Μου διηγήθηκαν την ιστορία αυτή : Ένας ιερέας ρωτάει τη μανούλα που κοινώνησε το μωράκι της “Εσείς μανούλα δεν θα μεταλάβετε;” “Πάτερ δεν νήστεψα σωστά και δεν μπορώ να μεταλάβω”. Κι ο ιερέας απαντά: “Πείτε Ο Θεός ιλάσθητί μοι την αμαρτωλή κι ελέησον με και ελάτε να σας κοινωνήσω”. Η κοπέλα επαναλαμβάνει ευλαβικά, με το μωρό στην αγκαλιά κάνει το σταυρό της και μεταλαμβάνει.
Μεγάλη Πέμπτη πρωί στην εκκλησία, αυτή τη μέρα που η μισή Ελλάδα έρχεται να κοινωνήσει. Παλιά με ενοχλούσαν πολύ όλοι αυτοί. Που δεν είχαν νηστέψει σαράντα μέρες, που περνούσαν από την εκκλησία μόνο για να μεταλάβουν. Που δεν ξεροστάλιαζαν με τις ώρες στις ακολουθίες. Που δεν, που δεν , που δεν…. Πολλά δεν. Και κοίταζα με στραβό μάτι την ξανθιά με τα ψηλά τακούνια που σταυροκοπιέται και το νεαρό με το τατουάζ που σηκώνει τον επιτάφιο.
Λες και ξέρω εγώ τι συμβαίνει μέσα στην ψυχή του καθενός από αυτούς που έρχονταν εκείνη τη μέρα να πάρουν το Χριστό μέσα τους. Λες κι έχω εγώ το προνόμιο να μεταλαμβάνω , επειδή πήγα όλες τις μέρες στις ακολουθίες. Λες κι είμαι εγώ ο κριτής. Λες κι ο Χριστός δεν περιμένει υπομονετικά έξω κι από την δική τους καρδιά, όπως περιμένει έξω κι από τη δική μου, μπας και μαλακώσει. Λες κι ο Χριστός δεν πέθανε και δεν αναστήθηκε για καθέναν από εμάς ξεχωριστά. Και συμφωνούσα με αυτά τα κηρύγματα, που ο ιερέας κουνάει το δάχτυλο στους αργοπορημένους, στους ντυμένους αλλιώτικα, στη μαμά που δεν κρατάει σωστά το μωρό και άλλα τέτοια όμορφα. Και θα με σκανδάλιζε η ιστορία με τον ιερέα, που κοινώνησε τη μανούλα.
Κι όμως ο Χριστός δίδαξε την παραβολή για τον εργάτη της ενδεκάτης ώρας και μας μίλησε για τον άσωτο, τον τελώνη. Και πάντα δίπλα υπήρχε ο εργάτης της πρώτης ώρας που παραπονέθηκε, ο μεγάλος αδερφός του ασώτου που δεν έμπαινε στη γιορτή κι ένας φαρισαίος γεμάτος έπαρση. Επίσης συγχώρησε το ληστή πάνω στο σταυρό και μια πόρνη έπλυνε τα πόδια του λίγο πριν τα Πάθη.
Πόση ευσπλαχνία ο Θεός; Πόση αγάπη; Τρομάζω όταν το σκέφτομαι. Ξαφνιάζομαι κάθε φορά που συνειδητοποιώ την ευεργεσία Του στη δική μου ζωή, παρά τη διαρκή μου ολιγοπιστία και λιγοψυχία και τους κακούς λογισμούς , που τόσο εύκολα έρχονται στο νου. Ποια η δική μου διαφορά τελικά με αυτή τη μαμά που δεν νήστεψε όλες τις μέρες; (και ποιος να ξέρει γιατί δεν νήστεψε; ποιος να ξέρει τι συμβαίνει μέσα σε κάθε σπίτι;) Και πόσο ειλικρινής η απάντησή της, δεν νήστεψα σωστά πάτερ, δηλαδή είμαι ανάξια να μεταλάβω το Σώμα και το Αίμα του Χριστού πάτερ, το καταλαβαίνω. Αν το σκεφτείς, μέσα σε αυτά τα λόγια της κοπέλας αυτής, μπορείς να βρεις τόσες αλήθειες, που εμείς οι “άνθρωποι της εκκλησίας”, όπως μας αρέσει να αυτοαποκαλούμαστε, τις ξεχνάμε. Λες κι έχουμε εμείς καμιά αξιωσύνη και μεταλαμβάνουμε τακτικά.
Κάθισα και μελέτησα τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Θα τον ακούσουμε απόψε στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία και συνοψίζει όλη αυτή την αγάπη και την ευσπλαχνία, τόσο όμορφα και με τόση μεγαλοπρέπεια:
“Κάθε ευσεβής και φιλόθεος χριστιανός ας απολαύσει την καλή ετούτη και λαμπρή του Πάσχα πανήγυρη. Κάθε ευγνώμων δούλος ας εισέλθει εις την χαρά του Κυρίου του. Κάθε ένας που εργάσθηκε στον αμπελώνα του Κυρίου από την πρώτη ώρα, ας πάρει σήμερα την δίκαιη αμοιβή. Καθένας που ήρθε μετά την τρίτη ώρα, ευχαρίστως ας συνεορτάσει. Αυτός που έφθασε μετά την έκτη ώρα καθόλου ας μη διστάζει, τίποτα δεν θα ζημιωθεί. Αυτός που καθυστέρησε και ήλθε στην ενάτη, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμούς.
Αυτός που μόλις έφθασε στην ενδεκάτη, ας μη φοβηθεί την βραδύτητα, γιατί είναι φιλότιμος ο Κύριος και δέχεται τον έσχατο όπως και τον πρώτο. Αναπαύει αυτόν που άργησε, όσο κι’ αυτόν που δούλεψε από την αρχή. Καί αὐτόν πού καθυστέρησε ἐλεεῖ, καί αὐτόν πού ἦταν ἀπό τήν ἀρχή, δοξάζει. Καί τόν πρῶτον ἀνταμοίβει καί στον τελευταίο χαρίζεται. Δέχεται τα έργα, αποδέχεται και την γνώμη. Τιμά την πράξη, επαινεί και την πρόθεση. Λοιπόν, ελάτε όλοι στην χαρά του Κυρίου μας, και οι πρώτοι και οι τελευταίοι απολαύστε τον μισθό σας. Πλούσιοι και πτωχοί, γιορτάστε μαζί. Εγκρατείς και ράθυμοι τιμήστε την ημέρα. Όλοι, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, κοινωνήστε σήμερα. Η αγία τράπεζα είναι γεμάτη, απολαύστε την ευχαριστία όλοι. Ο μόσχος-Χριστός είναι πολύς, κανείς να μη φύγει πεινασμένος. Όλοι ας απολαύσετε την Θεία ευχαριστία, το συμπόσιο της πίστεως. Όλοι ας απολαύσετε τον πλούτο της καλωσύνης του Χριστού. Κανείς να μη θρηνεί για την φτώχεια του, γιατί μᾶς κάνει πλούσιους η κοινή Βασιλεία του Θεού. Κανείς να μη θρηνεί για αμαρτήματα, γιατί από τον τάφο του Χριστού ανέβλυσε συγχώρηση. Κανείς να μη φοβάται τον θάνατο, γιατί μας ελευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος. Τον έσβησε τον θάνατο ο Χριστός όταν πέθανε. Κατέκλεψε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη. Επίκρανε ο Χριστός τον θάνατο όταν πέθανε, και αυτό το είχε προφητεύσει ο προφήτης Ησαΐας όταν έλεγε: ο θάνατος επικράνθη όταν σε συνάντησε στα βασίλειά του. Επικράνθη, διότι κατηργήθη. Επικράνθη, διότι ενεπαίχθη. Επικράνθη, διότι καθηρέθη. Επικράνθη, διότι εδεσμεύθη. Έβλεπε άνθρωπο αλλά συνάντησε τον Θεό. Έλαβε χώμα αλλά συνάντησε τον ουρανό. Έλαβε ό,τι έβλεπε και νικήθηκε απ’ Αυτόν που δεν έβλεπε. Που είναι λοιπόν θάνατε πλέον το κεντρί σου; Που είναι θάνατε η δύναμή σου; Ανέστη ο Χριστός και συ συντρίφτηκες. Ανέστη ο Χριστός και έπεσαν οι δαίμονες. Ανέστη ο Χριστός και χαίρουν οι Άγγελοι. Ανέστη ο Χριστός και κυριαρχεί ζωή. Ανέστη ο Χριστός και δεν θα υπάρχουν νεκροί στα μνήματα. Ο Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, έγινε ο αρχηγός της αναστάσεως των κεκοιμημένων. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και δύναμη στους αιώνες των αιώνων.”
Αγάπη είναι ο Χριστός κι αγάπη ζητάει κι από μας. Προς Εκείνον και προς τους γύρω μας. Κυρίως προς τους γύρω μας. Αγάπη δίδαξε ο ιερέας στη μανούλα που μετέλαβε και αγάπη δίδαξε και σε μένα. Από αγάπη πέθανε κι αναστήθηκε για εμάς ο Χριστός . Και πού ξέρεις, η μανούλα αυτή μπορεί να έρθει και να ξαναέρθει και να γίνει πιστή ουσιαστικά κι όχι μόνο τη Μεγάλη Πέμπτη. Και πού ξέρεις, μπορεί κι εγώ να καταφέρω να σκέφτομαι με αγάπη για όλους μια μέρα.
Καλή Ανάσταση να αξιωθούμε!
Σας φιλώ!
katerina mama gia spiti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου