Αὐτὸς ποὺ ἀποφεύγει τὴ μάταιη δόξα τοῦ κόσμου αἰσθάνεται στὴν ψυχὴ του τὴ δόξα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ προσπαθεῖ νὰ ξεκουράσει τὸν ἑαυτό του μὲ τὶς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, αὐτὸς εἶναι τυφλὸς στὴν ψυχή, γιατί δὲν παραδόθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό.
Μὴ δένεσαι μὲ χρυσάφι, ἢ ἀσήμι, ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο θησαυρὸ τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Συνήθιζε τὸν ἑαυτό σου νὰ μὴν ἔχει δικαιώματα στὴ ζωὴ αὐτή, γιὰ νὰ μὴ φτάσεις στὸ σημεῖο μὲ τὸ ἕνα χέρι νὰ μαζεύεις καὶ μὲ τὸ ἄλλο νὰ σκορπᾶς.
Νὰ κάνεις ἐλεημοσύνη ἀπὸ τὸν κόπο σου καὶ τὸν ἱδρώτα σου καὶ ὄχι ἀπὸ τὶς ἀδικίες. Νὰ ἐλεεῖς τοὺς φτωχούς, ἔστω κι ἂν σὲ ἀδικοῦν καὶ σὲ βρίζουν. Ἡ ἐλεημοσύνη, ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ μόνη της σὰν ἀρετή, ἂν δὲν ὑπάρχει πρῶτα...
ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. Αὐτὴ θὰ μᾶς στηρίξει, ὥστε ὄχι μόνο νὰ ὑπομένουμε τὴν ἀδικία, ἀλλὰ νὰ περιμένουμε μὲ χαρὰ τὴν ἀγνωμοσύνη, ποὺ εἶναι ἐνδεχόμενο νὰ μᾶς δείξουν. Νὰ λυπᾶσαι νὰ ὑποφέρεις καὶ νὰ καίγεσαι ὅταν ὁ ἀδελφός σου ἔχει ἀνάγκη, γιατί αὐτὸ ἔκανε καὶ ὁ Χριστός. Καί, ἂν κανεὶς σὲ χτυπήσει στὸ πρόσωπο, νὰ μὴ λυπηθεῖς, ἀλλὰ νὰ χαρεῖς, γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ μὴν τοῦ πεῖς κανένα ψυχρὸ λόγο.
Μὴν ἀποκάμνεις δουλεύοντας στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ μὴ ντροπιασθεῖς μία μέρα, ὅταν βρεθεῖς μπροστά Του, γιὰ νὰ δώσεις λογαριασμὸ γιὰ τὰ ἔργα σου. Προφυλάξου ἀπὸ τὰ μικρὰ σφάλματα, γιὰ νὰ μὴν πέσεις στὰ μεγάλα. Δούλευε στὴν ἀρετὴ καὶ μὴ δεσμεύεσαι ἀπὸ τὴν ἀπόλαυση καὶ τὴν ἀνάπαυση ποὺ προσφέρουν τὰ πάθη. Ἀγάπησε τὰ φτωχὰ ροῦχα καὶ ὄχι αὐτὰ ποὺ φαντάζουν καὶ φαίνονται ὡραία. Περισσότερο νὰ σ’ ἐνδιαφέρει ἡ ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς καὶ ὄχι τοῦ σώματος.
Αὐτὸς πού εἶναι φλύαρος μπορεῖ ποτὲ ν’ ἀποκτήσει καθαρὸ νοῦ; Μπορεῖ ποτὲ νὰ ἔχει κανεὶς ταπεινοὺς λογισμούς, ὅταν ἐπιθυμεῖ ν’ ἀπολαύσει τὴν ἀνθρώπινη δόξα; Ὅταν ὑποταχθεῖ κανεὶς στὶς σωματικὲς αἰσθήσεις, εἶναι σὰν νὰ τρώει τὴν τροφὴ τῶν θηρίων, ἐνῶ, ὅταν τὶς νικήσει, εἶναι σὰν νὰ τρώει τὴν τροφὴ τῶν ἀγγέλων.
Μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη ἀτονοῦν τὰ σαρκικὰ πάθη, ἐνῶ μὲ τὴν ὑπερηφάνεια παραχωρεῖ ὁ Θεὸς καὶ πέφτει κανεὶς στὴν πορνεία. Ἡ ταπεινοφροσύνη στολίζει τὴν ψυχὴ μὲ τὴν ἁγνότητα. Ὁ ἐγωισμὸς δημιουργεῖ ἀκαταστασία καὶ ταραχὴ στὴν ψυχὴ καὶ μολύνεται ὁ νοῦς μὲ τοὺς ἀκάθαρτους λογισμούς. Ἡ ταπεινοφροσύνη ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸν Θεό.
Νὰ κάνεις ἐλεημοσύνη καὶ νὰ φροντίζεις γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ μὴν παραμελεῖς ποτὲ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Πρῶτα θὰ φωτίσεις τὸν ἑαυτό σου καὶ μετὰ τοὺς ἄλλους.
Μὴ νομίζεις ὅτι μὲ τὴν ἐλεημοσύνη τελείωσες τὶς ὑποχρεώσεις σου στὸν Θεό. Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιὰ νὰ καθαρίσεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὰ πάθη κι ἔτσι θὰ γίνει εὐπρόσδεκτη στὸν Θεὸ ἡ προσφορὰ ποὺ κάνεις στοὺς συνανθρώπους σου. Γιατί καὶ θαύματα νὰ κάνεις, ἀκόμα καὶ νεκροὺς ν’ ἀναστήσεις, ἂν δὲν φροντίζεις συγχρόνως γιὰ τὴν ψυχή σου, δὲν ἔκαμες τίποτα.
Πῶς θὰ ὁδηγήσεις ἄλλους στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἂν ἐσὺ προηγουμένως δὲν ἔχεις γνωρίσει τὸν Θεό; Ἐνῶ εἶσαι ἄρρωστος, προσπαθεῖς νὰ κάνεις τοὺς ἄλλους καλά; Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι πρῶτα θὰ καθαρισθεῖς ἐσὺ καὶ μετὰ θὰ καθαρίσεις τοὺς ἄλλους. Γιὰ νὰ φτάσει κανεὶς στὸν Θεό, χρειάζεται νὰ θυσιάσει καὶ φαγητὰ καὶ ποτὰ καὶ ροῦχα πολυτελῆ καὶ ἐπαίνους καὶ ὅ,τι ἄλλο τραβάει τὸν ἄνθρωπο στὸν κόσμο. Νὰ γίνεις φτωχὸς μὲ τὴν ταπείνωσή σου καὶ ὄχι πλούσιος μὲ τὴν ἀναισχυντία σου.
Νὰ συμφιλιώνεις τοὺς συνανθρώπους σου μὲ τὴν ἀρετή σου καὶ ὄχι μὲ τὰ λόγια σου. Μὲ τὴν πραότητά σου καὶ τὴ γλυκύτητά σου θὰ σβήνεις τὴν πυρκαγιὰ τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς φιλονικίας. Νὰ ἐλέγχεις τοὺς ἀκόλαστους μὲ τὴν ἐνάρετη συμπεριφορά σου.
Ὅπου κι ἂν πᾶς νὰ θεωρεῖς τὸν ἑαυτό σου ξένο. Ἔτσι θὰ προσέξεις καὶ δὲν θὰ βλάψεις τοὺς ἄλλους. Σὲ κάθε περίπτωση, νὰ κάνεις πὼς δὲν γνωρίζεις τίποτε, γιὰ νὰ μὴ σὲ κυριέψει ὁ ἐγωισμός. Κι ἂν ἀκόμη σὲ κατηγορήσουν, ἐσὺ νὰ τοὺς συγχωρεῖς καὶ νὰ μὴν κρατᾶς κακία μέσα σου. Νὰ πιστέψεις ὅτι γιὰ κάθε πράγμα ἔχεις ἀνάγκη νὰ σὲ διδάξουν καὶ ὄχι νὰ διδάξεις ἐσὺ τοὺς ἄλλους.
Ποτὲ νὰ μὴν ὑποδείξεις κάτι στὸν ἄλλο, ἂν δὲν τὸ ἔζησες προηγουμένως ἐσὺ στὴν ἴδια σου τὴ ζωή. Νὰ μιλᾶς καὶ νὰ συμπεριφέρεσαι σὰν μαθητὴς καὶ ὄχι σὰν δάσκαλος. Νὰ κατακρίνεις τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ παίρνεις τὴν τελευταία θέση. Νὰ εἶσαι τίμιος καὶ νὰ ἐμπνέεις σεβασμὸ στοὺς ἄλλους. Κι ἂν εἶναι ἀναγκαῖο νὰ διδάξεις, αὐτὸ νὰ τὸ κάνεις μὲ ταπείνωση, γιὰ νὰ ὠφελήσεις τοὺς ἀκροατές σου.
Ν’ ἀγωνίζεσαι μὲ τὴν προσευχή, τὰ δάκρυα καὶ τὶς νηστεῖες καὶ ν’ ἀποφεύγεις νὰ διαβάζεις τὶς διδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν. Γιὰ νὰ ἑνωθεῖς μὲ τὸν Θεό, χρειάζεται πολλὴ νηστεία. Τὰ πολλὰ καὶ ὡραία φαγητὰ δὲν ἀφήνουν τὸν νοῦ νὰ πλησιάσει τὸν Θεό. Τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ γνωρίζονται μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία. Νὰ διαβάζεις τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια γιὰ νὰ παραδειγματίζεσαι ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο διαβάζεις τὰ ἱερὰ κείμενα, τόσο προχωρᾶς στὴ γνώση τῶν θαυμασίων του Θεοῦ.
Τὸ μέλι εἶναι πολὺ ὡραῖο. Ὅταν, ὅμως, φάει κανεὶς πάρα πολύ, μπορεῖ νὰ τοῦ δημιουργήσει ἐμετό. Ἔτσι καὶ στὰ πνευματικά, δὲν πρέπει νὰ βγαίνεις ἀδιάκριτα ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν δυνατοτήτων σου. Νὰ κάνεις μόνο ἐκεῖνο ποὺ μπορεῖς. Αὐτὸ θέλει ὁ Θεός. Τ’ ἄλλα θὰ τ’ ἀναπληρώσει ὁ Ἴδιος μὲ τὴ χάρη Του. Γιατί ὑπάρχει καὶ ὁ φόβος ν’ ἀπελπισθεῖς διαβάζοντας τὶς ὑψηλὲς καταστάσεις ποὺ ἔφτασαν οἱ ἅγιοι. Προχώρα στὴν πνευματικὴ ζωὴ μὲ ταπεινὸ φρόνημα καὶ ὁ Θεὸς δὲν θὰ σ’ ἐγκαταλείψει. Μὴν προσπαθεῖς νὰ φτάσεις πνευματικὲς καταστάσεις ποὺ ὑπερβαίνουν τὶς δυνάμεις σου, γιατί θὰ πέσεις ὁπωσδήποτε καὶ τὴν πτώση σου αὐτὴ θὰ τὴν ἐκμεταλλευθεῖ ὁ διάβολος.
Εἶναι αἰσχρὸ οἱ φιλοσαρκοι καὶ γαστρίμαργοι νὰ ἐξετάζουν τὰ πνευματικὰ πράγματα, ὅπως ἡ πόρνη νὰ μιλάει γιὰ σωφροσύνη. Καὶ ὅπως ὅταν τὸ σῶμα πάσχει ἀπὸ μεγάλη ἀρρώστια, ἀποφεύγει τὰ παχιὰ φαγητά, ἔτσι κι ὁ νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ φτάσει στὰ θεία πράγματα ὅταν καταγίνεται μὲ τὰ κοσμικά. Ὅπως ἡ φωτιὰ δὲν μπορεῖ ν’ ἀνάψει τὰ βρεγμένα ξύλα, ἔτσι καὶ ἡ θεία φωτιὰ δὲν μπορεῖ νὰ θερμάνει τὴν καρδιὰ ποὺ ἀγαπάει τὴν ἀνάπαυση. Ὅπως ἡ πόρνη δὲν περιορίζεται σ’ ἕνα μόνο ἐραστή, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ καταγίνεται μὲ πολλὰ πράγματα δὲν μπορεῖ νὰ κατανοήσει τὰ σπουδαιότερα, ποὺ εἶναι τὰ θεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου