Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Συγκλονιστικὸ θαῦμα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου



 

Τ θαμα το σθενος πο συγκλονίζει...

Δύο ρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας κ. Κωνσταντνος Πολυχρονίου, νώτερος κρατικς πάλληλος μπροστ στ Λάρνακα το σίου Ρώσου.

 

Φοροσε πιζάμες κα να ταξ τν περίμενε στν Βορειν πύλη τς κκλησίας. ταν τελείωσε τ μυστική του συνομιλία μ τν σιο, ξεκίνησε μ ργ βήματα, σέρνοντας τς παντόφλες στ δάπεδο κα προχωροσε πρς τν ξοδο.

 

Τν σταμάτησε νας ερέας τς μονς κα τν ρώτησε γιατί κλαιγε τόση ρα, γιατί δν ταν ντυμένος κανονικ κα ρθε στν κκλησία μ πιζάμες κα ν πιθυμοσε ν το δινε δωμάτιο στν ξενώνα ν ναπαυθε γι λίγο ν τ εχε νάγκη. - χι πάτερ, πάντησε κα συνέχισε, μ ξεκούρασε γι πολλ χρόνια γιος, ατός, μεγάλος κα θαυματουργς γιατρς πο πηρετετε. Σήμερα τ πρω στν «Εαγγελισμό», στ Νοσοκομεο, ρθε γυναίκα μου ν μ δε.

 

χει περάσει δεκαετία κα πλέον ν σταθ ρθιος πως ...

 

μ βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση το νευρικο συστήματος και μία ρρώστια πο εχα περάσει μου φεραν ναπηρία τόση πο χασα τ θέση μου, πρα πρόωρα σύνταξη κα δηγήθηκα στ Νοσοκομεα γιατί μετ τ δεύτερο χρόνο εχα πάνω π 80% παράλυση τν κάτω κρων.

 

παράλυση, κακ ψυχολογικ κατάσταση, πρόωρη ξοδός μου π τ δραστηριότητα τς ζως μ δηγοσαν σ μαρασμό, σχεδν στ θάνατο.

 

Σήμερα, λοιπόν, τ πρω γυναίκα μου ρθε στ Νοσοκομεο, μ βρκε ν κοιμμαι, δν μ ξύπνησε, παρ κάθισε δίπλα στ κρεβάτι μου σ μία καρέκλα. Γι λίγα δευτερόλεπτα τν πρε πνος.

 

Βλέπει στ νειρό της τι, στ διπλαν θάλαμο γινόταν πισκεπτήριο γιατρν. νάμεσά τους ταν νας γνωστος ξένος γιατρός.

 

Τν πλησιάζει γυναίκα μου κα το λέει: Γιατρέ μου, εστε ξένος; Σς βλέπω γι πρώτη φορ στ Νοσοκομεο. Σας παρακαλ στ διπλαν θάλαμο χω τν νδρα μου πάνω π δέκα χρόνια παράλυτο. Οι γιατροί μου χουν πε τν λήθεια, τι χάνω τ σύντροφό μου. Χάνω τ στήριγμά μου. Θ πεθάνει σύζυγός μου. λτε, γιατρέ μου, ν τν δετε, ν το δώσετε κουράγιο, ν μς πετε κάτι κα σες.

 

- Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε κα θ δ κα τ σύζυγό σου.

 

Ναί, γιατρέ μου, πέστε μου τ νομά σας, ν σς περιμένω…

 

- ωάννης Ρσος, τς παντά.

 

Ξυπνάει, πετιέται π τ κάθισμά της.

 

Μ βλέπει πο προσπαθ μόνος μου, στηριγμένος στος γκνες μου, ν σηκωθ.

 

Βοήθησε μέ, γυναίκα, τς λέγω, κάποιος μ κρατάει π’ τς μασχάλες κα μ σηκώνει, βοήθησε κα σύ…

 

Σηκώθηκα, πάτησα στ δαφος, ταν τ κλάματα τς γυναίκας μου εχαν φέρει γύρω μας γιατρος κα βοηθητικ προσωπικό.

 

πεύθυνος γιατρς το τμήματος, νας πιστς χριστιανός, συγκλονίζεται π τ διήγηση τς συζύγου μου κα προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου πως εσαι, μ ζητς, ν λλάξεις τς πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξ στν εσοδο το Νοσοκομείου κα πηγαίνετε στ Πνευματικ θεραπευτήριο, στν κκλησία το γίου ωάννου το Ρώσου, πο εναι στν καταπράσινη κοιλάδα το Προκοπίου τς Εβοίας, που κα λόκληρο τ ερό του Λείψανο. Πηγαίνετε, πέστε τ μεγάλο σας εχαριστ κα γυρίστε γι τ ξιτήριο πο ατ τ φορ –σπάνια βέβαια– τ πογράφει χι γιατρς λλ νας γιος!

 

Κα σν χριστιανς κα σν πιστήμονας ,τι επα τ πιστεύω. Πάνω π τν πιστήμη μς εναι παντοδυναμία το Θεο κα τν γίων του.

 

Ατ μας επε, Πάτερ. Ατ Δστε μας κα σες τν ελογία σας.

 

Ατ επε, ατ εδαμε π τν ελογημένο ατ νθρωπο πο μ τ κλάματα το (ο νδρες γι ν κλάψουν πρέπει κάτι τ πολ σοβαρ ν συμβαίνει) λεγε στν γιο κενο τ «εχαριστ» πο εναι πρόθυμοι ν τ πον σοι ρρωστοι στ Νοσοκομεα, στ παντς εδους Νοσηλευτικ δρύματα κα συλα νιάτων περιμένουν κάποιον γγελο, κάποιον γιο, τν διο τν Κύριο ν ταράξει τ νερ γι ν μπον σ’ ατ τ μυστήριο πο λέγεται θαυματουργικ θεραπεία, πο ντως γίνεται κατ καιρος σ σθενες πο Θες πιλέγει μ τ δικά του κριτήρια, σχεδν γνωστα σέ μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...