Η ταπείνωση ἀποτελεί τό θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετών

 

1. Μᾶς ἀκούει ὁ Θεός;

 Στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο  περιγραφεται  τὸ δράμα μιᾶς πονεμένης μάννας· τῆς Χαναναίας – γυναίκας δηλαδὴ ποὺ κατοικοῦσε σὲ γειτονικὴ εἰδωλολατρικὴ χώρα – ἡ ὁποία πλησίασε μὲ πόνο καὶ ἀγωνία τὸν Κύριο καὶ Τὸν παρακάλεσε νὰ θεραπεύσει τὴ δαιμονισμένη κόρη της. 

 Τὸ περίεργο ὅμως εἶναι ὅτι ὁ Κύριος, ποὺ ἀκόμη καὶ στὸν παραμικρὸ ἀναστεναγμὸ ἔσκυβε πάντα πρόθυμα μὲ καλοσύνη καὶ στοργὴ πάνω στὸν πόνο, στὴ μάννα αὐτὴ οὔτε ποὺ γύρισε τὸ βλέμμα Του. «Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον». Ἐξακολούθησε νὰ βαδίζει στὸν ἀπόμερο ἐκεῖνο δρόμο κοντὰ στὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος χωρὶς νὰ τῆς δίνει σημασία. 

Ἀπόρησαν οἱ μαθητές Του. Στὸ μεταξὺ ἡ δύστυχη γυναίκα ἐπανελάμβανε τὴν κραυγή της πάλι καὶ πάλι... Ὑπάρχουν πράγματι μερικὲς στιγμὲς ποὺ ἴσως ἀναρωτιόμαστε: «Ἄραγε ἀκούει ὁ Θεὸς τὴν προσευχή μου; Καὶ τότε γιατί δὲν ἔκανε αὐτὸ ποὺ Τὸν παρακάλεσα;»... Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἀπαντᾶ: «Ὁ Θεός, ποὺ φροντίζει περισσότερο γιὰ τὴ σωτηρία σου, δὲν προσέχει μόνο τὴν αἴτηση, ἀλλὰ καὶ πρωτίστως ἐξετάζει τὸ συμφέρον σου. Ἐὰν οἱ σαρκικοὶ γονεῖς δὲν δίνουν ὅλα ὅσα ζητοῦν τὰ παιδιά τους, ὄχι διότι τὰ καταφρονοῦν, ἀλλ’ ἀντιθέτως ἀπὸ ἀληθινὸ ἐνδιαφέρον, πολὺ περισσότερο ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος καὶ περισσότερο ἀγαπᾶ καὶ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον γνωρίζει, κάνει ὅ,τι εἶναι συμφέρον». Συνεπῶς, ὅταν ὁ Κύριος δὲν ἀπαντᾶ ἀμέσως σ’ αὐτὸ ποὺ τοῦ ζητοῦμε, τὸ κάνει γιὰ τὸ συμφέρον μας. Ἐκεῖνο ποὺ χρειά- ζεται ἐκ μέρους μας εἶναι ὑπομονὴ καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν Πρόνοιά Του. 

 2. Επιμένουμε στὴν προσευχὴ 

 Στὴν περίπτωση τῆς Χαναναίας ὁ Κύριος Ἰησοῦς μὲ τὴ θεϊκή Του σκέψη κάτι ἄλλο, μεγαλύτερο ἀπὸ μιὰ ἁπλὴ θεραπεία προγραμμάτιζε. Ἤθελε νὰ ἀφήσει νὰ λάμψει ἡ μοναδικὴ ἀρετὴ αὐτῆς τῆς γυναίκας, ἡ ὁποία μάλιστα προερχόταν ἀπὸ τὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο. Ἡ ἀξιοθαύμαστη ἀρετή της εἶναι ἡ ἐπίμονη ἱκεσία της. Ἡ πονεμένη μάννα δὲν ἀποθαρρύνθηκε ἀπὸ τὴ σιωπὴ τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ συνέχισε νὰ Τὸν παρακαλεῖ. Ἐπέμεινε προκειμένου νὰ λάβει αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε. Ἔκανε μάχη γιὰ ν’ ἀποσπάσει τὸ ἔλεος τοῦ Χριστοῦ. Μεγάλο ὅπλο ἡ προσευχή! Ἀρκεῖ νὰ μὴ γίνεται τυπικὰ καὶ μηχανικὰ ἀλλὰ μὲ θέρμη καὶ ἐπιμονή. Μόνο τότε ἡ προσευχή μας θὰ κάνει θαύματα στὴ ζωή μας καὶ θὰ ἀποβεῖ πρὸς ὄφελος δικό μας ἀλλὰ καὶ τοῦ περιβάλλοντός μας. Ἄλλωστε ὑπάρχει μεγαλύτερη ὠφέλεια ἀπὸ τὸ νὰ ζοῦμε σὲ σταθερὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἅγιο Θεό μὲ τὴν προσευχή;... 

3. Η ταπείνωση ἑλκύει τὴ θεία Χάρη 

 Ἡ θερμὴ ἐπιμονὴ τῆς Χαναναίας δὲν εἶχε πεῖσμα, προπέτεια ἢ ἐγωισμό. Ἦταν συνυφασμένη μὲ μιὰ ἄλλη ἐκπληκτικὴ ἀρετή: τὴν ταπείνωση. Καὶ πράγματι κάποια στιγμή, ἀφοῦ ἡ Χαναναία ἐπέμεινε πάρα πολύ, στράφηκε ὁ Κύριος καὶ τῆς εἶπε: 

 –Δὲν εἶναι καθόλου σωστὸ νὰ πάρει κανεὶς τὸ ψωμὶ ἀπ’ τὰ παιδιά του, γιὰ νὰ τὸ ρίξει στὰ σκυλάκια. Ἐσεῖς οἱ εἰδωλο- λάτρες ἔχετε παραστρατήσει‧ μὴ ζητᾶτε λοιπὸν τὶς εὐλογίες ποὺ ἀπολαμβάνουν τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ. 

 Στὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου ἡ Χαναναία δὲν λύγισε, δὲν προσβλήθηκε, δὲν ἀγανάκτησε. Μὲ βαθιὰ ταπείνωση, εὐλάβεια ἀλλὰ καὶ εὐφυΐα ἀπάντησε:  

–«Ναί, Κύριε». Δέχομαι ὅτι εἶμαι σκυλάκι καὶ δὲν ἔχω δικαίωμα νὰ φάω τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν Σου. Μέσα σ’ ἕνα σπίτι ὅμως καὶ τὰ σκυλάκια τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους. 

 Τί μεγάλη ταπείνωση! Τὴν ὀνόμασε «κυνάριον», σκυλάκι ἀνάξιο λόγου, κι ἐκείνη δὲν παρεξηγήθηκε. Δὲν σηκώθηκε νὰ φύγει ὀργισμένη. Παραδέχθηκε τὰ ὑποτιμητικὰ λόγια καὶ τὰ μετέτρεψε σὲ ἐπιχείρημά της. Μὲ ταπεινὴ πίστη ὑποτάχθηκε στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὴ μεγάλη δωρεά. 

Ὁ Κύριος ὄχι μόνο θεράπευσε τὴ βασανισμένη κόρη της, ἀλλὰ καὶ ξέσπασε σὲ ὕμνο τῆς πίστεώς της! 

 –«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις», τῆς εἶπε. 

 Συγκλονιστικὰ λόγια! Τὰ ὁποῖα καὶ φανερώνουν γιὰ ποιὸ λόγο ὁ Κύριος καθυστέρησε τόσο πολὺ νὰ ἀπαντήσει στὶς δραματικὲς ἐκκλήσεις της. Πίστη μεγάλη, ἐπιμονὴ θαυμαστή, ταπείνωση ὑπέροχη, νά τὸ μεγαλεῖο τῆς Χαναναίας! Αὐτὴ ἡ ταπείνωση ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ἐγγύηση τῆς θείας Χάριτος καὶ εὐλογίας. Ἂς στηρίζουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τὴν πίστη καὶ τὴν προσευχή μας στὴν ταπεινὴ ὑποταγὴ στὸν παντοδύναμο καὶ πάνσοφο Θεὸ Πατέρα. Καὶ τότε Ἐκεῖνος θὰ μᾶς χαρίζει ἁπλόχερα ὅ,τι εἶναι καλύτερο καὶ πιὸ συμφέρον μας στὴ ζωή μας.

ΟΣΩΤΗΡ2060