Η δικαίωση ενός κατατρεγμένου!

 

Ο Λ.Τ. εργάστηκε για πολλά χρόνια σε μια απ’ τις μεγαλύτερες Τράπεζες της χώρας μας. Ξεκίνησε από απλός υπάλληλος και με την εργατικότητα, το ζήλο και το ήθος του έφθασε να εξαντλήσει όλη την ιεραρχία και να είναι για μια 10ετία, ο αρχαιότερος ανώτατος διευθυντής της. Η διαγωγή του ήταν κυριολεκτικά ανεπίληπτη, γι’ αυτό και από τις διάφορες διοικητικές θέσεις έφθασε να διοικήσει το ήμισυ του προσωπικού της Τράπεζας αυτής.

Κάποια στιγμή η εν λόγω Τράπεζα ξεκίνησε μια άτυπη εθελουσία έξοδο, δίνοντας οικονομικά κίνητρα σε κάθε εργαζόμενο που θα ήθελε να αποχωρήσει. Η πρόταση αυτή έγινε και στον Λ.Τ., ο οποίος όμως, αφού μελέτησε πολύ καλά τα πράγματα, δεν αποδέχθηκε την πρόταση.

Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του! Στα πλαίσια αυτά, μεταξύ άλλων, ήταν και η σταδιακή αφαίρεση αρμοδιοτήτων που είχε, φθάνοντας στο σημείο να μην έχει πλέον κανένα αντικείμενο!

Ο Λ.Τ. υπέμενε στωικά την κατάσταση αυτή, μέχρι που μια ωραία πρωϊα εκλήθη να παραλάβει μια επιστολή από την Διοίκηση. Η επιστολή αυτή, την οποία υπέγραφε ο Πρόεδρος του Δ.Σ. της Τράπεζας αυτής, έλεγε - με ελάχιστες λέξεις - ότι αποτοποθετείτε από την ανώτατη θέση που κατείχε και καθίσταται πλέον απλός υπάλληλος!!!

Μάλιστα αυτό έγινε χωρίς καμμία κατηγορία, χωρίς απολογία και χωρίς να γίνει το παραμικρό από την προβλεπόμενη πειθαρχική διαδικασία! Όταν διαμαρτυρήθηκε γραπτώς στον Πρόεδρο αυτό, δεν έλαβε την παραμικρή απάντηση!

Αμέσως μετά ακολούθησε η κάθετη μείωση του μισθού του (έγινε του απλού υπαλλήλου) και η αφαίρεση όλων των παροχών που είχε λόγω της θέσης του (χρήση υπηρεσιακού αυτοκινήτου, χρήση υπηρεσιακού κινητού τηλεφώνου κ.λπ.)

Τότε κλήθηκε από τον Προσωπάρχη (τον Διευθυντή της Διεύθυνσης Προσωπικού) της Τράπεζας αυτής να προσέλθει στο γραφείο του. Εκεί του έγινε πάλι πρόταση να λάβει το ποσό της εθελουσίας εξόδου, κατά τι αυξημένο. Αν και πάλι δεν το δεχόταν αυτό, όπως του τόνισε, θα παρέμενε απλός υπάλληλος, έχοντας τις αμοιβές του απλού υπαλλήλου! Όμως αυτό, επειδή ο Λ.Τ. το θεώρησε πλέον ως ωμό εκβιασμό, και πάλι δεν το αποδέχθηκε και είπε στον Προσωπάρχη αυτόν, ότι δεν του απομένει πλέον άλλος δρόμος απ’ το να προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Η απάντηση του Προσωπάρχη ήταν ότι δεν θα κατορθώσει τίποτα, γιατί η Τράπεζα δεν τον απέλυσε και ότι τα δικαστήρια δικαιώνουν μόνο τους απολυμένους. Γι’ αυτό τον συμφέρει, όπως και πάλι του τόνισε, να αποχωρήσει με τα οικονομικά κίνητρα που του πρότειναν!

Τότε ο Λ.Τ., του απάντησε με πίστη: «Έχει ο Θεός …»

Ο Προσωπάρχης γέλασε επιδεικτικά λέγοντάς του: «Χα … χα … χα … έχει ο Θεός … χα … χα … χα …»

Βγαίνοντας απ’ το γραφείο του ο Λ.Τ., έκανε την προσευχή του και επικοινώνησε με τον π. Ανανία. Αφού του είπε πολύ συνοπτικά το πρόβλημά του, τον ρώτησε αν έχει την ευχή του να προχωρήσει δικαστικά. Ο π. Ανανίας του είπε με έμφαση: «Την έχεις ... ». Και τον σταύρωσε!

Πάνοπλος πλέον ο Λ.Τ. προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Εκδόθηκε τότε αμέσως η «προσωρινή διαταγή» και ακολούθως τα «ασφαλιστικά μέτρα» (όπως λέγονται στη νομική γλώσσα) που όριζαν να επανέλθει αμέσως ο Λ.Τ. στη θέση του και με τις αποδοχές που είχε! Η Τράπεζα, ως όφειλε, τα εφάρμοσε αμέσως όλα αυτά και του επέστρεψε ακόμη και τα χρήματα που του είχε παρακρατήσει!!!

Η ευγνωμοσύνη του Λ.Τ. προς τον π. Ανανία είναι απέραντη. «Είναι μεγάλη η παρρησία του π. Ανανία στον Θεό, έζησα ένα θαύμα», συνηθίζει να λέει με συγκίνηση.

Το περιστατικό αυτό μας το διηγήθηκε ο ίδιος με δάκρυα στα μάτια …

Κ.Γ.Π.