανάσταση διασκορπίζονται «οι εχθροί του δαίμονες. ο εχθρός του θάνατος. ο εχθρός του η αμαρτία. ο εχθρός του ο άδης» σύμφωνα με το αγιογραφικό «αναστήτω ο Θεός και διασκορπίσθήτωσαν οι εχθροί αυτού» (Ψαλμ. ριζ΄ 23).</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVjaYKXJyNd7chLA6Hctxiow7H4ROtYrWgXvBYAAst_3N9cZhi6UldFYZreUdhd9m2CsHVzmCv7f_RuyY07qPUSdme3yrsreQgxuLlhIIt_isUBf7YSOvrShCJgDr85d0JpLNO21fVQDcY/s1600/%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582%252B%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B77.jpg" style="clear: left; color: #992211; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify; text-decoration-line: none;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVjaYKXJyNd7chLA6Hctxiow7H4ROtYrWgXvBYAAst_3N9cZhi6UldFYZreUdhd9m2CsHVzmCv7f_RuyY07qPUSdme3yrsreQgxuLlhIIt_isUBf7YSOvrShCJgDr85d0JpLNO21fVQDcY/s320/%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582%252B%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B77.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν πρέπει από τον ορθόδοξο χριστιανό να πάψει να υπάρχει η πίστη και η ελπίδα, ότι δια της χάριτος νικάται η αμαρτία, ότι όπως ο ληστής και η πόρνη, έτσι και αυτός θα κερδίσει τον Παράδεισο. Και αυτό γιατί πίστη των ορθοδόξων είναι ότι η ελπίδα και η χαρά πηγάζουν από το όλο μυστήριο της Θείας Οικονομίας για τη σωτηρία μας, από τη Σάρκωση και το Πάθος, κυρίως όμως και κατ’ εξοχήν από το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού.</div></span><span class="fullpost"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Εφ’ όσον ο Χριστός ανέστη και βεβαίως η ελπίδα και το κίνητρο της χαράς είναι βέβαια μετά απ’ αυτό, η χαρά των χριστιανών δεν έχει να πάθει τίποτε από οποιαδήποτε πραγματικότητα του κόσμου τούτου. Είναι μια χαρά αέναος, αδιάλειπτος, αμετάπτωτος, μη αναιρούμενη. Και αυτό οφείλουμε να μην το ξεχνάμε ποτέ.</span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: justify;">Από την άλλη, χωρίς Σταύρωση δεν υπάρχει Ανάσταση και χωρίς την Ανάσταση δεν θα υπήρχε Εκκλησία, επομένως «ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή η πίστις υμών» (Α΄ Κορινθ. 15,14).<a name="more"></a></div><div style="text-align: justify;">Για εμάς τους Ορθοδόξους Σταυρός και Σταύρωση σημαίνει διακονία, θυσία αγαπητική σαν αυτή του Κυρίου μας, αγώνας ενάντια σ’ όλες τις δαιμονικές εκείνες δυνάμεις του «άρχοντος του κόσμου τούτου» (Ιωαν 12,31), του οποίου τα έργα ο Κύριος ήλθε «ίνα λύση» (Α΄ Ιωαν. 3,8). Και ποια είναι τα έργα αυτά; Εγωισμός, υποκρισία και ψευτιά, φτώχεια και αρρώστια, καταπίεση, αδικία και ανισότητα καθώς και τόσα άλλα, ειδικά τις μέρες τούτες με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που βιώνουμε.</div><div style="text-align: justify;">Ο Χριστός μας δείχνει το δρόμο για απαλλαγή απ’ όλα αυτά, για σωτηρία, για ανά-ταση και ανά-σταση, εσωτερική του καθενός από εμάς αλλά και κοινωνική, αφού για το κακό που υπάρχει στον κόσμο ευθύνη έχουμε όλοι μας. Και ο Παύλος, ο πρώτος μετά τον Ένα, συνεχίζει στην ίδια πορεία να μας δείχνει το δρόμο λέγοντας: «Μιμηταί μου γίγνεσθαι καθώς καγώ Χριστού» (Α΄ Κορινθ. 11, 1).</div><div style="text-align: justify;">Για να γίνουν όλα αυτά βίωμα των χριστιανών όμως, θα πρέπει να κάνουμε μεγάλο αγώνα, για να νικήσουμε τον κακό εαυτό μας πρωτίστως (έργο πολύ δύσκολο ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή, εποχή άκρατου ευδαιμονισμού και καταναλωτισμού), να μεταθέσουμε την ψυχή μας «από των παρόντων στων μελλόντων την μέριμνα» όπως ο Μέγας Βασίλειος προτείνει και τελικά «ούτως ουν τιμήσωμεν τας του Κυρίου εορτάς, μη κοσμικώς, αλλ’ υπερκοσμίως» κατά τον Εφραίμ τον Σύρο.</div><div style="text-align: justify;">Η Εκκλησία μας προσφέρει τον τρόπο. Προσευχή και νηστεία, άσκηση πνευματική και σωματική. Φτάνει να ξυπνήσουμε από τον βαθύ λήθαργο που βρισκόμαστε και να αναφωνήσουμε μαζί με τον ψαλμωδό: «Ψυχή μου ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις;» και ακόμη «Δεύρο τάλαινα ψυχή, συν τη σαρκί σου τω πάντων Κτίστη εξομολογού. και απόσχου λοιπόν, της πριν αλογίας. και προσάγαγε Θεώ εν μετανοία δάκρυα» αφού όμως προηγουμένως «…ταπεινωθώμεν εναντίον του Θεού τελωνικώς δια νηστείας …». Να τα μέσα που μας προσφέρει η Εκκλησία. Προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση, μετάνοια.</div><div style="text-align: justify;">Σκληρός ο αγώνας και αδυσώπητος, χρειάζεται νήψη και εγρήγορση, να έχουμε τα πνευματικά μάτια ανοιχτά, αφού το κακό υπάρχει παντού, ακόμη και εκεί που δεν το περιμένουμε (όπως συμβαίνει πολλές φορές και στις πιο στενές και ιερές σχέσεις όπως αυτές των συζύγων και της οικογένειας όπου κυριαρχούν η υποκρισία και κεκαλυμμένος εγωισμός, ή ακόμη όπως συμβαίνει με αυτή την φρικτή αντιστροφή όρων, της ελευθερίας που στην ουσία υποδουλώνει, της αγάπης, δήθεν χριστιανικής, που στην ουσία πρόκειται για υποκριτική εκμετάλλευση κ.ά.).</div><div style="text-align: justify;">Μοιάζει να έχει πλημμυρήσει το κακό τους πάντες και τα πάντα. Για εμάς του ορθοδόξους βέβαια, ήδη ο «άρχων του κόσμου τούτου κέκριται» (Ιωαν. 16,11) και «εκβληθήσεται έξω» (Ιωαν. 12,31), όμως ακόμη «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τινα καταπιείν» (Α΄ Πετρ. 5,8).</div><div style="text-align: justify;">Υπάρχουν φορές που πολλοί χριστιανοί απογοητεύονται από το κακό και το μέγεθος αυτού, που κυριαρχεί στον κόσμο. Ακούγονται να λένε, ότι δεν υπάρχει λύση, δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζουν τα πράγματα. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η άποψη αυτή αποτελεί μια έμμεση μορφή απιστίας, αφού στην ουσία δεν ακούμε τον Χριστό που μας προειδοποιεί ότι «εν τω κόσμω θλίψιν έχετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωαν. 16,33) και ακόμη ότι «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται, και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιωαν. 11,26).</div><div style="text-align: justify;">Λοιπόν, «ιδού ο Νυμφίος έρχεται» και «μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα», δηλαδή όχι με αδιαφορία ή από συνήθεια, ούτε απαθώς, αλλά θεωρώντας «τα πάθη τα σεπτά» ως «φώτα σωστικά», που σημαίνει «μιμηταί Χριστού». Απέναντι λοιπόν στον Νυμφίο και στο «γάμο» που μας καλεί, θα πρέπει να βαδίζουμε με πίστη, αισιοδοξία και χαρά, όπως όλοι οι άγιοί μας όταν βάδιζαν προς το μαρτύριο και έδιναν μαρτυρία δια του πάθους. Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος με το «Χαίρετε» της Αναστάσεως στους μαθητές του αυτό μας συνιστά. Και ο Παύλος επίσης προς τους Φιλιππισίους «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε» λέγει.</div><div style="text-align: justify;">Απαντοχή μας και χαρά μας επομένως ο Χριστός, αλλά χαρά μας και ο πλησίον, η «εικόνα» του Χριστού. «Έως εστι καιρός, Χριστόν επισκεψώμεθα, Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συναγάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν» μας λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, για να συμπληρώσει ο Αββάς Απολλώ «είδες γαρ τον αδερφόν σου, είδες Κύριον τον Θεόν σου» και στη συνέχεια ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ όταν προσφωνούσε κάθε άνθρωπο που συναντούσε με τις λέξεις: «χαρά μου».</div><div style="text-align: justify;">Αφού λοιπόν «έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανεν» (Ρωμ. 5,8) και ταυτοχρόνως έγινε «η κεφαλή της εκκλησίας» και ο «πρωτότοκος εκ των νεκρών» (Κολ. 1,18), ο χριστιανός οφείλει να είναι χαρούμενος «επ’ ελπίδι ζωής αιωνίου» (Τιτ. 1,2) και πάντοτε «χαίρειν μετά χαιρόντων» και «κλαίειν μετά κλαιόντων» (Ρωμ. 12,15). Στην ουσία δηλαδή να γινόμαστε κοινωνοί της χαράς και των προβλημάτων των συνανθρώπων μας, σύμφωνα με το «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλ. 6,2). Να υπομένουμε σε τελική ανάλυση και να σηκώνουμε τον δικό μας Σταυρό (να αγωνιζόμαστε δηλαδή όπως ο Χριστός που οδηγήθηκε στον Σταυρό) εναντίον της αδικίας, της κακίας, ενάντια στις δαιμονικές δυνάμεις του άρχοντος του κόσμου τούτου, με φιλάνθρωπα αισθήματα και θυσιαστική αγάπη για τους πλησίον μας, όποιοι και αν είναι αυτοί.</div><div style="text-align: justify;">Μόνο έτσι είναι δυνατόν να αλλάξει η κοινωνία μας και ο κόσμος μας και να γίνει Βασιλεία του Θεού, αφού φυσικά προηγουμένως αλλάξουμε εμείς και αποβάλλουμε το «φρόνημα της σαρκός» και αποκτήσουμε το «φρόνημα του πνεύματος» (Ρωμ. 8,6).</div><div style="text-align: justify;">Η λύπη και η χαρά ή η χαρά και η λύπη, η χαρμολύπη, ο Σταυρός και η Ανάσταση, στην Ορθόδοξη Πατερική παράδοσή μας, πάνε πάντα μαζί. Δεν ξεχωρίζουν. «Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι. συνεσταυρούμην σοι χθές. αυτός με συνδόξασον, Σωτήρ, εν τη βασιλεία σου».</div><div style="text-align: justify;">Είναι πολύ δύσκολο για τον ορθολογιστή και δυτικοθρεμένο άνθρωπο της σύγχρονης εποχής (και δυστυχώς στην κατηγορία αυτή ανήκουμε πολλοί και από εμάς του ορθοδόξους) να κατανοήσει το μήνυμα της Αναστάσεως, μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για το σήμερα και για το αύριο.</div><div style="text-align: justify;">Εορτάζει Πάσχα ο σύγχρονος άνθρωπος (δηλαδή πέρασμα σε μια άλλη στάση και διά-σταση ζωής, από την αμαρτωλότητα, τη φθαρτότητα και τη θνητότητα, στη ζωή της χάριτος, της ελπίδας, της σωτηρίας και της αιωνίου ζωής) ρηχό, επιφανειακό, με στοιχεία μεν από την παράδοσή μας, που όμως δεν μιλούν στα κατάβαθα της ψυχής του, δεν προκαλούν την «καλήν αλλοίωσιν».</div><div style="text-align: justify;">Πώς να χωνέψει και να κατανοήσει ο ορθολογιστής άνθρωπος της εποχής μας, τη νίκη κατά του θανάτου που βιώνουν (ή μήπως βίωναν;) παραδοσιακά οι ορθόδοξοι χριστιανοί, εκφράζοντάς την για παράδειγμα ανήμερα του Πάσχα με τον πηγαιμό στα μνήματα των προσφιλών τους προσώπων (και όχι μόνο) με νταούλια και βιολιά να γιορτάσουν την Ανάσταση ή με το σπάσιμο των κόκκινων αυγών πάνω στα μνήματα και την επινίκιο φράση «Χριστός Ανέστη»; Στην ουσία δηλαδή με γεγονότα σαν και αυτά δια-δηλώνουν οι ορθόδοξοι την ακράδαντη πίστη τους στη νίκη του Αναστάντος Χριστού πάνω στην αμαρτία, τη φθορά και το θάνατο, αφού είναι σαν να αναρωτιόνται εκείνη τη στιγμή: «Που σου θάνατε το κέντρον; Που σου θάνατε το νίκος; Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι».</div><div style="text-align: justify;">Για τον ορθόδοξο χριστιανό που βιώνει το μήνυμα της Αναστάσεως και προσδοκά την ανάσταση των νεκρών και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος, για τον ορθόδοξο χριστιανό που δεν πιστεύει ότι σ’ αυτόν τον κόσμο «φύτρωσε» ή ότι είναι «τυχαίο ατύχημα» της φύσης, αλλά αντίθετα πιστεύει ότι είναι «καλό λίαν» δημιούργημα της άπειρης αγάπης του προσωπικού Θεού Πατέρα, που θυσιάζει από αγάπη για το πλάσμα Του τον Υιό Του τον Μονογενή, για τον ορθόδοξο χριστιανό που η πίστις του είναι αυτή (και μη ξεχνάμε ότι το πιστεύειν είναι τρόπος ζωής, είναι στάση ζωής), δεν χρειάζεται να είναι κατανοητά όλα αυτά νοησιαρχικώς, αφού ήδη τα κάνει πράξη με τη ζωή του (πρέπει να τα κάνει) και βίωμά του.</div><div style="text-align: justify;">Για τον δυτικοθρεμμένο και εκκοσμικευμένο άνθρωπο όμως, όλα αυτά είναι ακατανόητα.</div><div style="text-align: justify;">Θυμούμαι πριν λίγα χρόνια όταν γινόταν ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όταν χρειάσθηκε να εκπατριστούν οι ορθόδοξοι Σέρβοι. Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης έδειχναν τους Σέρβους να ξεθάβουν τους νεκρούς τους και να τους παίρνουν μαζί τους και να σχολιάζουν αρνητικά αυτό το, ακατανόητο γι’ αυτούς, γεγονός. Μα για τον ορθόδοξο χριστιανό η συνέχεια της ζωής και η ενότητα των χριστιανών, ζώντων και κεκοιμημένων, ως Σώμα Χριστού, με κεφαλή τον ίδιο τον Χριστό, είναι αυτονόητη και δεδομένη και το πέρασμα από τη μια μορφή ζωής στην άλλη επίσης. Καθώς επίσης και οι προσευχές των μελών του ενός Σώματος, είτε πρόκειται για ζώντες είτε για κεκοιμημένους, είναι καθημερινή πράξη για τους Ορθοδόξους χριστιανούς.</div><div style="text-align: justify;">Όλα αυτά που προαναφέρουμε, δείχνουν ότι ο ορθόδοξος χριστιανός βιώνει καθημερινά την πίστη του. Περιγελά το θάνατο και στην ουσία αυτόν που αποτέλεσε την αιτία και την αφορμή να εισβάλουν στην ανθρωπότητα η αμαρτία, η φθορά και ο θάνατος, δηλαδή τον Διάβολο, αφού «Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο». Πως λοιπόν να καταλάβει ο ορθολογιστής άνθρωπος της εποχής μας ότι δεν υπάρχει πλέον θάνατος, αλλά ο φόβος του θανάτου.</div><div style="text-align: justify;">Ας ευχηθούμε αδερφοί μου, ιδιαιτέρως αυτήν την δύσκολη και κρίσιμη για το μέλλον της ανθρωπότητας περίοδο που διανύουμε, περίοδο αποπροσανατολισμού και κρίσεως θεσμών και αξιών, όπου οι άνθρωποι ζούνε (ή μήπως και πολλοί κατ’ όνομα χριστιανοί) χωρίς όραμα και ελπίδα, όπως «τον ληστήν αυθημερόν του παραδείσου ηξίωσας Κύριε, καμέ το ξύλω του Σταυρού φώτισον και σώσον με» και διηγούμενοι «πάντα τα θαυμάσιά σου Κύριε» να αναφωνήσουμε στην συνέχεια μαζί με τον ψαλμωδό το «Χαράς τα πάντα πεπλήρωνται της Αναστάσεως την πείραν ειληφότα», που με άλλα λόγια σημαίνει ότι τώρα που έχουμε λάβει την εμπειρία της Αναστάσεως, πως «ήλθεν δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω», πρέπει να είναι όλα και όλοι πλημμυρισμένοι από αισιοδοξία, ελπίδα και χαρά.</div><div style="text-align: justify;"><br style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14.85px;" /></div></span></span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-519151118068884315.post-34829737411593320652022-04-29T10:30:00.001+03:002022-04-29T10:30:00.274+03:00Από τα θαύματα της Ζωοδόχου Πηγής<p> </p><h3 class="post-title entry-title" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 18px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Xk9xOxLQ1BtHWHSEL0xUOrC9ZfIM4_1qe9Wv5Gm199saMkJg_JWximNnFBrWo1_fo1Epje4bHiV65oL9ZLps0tN-c_3tBItEWWtq3Nz5Y5y4iCAgAUQpXv72XWafeAqB1aHkQc6mG3Y/s400/Zwodoxos-Phgh.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #992211; display: inline !important; font-family: arial; font-size: 14.85px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="283" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Xk9xOxLQ1BtHWHSEL0xUOrC9ZfIM4_1qe9Wv5Gm199saMkJg_JWximNnFBrWo1_fo1Epje4bHiV65oL9ZLps0tN-c_3tBItEWWtq3Nz5Y5y4iCAgAUQpXv72XWafeAqB1aHkQc6mG3Y/s320/Zwodoxos-Phgh.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></a></h3><div><br /></div><span style="font-size: medium;">Ο ναός της Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής στις Βλαχέρνες οικοδομήθηκε από τον Βασιλέα Λέοντα τον Μακέλλη (*). Στη συνέχεια και άλλοι φιλόχριστοι Βασιλείς καλλώπισαν αυτό τον ναό με προσθήκες οικοδομημάτων και τον έκαμαν ακόμα πιο ωραίο, όπως και ο Ιουστινιανός, ο οποίος ανακαίνισε και ανοικοδόμησε προς τιμήν της Θεοτόκου αυτό τον ναό ψηλότερο και πιο μεγαλόπρεπο.Αφορμή στάθηκε η ευεργεσία που του έκανε η Θεοτόκος όταν αυτός ο Βασιλεύς έπασχε στην ουροδόχο κύστη του, καθώς εμποδιζόταν η φυσική ροή των ούρων από μία πέτρα που είχε δημιουργηθεί εκεί, και ουρούσε με μεγάλο πόνο και φοβερή δυσκολία· και δεν μπόρεσε να θεραπευτεί με τη βοήθεια των γιατρικών, αλλά η πάθηση αυτή έφτασε σε τόση έξαρση, ώστε οι γιατροί απελπίστηκαν για τη ζωή του και κινδύνευε να πεθάνει.<span><a name='more'></a></span><br />Σε τέτοια κακή κατάσταση ευρισκόμενος ο Βασιλεύς, και ενώ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κατά τα μεσάνυχτα άκουσε μία φωνή γλυκύτατη να του λέει: «Είναι αδύνατον, ω Βασιλεύ, να βρεις την προηγούμενη υγεία σου, εάν δεν πιεις από το δικό μου νερό».<br /><br />Ο Βασιλεύς ούτε ποιανού ήταν η φωνή γνώρισε, ούτε ήξερε το νερό αυτό σε ποιον τόπο βρίσκεται, και λυπόταν. Σε άλλη όμως νύχτα, ενώ ο Βασιλεύς ήταν ξύπνιος, προς το ξημέρωμα, εμφανίστηκε σε αυτόν η Κυρία Θεοτόκος με σχήμα σεμνό και κόσμιο, και του λέει: «Σήκω από το κρεβάτι σου και πήγαινε αμέσως στη δική μου πηγή, πιες από το νερό της και θα βρεις την υγεία σου».<br /><br />Ο Βασιλεύς υπάκουσε και πήγε αμέσως στην πηγή της Θεοτόκου, και πίνοντας χορταστικά από το νερό της πηγής αυτής θεραπεύτηκε από την πάθησή του με τη βοήθεια της Θεοτόκου, διότι το θείο και σωτήριο αυτό νερό έβγαλε την πέτρα από τα εντόσθια του Βασιλέως συντρίβοντας και διαλύοντάς την.<br /><br />Για να ανταμείψει λοιπόν την ευεργέτιδα Θεοτόκο, η οποία χάρισε σε αυτόν και τη βασιλική εξουσία, ανήγειρε επάνω στα πρώτα θεμέλια νέο περικαλλή ναό, για να είναι υπόδειγμα και διαπρύσιος κήρυκας της μεγάλης ευεργεσίας που έλαβε.<br /><br />***<br /><br />Η Θεοδώρα, η γυναίκα του Βασιλέως Ιουστινιανού του μεγάλου είχε μια συγγενή που λεγόταν Γλυκερία. Αυτή έπασχε στα απόκρυφα μέλη της και δεν μπορούσε να γιατρευτεί, από τη μια επειδή η πάθησή της ήταν δυσκολογιάτρευτη και σφοδρή, από την άλλη επειδή ντρεπόταν να δειχτεί σε γιατρό, και έτσι η κόρη κινδύνευε να πεθάνει.<br /><br />Εμφανίστηκε λοιπόν η Παρθένος Θεοτόκος σ’ αυτήν και την προστάζει να πιει από το νερό τής δικής της πηγής και να χρίσει το πάσχον μέλος της από τον εκεί πηλό του νερού. Όταν το έκανε αυτό η Γλυκερία, αμέσως γιατρεύτηκε από την πάθησή της.<br /><br />***<br /><br />Ο Βασιλεύς αυτός Ιουστινιανός είχε κάποιον αξιωματικό ευγενή άρχοντα, ο οποίος όταν αρρώστησε, πήρε γιατρικό από κάποιον γιατρό είτε σε μεγάλη δόση είτε ακατάλληλο για την αρρώστια του, και αντί να τον ωφελήσει, τον έβλαψε περισσότερο, διότι του έφερε μία σφοδρή δίψα και προξένησε στα εντόσθιά του φωτιά και λάβρα.<br /><br />Θέλοντας να απαλλαγεί από αυτό το κάψιμο, χωρίς να ακούσει πλέον τον γιατρό, έπινε κρύο νερό αρκετό, το οποίο εισερχόμενο στον οργανισμό του προξένησε ρήξη των αγγείων σε τέτοιο βαθμό, που άρχισε και έτρεχε αρκετό αίμα από τα εντόσθιά του, και μη βρίσκοντας γιατρό να τον θεραπεύσει από αυτό το πάθος, πλησίαζε στον θάνατο.<br /><br />Η δε βασίλισσα Θεοδώρα πάντοτε παρακινούσε τον άρχοντα να προστρέξει στο νερό της Ζωοδόχου Πηγής για να βρει τη θεραπεία του, προβάλλοντας ως παράδειγμα και τη θεραπεία του Βασιλέως και της συγγενούς της Γλυκερίας. Πείθεται λοιπόν ο ασθενής και με ευλάβεια και πίστη προστρέχει στη Ζωοδόχο Πηγή, και πίνοντας από το νερό της απαλλάχθηκε από την αιμορραγία.<br /><br />Η θεραπεία αυτή μοιάζει κάπως με εκείνη της αιμορροούσας του Ευαγγελίου (Λουκ. 8:43-44). Πλην εκείνη γιατρεύτηκε αγγίζοντας μόνο με πίστη την άκρη του ιματίου του Ιησού, ενώ ο άρχοντας αυτός, μαζί με τη Γλυκερία και τον Βασιλέα, με την πίστη τους και πίνοντας και από το νερό απαλλάχθηκαν από τις παθήσεις τους, δηλαδή μία πηγή ζωηφόρος γιάτρεψε τη νοσώδη πηγή αυτών των παθήσεων.<br /><br /> <br /><br />(*) Το ιστορικό του Ναού της Ζωοδόχου Πηγής βλ. <a href="https://alopsis.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b1%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%87%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b7%ce%b3%ce%ae/">εδώ</a><br /><br /> <br /><br />[Από το βιβλίο: Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλου, Σύγγραμμα περί συστάσεως του σεβασμίου Οίκου της εν Κωνσταντινουπόλει ζωοδόχου πηγής, και των εν αυτή υπερφυώς τελεσθέντων θαυμάτων… Εν τω … Ελληνικώ Τυπογραφείω. Εν έτει 1812, σελ. 11 (Θαύμα 2ον, 3ον, 4ον). Διασκευή για την Κ.Ο.]</span>paternickolaoshttp://www.blogger.com/profile/14880100409684930078noreply@blogger.com0