ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26-8-2012

26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2012   † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας τῶν μαρτύρων (δ´ αἰ.).

Ἦ­χος γ´. Ἑ­ω­θι­νὸν α´.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον,
Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...

Ἦ­χος γ´.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος γ´.

Εὐ­φραι­νέ­σθω τὰ οὐ­ρά­νι­α, ἀ­γαλ­λι­ά­σθω τὰ ἐ­πί­γει­α, ὅ­τι ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, ὁ Κύ­ρι­ος· ἐ­πά­τη­σε τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον· πρω­τό­το­κος τῶν νε­κρῶν ἐ­γέ­νε­το· ἐκ κοι­λί­ας ᾅ­δου ἐρ­ρύ­σα­το ἡ­μᾶς, καὶ πα­ρέ­σχε τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τῶν Ἁ­γί­ων. Ἦ­χος γ´. Θεί­ας πί­στε­ως.

Ἀ­να­φαί­ρε­τον, ὄλ­βον ἡ­γή­σω, τὴν σω­τή­ρι­ον πί­στιν τρι­σμά­καρ· κα­τα­λι­πὼν τὴν πα­τρῴ­αν ἀ­σέ­βει­αν, καὶ τῷ Δε­σπό­τῃ κατ᾿ ἴ­χνος ἑ­πό­με­νος, κα­τε­πλου­τί­σθης ἐν­θέ­οις χα­ρί­σμα­σιν· Ἀ­δρι­α­νὲ ἔν­δο­ξε, Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ἱ­κέ­τευ­ε, σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν. (ἑ­τέ­ρα κα­τά­λη­ξις· ὁ­μοῦ σὺν Να­τα­λί­ᾳ τῇ θε­ό­φρο­νι.).

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Σὲ τὴν με­σι­τεύ­σα­σαν τὴν σω­τη­ρί­αν τοῦ γέ­νους ἡ­μῶν, ἀ­νυ­μνοῦ­μεν Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· ἐν τῇ σαρ­κὶ γὰρ τῇ ἐκ σοῦ προσ­λη­φθεί­σῃ, ὁ Υἱ­ός σου καὶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, τὸ δι­ὰ σταυ­ροῦ κα­τα­δε­ξά­με­νος πά­θος, ἐ­λυ­τρώ­σα­το ἡ­μᾶς, ἐκ φθο­ρᾶς ὡς φι­λάν­θρω­πος.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]
Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.
Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος γ´.
Χρι­στὸς ἐκ νε­κρῶν ἐ­γή­γερ­ται, ἡ ἀ­παρ­χὴ τῶν κε­κοι­μη­μέ­νων· ὁ Πρω­τό­το­κος τῆς κτί­σε­ως, καὶ δη­μι­ουρ­γὸς πάν­των τῶν γε­γο­νό­των, τὴν κα­τα­φθα­ρεῖ­σαν φύ­σιν τοῦ γέ­νους ἡ­μῶν, ἐν ἑ­αυ­τῷ ἀ­νε­καί­νι­σεν. Οὐ­κέ­τι θά­να­τε κυ­ρι­εύ­εις· ὁ γὰρ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, τὸ κρά­τος σου κα­τέ­λυ­σε.

Δό­ξα.

Σαρ­κὶ τοῦ θα­νά­του γευ­σά­με­νος Κύ­ρι­ε, τὸ πι­κρὸν τοῦ θα­νά­του, ἐ­ξέ­τε­μες τῇ ἐ­γέρ­σει σου, καὶ τὸν ἄν­θρω­πον κατ᾿ αὐ­τοῦ ἐ­νί­σχυ­σας, τῆς ἀρ­χαί­ας κα­τά­ρας τὴν ἧτ­ταν ἀ­να­κα­λού­με­νος. Ὁ ὑ­πε­ρα­σπι­στὴς τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον. Αὐ­τό­με­λον.

Τὴν ὡ­ραι­ό­τη­τα τῆς παρ­θε­νί­ας σου, καὶ τὸ ὑ­πέρ­λαμ­προν τὸ τῆς ἁ­γνεί­ας σου, ὁ Γα­βρι­ὴλ κα­τα­πλα­γείς, ἐ­βό­α σοι Θε­ο­τό­κε· Ποῖ­όν σοι ἐγ­κώ­μι­ον, προ­σα­γά­γω ἐ­πά­ξι­ον; τί δὲ ὀ­νο­μά­σω σε; ἀ­πο­ρῶ καὶ ἐ­ξί­στα­μαι· δι­ὸ ὡς προ­σε­τά­γην βο­ῶ σοι· Χαῖ­ρε ἡ Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος γ´. Τὴν ὡ­ραι­ό­τη­τα.

Τὸ ἀ­ναλ­λοί­ω­τον τὸ τῆς θε­ό­τη­τος, καὶ τὸ ἑ­κού­σι­ον πά­θος σου Κύ­ρι­ε, εἰς ἑ­αυ­τὸν κα­τα­πλα­γείς, ὁ ᾅ­δης ἐ­πω­δύ­ρε­το· Τρέ­μω τὴν τοῦ σώ­μα­τος, μὴ φθα­ρεῖ­σαν ὑ­πό­στα­σιν· βλέ­πω τὸν ἀ­ό­ρα­τον, μυ­στι­κῶς πο­λε­μοῦν­τά με· δι­ὸ καὶ οὓς κα­τέ­χω κραυ­γά­ζου­σι· Δό­ξα Χρι­στὲ τῇ ἀ­να­στά­σει σου.

Δό­ξα.

Τὸ ἀ­κα­τά­λη­πτον τὸ τῆς σταυ­ρώ­σε­ως, καὶ ἀ­νερ­μή­νευ­τον τὸ τῆς ἐ­γέρ­σε­ως, θε­ο­λο­γοῦ­μεν οἱ πι­στοί, ἀ­πόρ­ρη­τον μυ­στή­ρι­ον· σή­με­ρον γὰρ θά­να­τος, καὶ ὁ ᾅ­δης ἐ­σκύ­λευ­ται, γέ­νος δὲ ἀν­θρώ­πι­νον, ἀ­φθαρ­σί­αν ἐν­δέ­δυ­ται· δι­ὸ καὶ εὐ­χα­ρί­στως κραυ­γά­ζο­μεν· Δό­ξα Χρι­στὲ τῇ ἀ­να­στά­σει σου.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸν ἀ­κα­τά­λη­πτον καὶ ἀ­πε­ρί­γρα­πτον, τὸν ὁ­μο­ού­σι­ον, Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, ἐν τῇ γα­στρί σου μυ­στι­κῶς, ἐ­χώ­ρη­σας Θε­ο­μῆ­τορ· μί­αν καὶ ἀ­σύγ­χυ­τον, τῆς Τρι­ά­δος ἐ­νέρ­γει­αν, ἔ­γνω­μεν τῷ τό­κῳ σου, ἐν τῷ κό­σμῳ δο­ξά­ζε­σθαι· δι­ὸ καὶ εὐ­χα­ρί­στως βο­ῶ­μέν σοι· Χαῖ­ρε ἡ Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]
Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το, ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος γ´.

Ἐκ­πλήτ­των τῇ ὁ­ρά­σει, δρο­σί­ζων τοῖς ῥή­μα­σιν, ὁ ἀ­στρά­πτων Ἄγ­γε­λος, ταῖς Μυ­ρο­φό­ροις ἔ­λε­γε· Τὸν ζῶν­τα τί ζη­τεῖ­τε ἐν μνή­μα­τι; ἠ­γέρ­θη κε­νώ­σας τὰ μνή­μα­τα· τῆς φθο­ρᾶς ἀλ­λοι­ω­τήν, γνῶ­τε τὸν ἀ­ναλ­λοί­ω­τον· εἴ­πα­τε τῷ Θε­ῷ· Ὡς φο­βε­ρὰ τὰ ἔρ­γα σου! ὅ­τι τὸ γέ­νος ἔ­σω­σας τῶν ἀν­θρώ­πων.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος γ´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Τὴν αἰχ­μα­λω­σί­αν Σι­ών, σὺ ἐ­ξεί­λου ἐκ Βα­βυ­λῶ­νος, κἀ­μὲ ἐκ τῶν πα­θῶν, πρὸς ζω­ὴν ἕλ­κυ­σον Λό­γε.

Ἐν τῷ νό­τῳ οἱ σπεί­ρον­τες, δά­κρυ­σιν ἐν­θέ­οις, θε­ρι­οῦ­σι στά­χυ­ας, ἐν χα­ρᾷ ἀ­ει­ζω­ΐ­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶ­σα ἀ­γα­θο­δω­ρί­α, ὡς Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ συ­να­στρά­πτει· ἐν ᾧ τὰ πάν­τα ζῇ καὶ κι­νεῖ­ται.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἐ­ὰν μὴ Κύ­ρι­ος οἰ­κο­δο­μή­σῃ οἶ­κον τῶν ἀ­ρε­τῶν, μά­την κο­πι­ῶ­μεν· τὴν δὲ ψυ­χὴν σκέ­πον­τος, οὐ­δεὶς ἡ­μῶν πορ­θεῖ­ται τὴν πό­λιν.

Τοῦ καρ­ποῦ τῆς γα­στρός, τῷ Πνεύ­μα­τι υἱ­ο­ποι­η­τῶς σοι τῷ Χρι­στῷ, ὡς Πα­τρὶ οἱ Ἅ­γι­οι πάν­το­τε εἰ­σί.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ἐν­θε­ω­ρεῖ­ται πᾶ­σα ἁ­γι­ό­της, σο­φί­α· οὐ­σι­οῖ πᾶ­σαν γὰρ κτί­σιν· αὐ­τῷ λα­τρεύ­σω­μεν, Θε­ὸς γὰρ ὡς Πα­τρί τε, καὶ Λό­γῳ.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, μα­κά­ρι­οι, τρί­βους βα­δι­οῦν­ται τῶν ἐν­το­λῶν, φά­γον­ται, ζω­η­ρὰν γὰρ παγ­καρ­πί­αν.

Κύ­κλῳ τῆς τρα­πέ­ζης σου εὐ­φράν­θη­τι, κα­θο­ρῶν σου ποι­με­νάρ­χα, τὰ ἔκ­γο­να φέ­ρον­τα, κλά­δους ἀ­γα­θο­ερ­γί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ὁ πᾶς πλοῦ­τος τῆς δό­ξης, ἐξ οὗ χά­ρις καὶ ζω­ὴ πά­σῃ τῇ κτί­σει· σὺν Πα­τρὶ γάρ, ἀ­νυ­μνεῖ­ται καὶ τῷ Λό­γῳ.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς Ϟε´ (95).

Εἴ­πα­τε ἐν τοῖς ἔ­θνε­σιν, ὅ­τι Κύ­ρι­ος ἐ­βα­σί­λευ­σε· καὶ γὰρ κα­τώρ­θω­σε τὴν οἰ­κου­μέ­νην, ἥ­τις οὐ σα­λευ­θή­σε­ται. (δίς)

Στίχ. ᾌ­σα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ ᾆ­σμα και­νόν, ᾄ­σα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ πᾶ­σα ἡ γῆ.

Εἴ­πα­τε ἐν τοῖς ἔ­θνε­σιν...

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ ὁ τοῦ Μη­ναί­ου.
ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.
Ἦ­χος γ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ τὰ ὕ­δα­τα πά­λαι, νεύ­μα­τι θεί­ῳ, εἰς μί­αν συ­να­γω­γὴν συ­να­θροί­σας, καὶ τε­μὼν θά­λασ­σαν, Ἰσ­ρα­η­λί­τῃ λα­ῷ, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δε­δο­ξα­σμέ­νος ὑ­πάρ­χει· αὐ­τῷ μό­νῳ ᾄ­σω­μεν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὁ τὴν γῆν κα­τα­κρί­νας τῷ πα­ρα­βάν­τι, ἱ­δρῶ­τος φέ­ρειν καρ­πὸν τὰς ἀ­κάν­θας, ἀ­καν­θῶν στέ­φα­νον ἐκ πα­ρα­νό­μου χει­ρός, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, σω­μα­τι­κῶς δε­δεγ­μέ­νος, τὴν κα­τά­ραν ἔ­λυ­σεν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Νι­κη­τὴς τρο­παι­οῦ­χος κα­τὰ θα­νά­του, ὁ θά­να­τον δε­δυ­κὼς ἀ­νε­δεί­χθη· πα­θη­τὴν σάρ­κα γὰρ ἐμ­ψυ­χω­μέ­νην λα­βών, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, καὶ συμ­πλα­κεὶς τῷ τυ­ράν­νῳ, πάν­τας συ­να­νέ­στη­σεν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ἀ­λη­θῆ Θε­ο­τό­κον πάν­τα τὰ ἔ­θνη, δο­ξά­ζει σε τὴν ἀ­σπό­ρως τε­κοῦ­σαν· ὑ­πο­δὺς μή­τραν γὰρ ἡ­γι­α­σμέ­νην τὴν σήν, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, τὸ καθ᾿ ἡ­μᾶς οὐ­σι­ώ­θη, καὶ Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος, ἐκ σοῦ γε­γέν­νη­ται.

Καὶ τῶν Ἁ­γί­ων ὁ πα­ρών. Ποί­η­μα Θε­ο­φά­νους.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος πλ. β´. Ὡς ἐν ἠ­πεί­ρῳ.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἐν τῇ νυ­κτί με τοῦ βί­ου ὕ­πνῳ δει­νῷ, συ­σχε­θέν­τα πρά­ξε­σι, με­τα­νοί­ας πρὸς τὸ φῶς, ὁ Θε­ὸς ἐ­ξέ­γει­ρον εὐ­χαῖς, τῶν Μαρ­τύ­ρων σου Χρι­στὲ ἵ­να δο­ξά­ζω σε.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἀ­πὸ χει­λέ­ων στα­ζόν­των τὸν γλυ­κα­σμόν, τῆς ἐν­θέ­ου γνώ­σε­ως, γλυ­καν­θεὶς Ἀ­δρι­α­νέ, τὸν ἰ­ὸν ἐ­ξή­με­σας τῆς πρίν, ἀ­γνω­σί­ας ἀ­λη­θῶς θε­ο­μα­κά­ρι­στε.

Δό­ξα.

Ἀ­να­το­λῆς λαμ­προ­τέ­ραν ἡ­λι­α­κῆς, τὴν ψυ­χὴν ὡς ἔ­χου­σα, τῆς ἀ­θλή­σε­ως πρὸς φῶς, συ­νω­θεῖς ὁ­μό­ζυ­γον τὸν σόν, Να­τα­λί­α γυ­ναι­κῶν τὸ ἐγ­καλ­λώ­πι­σμα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸν σε­αυ­τῆς δε­ξα­μέ­νη Δη­μι­ουρ­γόν, ὡς αὐ­τὸς ἠ­θέ­λη­σεν, ἐξ ἀ­σπό­ρου σου γα­στρός, ὑ­πὲρ νοῦν σαρ­κού­με­νον Ἁ­γνή, τῶν κτι­σμά­των ἀ­λη­θῶς ἐ­δεί­χθης Δέ­σποι­να.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος γ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ ἐκ μὴ ὄν­των τὰ πάν­τα πα­ρα­γα­γών, τῷ Λό­γῳ κτι­ζό­με­να, τε­λει­ού­με­να Πνεύ­μα­τι, Παν­το­κρά­τορ ὕ­ψι­στε, ἐν τῇ ἀ­γά­πῃ τῇ σῇ στε­ρέ­ω­σόν με.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Δι­ὰ Σταυ­ροῦ σου ᾐ­σχύν­θη ὁ ἀ­σε­βής· εἰρ­γά­σα­το βό­θρον γάρ, ὃν ὀ­ρύ­ξας εἰ­σπέ­πτω­κε· τα­πει­νῶν ὑ­ψώ­θη δέ, Χρι­στὲ τὸ κέ­ρας ἐν τῇ σῇ ἀ­να­στά­σει.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Τῆς εὐ­σε­βεί­ας τὸ κή­ρυγ­μα τῶν ἐ­θνῶν, ὡς ὕ­δωρ ἐ­κά­λυ­ψε τὰς θα­λάσ­σας Φι­λάν­θρω­πε· ἀ­να­στὰς ἐκ τά­φου γάρ, τὸ τῆς Τρι­ά­δος ἀ­πε­κά­λυ­ψας φέγ­γος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Δε­δο­ξα­σμέ­να λε­λά­λην­ται πε­ρὶ σοῦ, ἡ πό­λις ἡ ἔμ­ψυ­χος, τοῦ ἀ­εὶ βα­σι­λεύ­ον­τος· δι­ὰ σοῦ γὰρ Δέ­σποι­να, τοῖς ἐ­πὶ γῆς Θε­ὸς συ­να­νε­στρά­φη.

Καὶ τῶν Ἁ­γί­ων.

Ἦ­χος πλ. β´. Οὐκ ἔ­στιν ἅ­γι­ος ὡς σύ.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Δε­σμὰ φυ­γὼν εἰ­δω­λι­κῆς, μα­ται­ό­τη­τος Μάρ­τυς, συ­νε­δέ­θης τῷ πό­θῳ, τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Χρι­στοῦ· καὶ τοῖς δε­σμοῖς τῶν αὐ­τοῦ, ἀ­θλο­φό­ρων, χαί­ρων ἐ­κοι­νώ­νη­σας.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Μο­χλῷ τὰ σκέ­λη σι­δη­ρῷ, συν­θλατ­τό­με­νοι πάν­τες, Ἀ­θλο­φό­ροι Κυ­ρί­ου, ἀ­σε­βεί­ας τὰ ὀ­στᾶ, ὑ­πο­μο­νῆς τῷ μο­χλῷ, καὶ ἀν­δρεί­ας, ὄν­τως συ­νε­τρί­ψα­τε.

Δό­ξα.

Πυ­ρὶ ἀ­γά­πης θε­ϊ­κῆς, τὴν ψυ­χὴν φλε­γο­μέ­νη, τοῦ συ­ζύ­γου ἐ­ξῆ­ψας, τὸν ἔ­ρω­τα εἰς Χρι­στόν, τὸν πό­θον τὸν τῆς σαρ­κός, Να­τα­λί­α, τέ­λε­ον μι­σή­σα­σα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τοῦ θεί­ου τό­κου σου Ἁ­γνή, πᾶ­σαν φύ­σε­ως τά­ξιν, ὑ­περ­βαί­νει τὸ θαῦ­μα· Θε­ὸν γὰρ ὑ­περ­φυ­ῶς, συ­νέ­λα­βες ἐν γα­στρί, καὶ τε­κοῦ­σα, μέ­νεις ἀ­ει­πάρ­θε­νος.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου.
Ἦ­χος πλ. δ´. Τὴν Σο­φί­αν καὶ Λό­γον.

Τῶν Μαρ­τύ­ρων τοῖς πό­νοις πε­ρι­πλα­κείς, καὶ ἀν­δρεί­ως τῇ πί­στει κα­θο­πλι­σθείς, προ­θύ­μως ἀ­νέ­θη­κας, σε­αυ­τὸν τῷ Κυ­ρί­ῳ σου· καὶ τοῦ ἐ­χθροῦ κα­τέ­βα­λες, τὸ θρά­σος τῇ χά­ρι­τι, Ἀ­δρι­α­νὲ παμ­μά­καρ, Χρι­στοῦ Μάρ­τυς ἔν­δο­ξε· ὅ­θεν Να­τα­λί­α, ἐ­να­θλοῦν­τα ὁ­ρῶ­σα, ἐ­πή­λει­φε λό­γοις σε, σω­τη­ρί­οις πα­νεύ­φη­με. Δι­ὰ τοῦ­το βο­ῶ­μέν σοι· Πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, τῶν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν δω­ρή­σα­σθαι, τοῖς ἑ­ορ­τά­ζου­σι πό­θῳ, τὴν ἁ­γί­αν μνή­μην σου.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Πα­να­γί­α Παρ­θέ­νε Μῆ­τερ Θε­οῦ, τῆς ψυ­χῆς μου τὰ πά­θη τὰ χα­λε­πά, θε­ρά­πευ­σον δέ­ο­μαι, καὶ συγ­γνώ­μην πα­ρά­σχου μοι, τῶν ἐ­μῶν πται­σμά­των, ἀ­φρό­νως ὧν ἔ­πρα­ξα, τὴν ψυ­χὴν καὶ τὸ σῶ­μα, μο­λύ­νας ὁ ἄ­θλι­ος. Οἴ­μοι! τί ποι­ή­σω, ἐν ἐ­κεί­νῃ τῇ ὥ­ρᾳ, ἡ­νί­κα οἱ Ἄγ­γε­λοι, τὴν ψυ­χήν μου χω­ρί­ζου­σιν, ἐκ τοῦ ἀ­θλί­ου μου σώ­μα­τος; Τό­τε Δέ­σποι­να βο­ή­θει­ά μου γε­νοῦ, καὶ προ­στά­τις θερ­μό­τα­τος· σὲ γὰρ ἔ­χω ἐλ­πί­δα, ὁ δοῦ­λός σου ἄ­χραν­τε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.
Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος γ´. Ἡ παρ­θέ­νος σή­με­ρον.

Ἐ­ξα­νέ­στης σή­με­ρον, ἀ­πὸ τοῦ τά­φου Οἰ­κτίρ­μον, καὶ ἡ­μᾶς ἐ­ξή­γα­γες, ἐκ τῶν πυ­λῶν τοῦ θα­νά­του· σή­με­ρον Ἀ­δὰμ χο­ρεύ­ει, καὶ χαί­ρει Εὔ­α, ἅ­μα δέ, καὶ οἱ Προ­φῆ­ται σὺν Πα­τρι­άρ­χαις, ἀ­νυ­μνοῦ­σιν ἀ­κα­τα­παύ­στως, τὸ θεῖ­ον κρά­τος τῆς ἐ­ξου­σί­ας σου.

Ὁ Οἶ­κος.

Ὁ οὐ­ρα­νὸς καὶ ἡ γῆ σή­με­ρον χο­ρευ­έ­τω­σαν, καὶ Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ὁ­μο­φρό­νως ὑ­μνεί­τω­σαν, ὅ­τι τοὺς δε­σμί­ους ἐκ τῶν τά­φων ἀ­νέ­στη­σε. Συγ­χαί­ρει πᾶ­σα ἡ κτί­σις, προ­σφέ­ρου­σα ἐ­πά­ξι­α ᾄ­σμα­τα, τῷ πάν­των Κτί­στῃ καὶ Λυ­τρω­τῇ ἡ­μῶν· ὅ­τι τοὺς βρο­τοὺς ἐξ ᾅ­δου σή­με­ρον, ὡς ζω­ο­δό­της συ­να­νελ­κύ­σας, πρὸς οὐ­ρα­νοὺς συ­να­νυ­ψοῖ, καὶ κα­ταρ­ράσ­σει τοῦ ἐ­χθροῦ τὰς ἐ­πάρ­σεις, καὶ πύ­λας τοῦ ᾅ­δου δι­α­θλάτ­τει, τῷ θεί­ῳ κρά­τει τῆς ἐ­ξου­σί­ας αὑ­τοῦ.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΚϚ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νὸς μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Ἀ­δρι­α­νοῦ καὶ Να­τα­λί­ας, καὶ τῆς συ­νο­δί­ας αὐ­τῶν.

Στίχ. Ἀ­δρι­α­νοῦ τέ­μνου­σι χεῖ­ρας καὶ πό­δας
Χεῖ­ρες πο­νη­ρῶν, ὧν φο­νο­δρό­μοι πό­δες.

Ἐν τῷ βί­ῳ σύ­νευ­νος, ἐν δὲ τῷ πό­λῳ
Ἀ­δρι­α­νῷ σύ­σκη­νος ἡ Να­τα­λί­α.

Ἀ­δρι­α­νὸς τμή­θη χεῖ­ρας πό­δας εἰ­κά­δι ἕ­κτῃ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ οἱ συ­να­θλή­σαν­τες τῷ Ἁ­γί­ῳ Ἀ­δρι­α­νῷ ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στίχ. Τέ­μνου­σιν ἀν­δρῶν εἰ­κο­σι­τρι­ῶν ἄ­κρα,
Τὰ τε­τρά­κις το­σαῦ­τα χεῖ­ρας καὶ πό­δας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Ἀτ­τι­κοῦ καὶ Σι­σι­νί­ου· καὶ τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἰ­βι­στί­ω­νος.

Στίχ. Συ­στα­δι­ο­δρο­μοῦ­σιν Ἀ­θλη­ταὶ δύ­ο,
Ξί­φους δρα­μόν­τες στά­δι­ον κου­φο­δρό­μως.

Ῥυ­φθεὶς ὑσ­σώ­πῳ δα­κρύ­ων Ἰ­βι­στί­ων,
Εὔ­θυ­μος εἰς ἄ­δα­κρυν χω­ρί­ον.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη ἑ­τέ­ρου Μάρ­τυ­ρος Ἀ­δρι­α­νοῦ.

Στίχ. Ἀ­δρι­α­νὸν τμη­θέν­τα κο­σμή­σει στέ­φος,
Ἐν τῇ με­γί­στῃ τῶν στε­φά­νων ἡ­μέ­ρᾳ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Ἰ­ω­ά­σαφ, υἱ­οῦ Ἀ­βε­νὴρ τοῦ βα­σι­λέ­ως· καὶ μνή­μη τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ Πα­τρὸς αὐ­τοῦ Βαρ­λα­άμ.

Στίχ. Ζή­λῳ τὰ βα­σί­λει­α παμ­βα­σι­λέ­ως
ᾬ­κη­σεν υἱ­ὸς γη­ί­νου βα­σι­λέ­ως.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ὁ Ὅ­σι­ος Τι­θό­ης ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Οὐκ εἶ­χεν, οἶ­μαι, σάρ­κα Τι­θό­ης ὅ­λως·
Κἂν εἶ­χε, τή­ξας, οὐκ ἐ­ᾷ βρῶ­σιν τά­φῳ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Μα­ξί­μου Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων τοῦ Ὁ­μο­λο­γη­τοῦ.

Στίχ. Μά­ξι­μος θύ­της καὶ Μάρ­τυς τοῦ Κυ­ρί­ου,
Δι­δοὺς Αὐ­τῷ πί­στιν, ὀ­φθαλ­μοὺς καὶ χεῖ­ρα.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν Ὁ­σί­ων Ἀ­δρι­α­νοῦ Κτί­το­ρος τῆς Μο­νῆς Ὀν­τρούσ­σωφ καὶ Κυ­πρι­α­νοῦ τῆς Στα­ρό­ϊ­κα, τοῦ πρῴ­ην λῃ­στοῦ.

Στίχ. Ἀ­νὴρ ἐ­φά­νη κατ᾿ ἐ­χθρῶν φι­λο­μάρ­τυς,
Χύ­σας ἱ­δρῶ­τας Ἀ­δρι­α­νὸς καὶ αἷ­μα.

«Ὤ! τοῦ με­γέ­θους Δε­σπό­του εὐ­σπλαγ­χνί­ας!»,
Ὁ ἐκ τῶν λῃ­στῶν Κυ­πρι­α­νὸς κη­ρύτ­τει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Ἀ­δρι­α­νοῦ τοῦ ἐν Οὔγ­κλιτς.

Στίχ. Ἀ­δρὸς τοὺς ἄ­θλους Ἀ­δρι­α­νὸς ἐ­φά­νη,
Καὶ ἀ­δρὰν λαμ­βά­νει ἐκ Κυ­ρί­ου χά­ριν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ἀ­νά­μνη­σις τῆς Με­τα­κο­μι­δῆς τῆς θαυ­μα­τουρ­γοῦ εἰ­κό­νος τῆς Πα­να­γί­ας ἐκ Βλα­δι­μὶρ εἰς Μό­σχαν, καθ᾿ ἣν πα­ρὰ πᾶ­σαν ἐλ­πί­δα δι­ε­σώ­θη αὕ­τη ἐκ τῆς τῶν Μογ­γό­λων ἐ­πι­δρο­μῆς ἐν ἔ­τει ͵α­τϞ­ε´ (1395).

Στίχ. Ἔ­σω­σε λα­ὸν τοῦ Φι­λαν­θρώ­που Μή­τηρ,
Λα­ὸν τῆς Μό­σχας, ἡ Βλα­δι­μὶρ τὸ κλέ­ος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς Ὁ­σί­ας Μα­ρί­ας τοῦ Ντι­βι­έ­γε­βο, τῆς κα­τὰ Χρι­στὸν σα­λῆς.

Στίχ. Ὄν­τως ἀ­γα­θὴν με­ρί­δα ἐ­ξε­λέ­ξω,
Εἰ καὶ σκλη­ράν, Ντι­βι­έ­γε­βο Μα­ρί­α.

*

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, τε­λευ­ταί­ᾳ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ μη­νὸς Αὐ­γού­στου, Σύ­να­ξιν ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν Εὐ­ρυ­τά­νων Ἁ­γί­ων, ἤ­τοι τῶν ἀ­θλή­σει καὶ ἀ­σκή­σει δι­α­λαμ­ψάν­των Ἐν­δό­ξων Νε­ο­μαρ­τύ­ρων ὡς καὶ Ὁ­σί­ων Ἀν­δρέ­ου, Μι­χα­ήλ, Δα­μι­α­νοῦ, Σε­ρα­φεὶμ Ἐ­πι­σκό­που Φα­να­ρί­ου, Νι­κο­λά­ου, Κυ­πρι­α­νοῦ, Εὐ­γε­νί­ου, Ῥω­μα­νοῦ, Γε­ρα­σί­μου, Κο­σμᾶ τοῦ Ἰ­σα­πο­στό­λου, Ἰ­ω­άν­νου τοῦ ἐξ Ἀ­γα­ρη­νῶν καὶ Ἀ­κα­κί­ου τοῦ Νέ­ου.

Στίχ. Εὐ­ρυ­τα­νί­α γέ­ραι­ρε σοὺς υἱ­έ­ας
Χρι­στὸν με­γα­λύ­νον­τας οἰ­κεί­οις πό­νοις.

Ὁ­μή­γυ­ριν θε­ου­δῆ Εὐ­ρυ­τά­νων ὑ­μνέ­ω Ἁ­γί­ων.

Ἔ­τι δὲ καὶ Σύ­να­ξις τῶν ἐ­πι­τε­λε­σθέν­των ἐν δι­α­φό­ροις και­ροῖς θαυ­μά­των τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἰ­σι­δώ­ρου τοῦ Πη­λου­σί­ω­του ἐν τῷ αὐ­τοῦ τε­μέ­νει τῷ κει­μέ­νῳ ἐν τῇ Κώ­μῃ Ἄ­νω Κο­ρα­κι­ά­να τῆς νή­σου Κερ­κύ­ρας.

Στίχ. Κη­ρύτ­του­σα σὰ θαύ­μα­τα ὕ­μνων μύ­ροις
Κο­ρα­κι­ά­να ῥαί­νει σε, Ἰ­σί­δω­ρε Πά­τερ.

Ταῖς τῶν Ἁ­γί­ων σου πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Ὑ­ψώ­σε­ως τοῦ τι­μί­ου Σταυ­ροῦ

Ψάλ­λον­ται τῇ 1ῃ Αὐ­γού­στου, ἀ­πὸ τῆς 6ης μέ­χρι τῆς 13ης Αὐ­γού­στου καὶ ἀ­πὸ τῆς 24ης Αὐ­γού­στου μέ­χρι τῆς 21ης Σε­πτεμ­βρί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος πλ. δ´.

Σταυ­ρὸν χα­ρά­ξας Μω­σῆς * ἐπ᾿ εὐ­θεί­ας ῥά­βδῳ, * τὴν Ἐ­ρυ­θρὰν δι­έ­τε­με * τῷ Ἰσ­ρα­ὴλ πε­ζεύ­σαν­τι· * τὴν δὲ ἐ­πι­στρε­πτι­κῶς * Φα­ρα­ὼ τοῖς ἅρ­μα­σι * κρο­τή­σας ἥ­νω­σεν, * ἐπ᾿ εὔ­ρους δι­α­γρά­ψας * τὸ ἀ­ήτ­τη­τον ὅ­πλον· * δι­ὸ Χρι­στῷ ᾄ­σω­μεν, * τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

ᾨ­δὴ γ´.

Ῥά­βδος εἰς τύ­πον * τοῦ μυ­στη­ρί­ου πα­ρα­λαμ­βά­νε­ται· * τῷ βλα­στῷ γὰρ προ­κρί­νει τὸν ἱ­ε­ρέ­α· * τῇ στει­ρευ­ού­σῃ δὲ πρῴ­ην * Ἐκ­κλη­σί­ᾳ νῦν ἐ­ξήν­θη­σε * ξύ­λον Σταυ­ροῦ * εἰς κρά­τος καὶ στε­ρέ­ω­μα.

ᾨ­δὴ δ´.

Εἰ­σα­κή­κο­α, Κύ­ρι­ε, * τῆς οἰ­κο­νο­μί­ας σου τὸ μυ­στή­ρι­ον, * κα­τε­νό­η­σα τὰ ἔρ­γα σου * καὶ ἐ­δό­ξα­σά σου τὴν θε­ό­τη­τα.

ᾨ­δὴ ε´.

Ὦ τρι­σμα­κά­ρι­στον Ξύ­λον! * ἐν ᾧ ἐ­τά­θη Χρι­στός, * ὁ βα­σι­λεὺς καὶ Κύ­ρι­ος· * δι᾿ οὗ πέ­πτω­κεν ὁ ξύ­λῳ ἀ­πα­τή­σας, * τῷ ἐν σοὶ δε­λε­α­σθεὶς * Θε­ῷ τῷ προ­σπα­γέν­τι σαρ­κί, * τῷ πα­ρέ­χον­τι * τὴν εἰ­ρή­νην ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν.

ᾨ­δὴ Ϛ´.

Νο­τί­ου θη­ρὸς ἐν σπλάγ­χνοις * πα­λά­μας Ἰ­ω­νᾶς * σταυ­ρο­ει­δῶς δι­εκ­πε­τά­σας, * τὸ σω­τή­ρι­ον πά­θος * προ­δι­ε­τύ­που σα­φῶς· * ὅ­θεν τρι­ή­με­ρος ἐκ­δύς, * τὴν ὑ­περ­κό­σμι­ον ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­πε­ζω­γρά­φη­σε * τοῦ σαρ­κὶ προ­σπα­γέν­τος Χρι­στοῦ τοῦ Θε­οῦ * καὶ τρι­η­μέ­ρῳ ἐ­γέρ­σει * τὸν κό­σμον φω­τί­σαν­τος.

ᾨ­δὴ ζ´.

Ἔ­κνο­ον πρό­σταγ­μα * τυ­ράν­νου δυσ­σε­βοῦς * λα­οὺς ἐ­κλό­νη­σε, * πνέ­ον ἀ­πει­λῆς * καὶ δυ­σφη­μί­ας θε­ο­στυ­γοῦς· * ὅ­μως τρεῖς παῖ­δας * οὐκ ἐ­δει­μά­τω­σε * θυ­μὸς θη­ρι­ώ­δης, * οὐ πῦρ βρό­μι­ον· * ἀλλ᾿ ἀν­τη­χοῦν­τι * δρο­σο­βό­λῳ πνεύ­μα­τι * πυ­ρὶ συ­νόν­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὁ ὑ­πε­ρύ­μνη­τος * τῶν πα­τέ­ρων καὶ ἡ­μῶν * Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν
τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Εὐ­λο­γεῖ­τε, παῖ­δες, * τῆς Τρι­ά­δος ἰ­σά­ριθ­μοι, * δη­μι­ουρ­γὸν Πα­τέ­ρα Θε­όν· * ὑ­μνεῖ­τε τὸν συγ­κα­τα­βάν­τα Λό­γον * καὶ τὸ πῦρ εἰς δρό­σον με­τα­ποι­ή­σαν­τα· * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * τὸ πᾶ­σι ζω­ὴν πα­ρέ­χον * Πνεῦ­μα πα­νά­γι­ον εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Α´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον (κη´ 16-20).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, οἱ ἕν­δε­κα μα­θη­ταὶ ἐ­πο­ρεύ­θη­σαν εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν, εἰς τὸ ὄ­ρος οὗ ἐ­τά­ξα­το αὐ­τοῖς ὁ Ἰ­η­σοῦς. Καὶ ἰ­δόν­τες αὐ­τὸν προ­σε­κύ­νη­σαν αὐ­τῷ, οἱ δὲ ἐ­δί­στα­σαν. Καὶ προ­σελ­θὼν ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐ­λά­λη­σεν αὐ­τοῖς λέ­γων· Ἐ­δό­θη μοι πᾶ­σα ἐ­ξου­σί­α ἐν οὐ­ρα­νῷ καὶ ἐ­πὶ γῆς. Πο­ρευ­θέν­τες οὖν μα­θη­τεύ­σα­τε πάν­τα τὰ ἔ­θνη, βα­πτί­ζον­τες αὐ­τοὺς εἰς τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρὸς καὶ τοῦ Υἱ­οῦ καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, δι­δά­σκον­τες αὐ­τοὺς τη­ρεῖν πάν­τα ὅ­σα ἐ­νε­τει­λά­μην ὑ­μῖν· καὶ ἰ­δοὺ ἐ­γὼ μεθ᾿ ὑ­μῶν εἰ­μι πά­σας τὰς ἡ­μέ­ρας ἕ­ως τῆς συν­τε­λεί­ας τοῦ αἰ­ῶ­νος. Ἀ­μήν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Μυ­στι­κὸς εἶ, Θε­ο­τό­κε, πα­ρά­δει­σος, * ἀ­γε­ωρ­γή­τως βλα­στή­σα­σα Χρι­στόν, * ὑφ᾿ οὗ τὸ τοῦ Σταυ­ροῦ * ζω­η­φό­ρον ἐν γῇ * πε­φυ­τούρ­γη­ται δέν­δρον· * δι᾿ οὗ νῦν ὑ­ψου­μέ­νου, * προ­σκυ­νοῦν­τες αὐ­τόν, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Α´.

Τοῖς Μα­θη­ταῖς συ­νέλ­θω­μεν, ἐν ὄ­ρει Γα­λι­λαί­ας, πί­στει Χρι­στὸν θε­ά­σα­σθαι, λέ­γον­τα ἐ­ξου­σί­αν, λα­βεῖν τῶν ἄ­νω καὶ κά­τω· μά­θω­μεν πῶς δι­δά­σκει, βα­πτί­ζειν εἰς τὸ ὄ­νο­μα, τοῦ Πα­τρός, ἔ­θνη πάν­τα, καὶ τοῦ Υἱ­οῦ, καὶ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, καὶ συ­νεῖ­ναι, τοῖς μύ­σταις ὡς ὑ­πέ­σχε­το, ἕ­ως τῆς συν­τε­λεί­ας.

Καὶ τοῦ Μη­ναί­ου. Ὅ­μοι­ον.

Ἀ­δρι­α­νὸς ὁ πάν­σο­φος, καὶ ἀ­ήτ­τη­τος Μάρ­τυς, ὡς ἀ­θλη­τῶν ἑ­δραί­ω­μα, παρ᾿ ἡ­μῶν δο­ξα­ζέ­σθω, σὺν τῇ σε­πτῇ Να­τα­λί­ᾳ· τού­τοις τε συ­νε­κλάμ­πει, Μαρ­τύ­ρων δῆ­μος ἅ­γι­ος, φά­λαγξ τρο­παι­ο­φό­ρος· ὧν τὴν λαμ­πράν, ἐ­κτε­λοῦν­τες μνή­μην τού­τους ὑ­μνοῦ­μεν· καὶ γὰρ αὐ­τοὶ πρε­σβεύ­ου­σι, τῷ Χρι­στῷ ὑ­πὲρ πάν­των.

Θε­ο­το­κί­ον.

Σὲ προ­στα­σί­αν ἄ­μα­χον, καὶ φρου­ρὰν Πα­να­γί­α, καὶ σκέ­πην καὶ κρα­ταί­ω­μα, καὶ ἀ­πόρ­θη­τον τεῖ­χος, καὶ ἀῤ­ῥα­γῆ σω­τη­ρί­αν, καὶ ὀ­χύ­ρω­μα θεῖ­ον, ὁ κό­σμος ἅ­πας κέ­κτη­ται, ἐν ἀ­νάγ­καις ποι­κί­λαις. Ἀλλ᾿ ὦ Θε­οῦ, τοῦ παμ­βα­σι­λέ­ως Μῆ­τερ καὶ δού­λη, σῴ­ζοις κἀ­μὲ τὸν δοῦ­λόν σου, ἐκ παν­τοί­ων κιν­δύ­νων.

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος γ´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος γ´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Δεῦ­τε πάν­τα τὰ ἔ­θνη, γνῶ­τε τοῦ φρι­κτοῦ μυ­στη­ρί­ου τὴν δύ­να­μιν· Χρι­στὸς γὰρ ὁ Σω­τὴρ ἡ­μῶν, ὁ ἐν ἀρ­χῇ Λό­γος, ἐ­σταυ­ρώ­θη δι᾿ ἡ­μᾶς, καὶ ἑ­κὼν ἐ­τά­φη, καὶ ἀ­νέ­στη ἐκ νε­κρῶν, τοῦ σῶ­σαι τὰ σύμ­παν­τα. Αὐ­τὸν προ­σκυ­νή­σω­μεν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Δι­η­γή­σαν­το πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­α, οἱ φύ­λα­κές σου Κύ­ρι­ε· ἀλ­λὰ τὸ συ­νέ­δρι­ον τῆς μα­ται­ό­τη­τος, πλη­ρῶ­σαν δώ­ρων τὴν δε­ξι­ὰν αὐ­τῶν, κρύ­πτειν ἐ­νό­μι­ζον τὴν ἀ­νά­στα­σίν σου, ἣν ὁ κό­σμος δο­ξά­ζει. Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Χα­ρᾶς τὰ πάν­τα πε­πλή­ρω­ται, τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τὴν πεῖ­ραν εἰ­λη­φό­τα· Μα­ρί­α γὰρ ἡ Μα­γδα­λη­νή, ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα ἦλ­θεν, εὗ­ρεν Ἄγ­γε­λον ἐ­πὶ τὸν λί­θον κα­θή­με­νον, τοῖς ἱ­μα­τί­οις ἐ­ξα­στρά­πτον­τα, καὶ λέ­γον­τα· Τί ζη­τεῖ­τε τὸν ζῶν­τα με­τὰ τῶν νε­κρῶν; οὐκ ἔ­στιν ᾧ­δε, ἀλλ᾿ ἐ­γή­γερ­ται, κα­θὼς εἶ­πε, προ­ά­γων ἐν τῇ Γα­λι­λαί­ᾳ.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Ἐν τῷ φω­τί σου Δέ­σπο­τα, ὀ­ψό­με­θα φῶς φι­λάν­θρω­πε· ἀ­νέ­στης γὰρ ἐκ τῶν νε­κρῶν, σω­τη­ρί­αν τῷ γέ­νει τῶν ἀν­θρώ­πων δω­ρού­με­νος, ἵ­να σε πᾶ­σα κτί­σις δο­ξο­λο­γῇ, τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τοῦ Μη­ναί­ου, Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ἀ­δρι­α­νὲ γεν­ναι­ό­τα­τε, τῆς τοῦ Δε­σπό­του φω­νῆς, πλη­ρω­τὴς ἐ­χρη­μά­τι­σας, κο­σμι­κὴν τερ­πνό­τη­τα, ἀ­πο­θέ­με­νος ἅ­πα­σαν· καὶ τὸν Σταυ­ρὸν ἐπ᾿ ὤ­μων ἀ­ρά­με­νος, τῶν πα­θῶν τού­του, κοι­νω­νὸς γέ­γο­νας· ἐν ἀμ­φο­τέ­ροις γάρ, ὤ­φθης ὄν­τως δό­κι­μος· ὅ­θεν πι­στοί, σή­με­ρον γε­ραί­ρο­μεν, τὴν θεί­αν μνή­μην σου.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ἀ­δρι­α­νὲ γεν­ναι­ό­τα­τε, ...

Στίχ. ζ´. Θαυ­μα­στὸς ὁ Θε­ὸς ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ.

Ἀ­δρι­α­νὲ καρ­τε­ρώ­τα­τε, πε­λά­γει τῶν αἰ­κι­σμῶν, συ­νε­χῶς κυ­μα­τού­με­νος, πη­δα­λι­ου­χοῦ­σάν σε, σοῦ τὴν σύ­νοι­κον ἔ­σχη­κας, καὶ πρὸς γα­λή­νης ὅρ­μον ἰ­θύ­νου­σαν, τῇ ἄ­νω πό­λει προ­σεμ­βι­βά­ζου­σαν· ἐν ᾗ πα­νεύ­φη­με, Μάρ­τυς αὐ­λι­ζό­με­νος, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, πρέ­σβευ­ε δε­ό­με­θα, τῶν εὐ­φη­μούν­των σε.

Στίχ. η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.

Μέ­χρι δε­σμῶν καὶ στρε­βλώ­σε­ων, καὶ τῶν με­λῶν ἐκ­κο­πῆς, καρ­τε­ρῶς ἀν­θι­στά­με­νοι, τὰς ψυ­χὰς τῷ κτί­σαν­τι, ἀ­πο­δόν­τες εἰ­λή­φα­τε, τὴν αἰ­ω­νί­αν ὄν­τως ἀ­νά­παυ­σιν, καὶ τὴν ἀ­γή­ρω μα­κα­ρι­ό­τη­τα. Ὢ ἧς ἐ­τύ­χε­τε, θεί­ας ἀν­τι­δό­σε­ως πα­ρὰ Χρι­στοῦ, Μάρ­τυ­ρες πα­νέν­δο­ξοι, σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι!

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Α´. Ἦ­χος α´.

Εἰς τὸ ὄ­ρος τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­πει­γο­μέ­νοις, δι­ὰ τὴν χα­μό­θεν ἔ­παρ­σιν, ἐ­πέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος· καὶ προ­σκυ­νή­σαν­τες αὐ­τόν, καὶ τὴν δο­θεῖ­σαν ἐ­ξου­σί­αν, παν­τα­χοῦ δι­δα­χθέν­τες, εἰς τὴν ὑπ᾿ οὐ­ρα­νὸν ἐ­ξα­πε­στέλ­λον­το, κη­ρῦ­ξαι τὴν ἐκ νε­κρῶν ἀ­νά­στα­σιν, καὶ τὴν εἰς οὐ­ρα­νοὺς ἀ­πο­κα­τά­στα­σιν· οἷς καὶ συν­δι­αι­ω­νί­ζειν, ὁ ἀ­ψευ­δὴς ἐ­πηγ­γεί­λα­το, Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, καὶ Σω­τὴρ τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ Τυ­πι­κά, οἱ Μα­κα­ρι­σμοί,
καὶ ἐκ τῶν Κα­νό­νων ἡ γ´ καὶ ἡ Ϛ´ ᾠ­δή.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.
(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῶν Ἁ­γί­ων.

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τοῦ Γε­νε­σί­ου τῆς ὑ­πε­ρ. Θε­ο­τό­κου.
(Ψάλ­λε­ται ἀ­πὸ κδ´ Αὐ­γού­στου ἕ­ως ιβ´ Σε­πτεμ­βρί­ου πλὴν τῆς λα´ Αὐ­γού­στου καὶ τῆς α´ καὶ ζ´ Σε­πτεμ­βρί­ου).

Ἦ­χος δ´. Αὐ­τό­με­λον.

Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ Ἄν­να * ὀ­νει­δι­σμοῦ ἀ­τε­κνί­ας, * καὶ Ἀ­δὰμ καὶ Εὔ­α * ἐκ τῆς φθο­ρᾶς τοῦ θα­νά­του * ἠ­λευ­θε­ρώ­θη­σαν, ἄ­χραν­τε, * ἐν τῇ ἁ­γί­ᾳ γεν­νή­σει σου· * αὐ­τὴν ἑ­ορ­τά­ζει καὶ ὁ λα­ός σου, * ἐ­νο­χῆς τῶν πται­σμά­των * λυ­τρω­θεὶς ἐν τῷ κρά­ζειν σοι· * Ἡ στεῖ­ρα τί­κτει * τὴν Θε­ο­τό­κον * καὶ τρο­φὸν τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν.

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς ΙΒ´ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος γ´. (Ψαλ­μὸς μστ´).

Ψά­λα­τε τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ψά­λα­τε.

Στίχ. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη κρο­τή­σα­τε χεῖ­ρας.

Πρὸς Κο­ριν­θί­ους Α´ Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(ιε´ 1-11)

Ἀ­δελ­φοί, γνω­ρί­ζω ὑ­μῖν τὸ εὐ­αγ­γέ­λι­ον ὃ εὐ­ηγ­γε­λι­σά­μην ὑ­μῖν, ὃ καὶ πα­ρε­λά­βε­τε, ἐν ᾧ καὶ ἑ­στή­κα­τε, δι᾿ οὗ καὶ σῴ­ζε­σθε, τί­νι λό­γῳ εὐ­ηγ­γε­λι­σά­μην ὑ­μῖν εἰ κα­τέ­χε­τε, ἐ­κτὸς εἰ μὴ εἰ­κῇ ἐ­πι­στεύ­σα­τε. Πα­ρέ­δω­κα γὰρ ὑ­μῖν ἐν πρώ­τοις ὃ καὶ πα­ρέ­λα­βον, ὅ­τι Χρι­στὸς ἀ­πέ­θα­νεν ὑ­πὲρ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν ἡ­μῶν κα­τὰ τὰς γρα­φάς, καὶ ὅ­τι ἐ­τά­φη, καὶ ὅ­τι ἐ­γή­γερ­ται τῇ τρί­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ κα­τὰ τὰς γρα­φάς, καὶ ὅ­τι ὤ­φθη Κη­φᾷ, εἶ­τα τοῖς δώ­δε­κα· ἔ­πει­τα ὤ­φθη ἐ­πά­νω πεν­τα­κο­σί­οις ἀ­δελ­φοῖς ἐ­φά­παξ, ἐξ ὧν οἱ πλεί­ους μέ­νου­σιν ἕ­ως ἄρ­τι, τι­νὲς δὲ καὶ ἐ­κοι­μή­θη­σαν· ἔ­πει­τα ὤ­φθη Ἰ­α­κώ­βῳ, εἶ­τα τοῖς ἀ­πο­στό­λοις πᾶ­σιν· ἔ­σχα­τον δὲ πάν­των ὡ­σπε­ρεὶ τῷ ἐ­κτρώ­μα­τι ὤ­φθη κἀ­μοί. Ἐ­γὼ γάρ εἰ­μι ὁ ἐ­λά­χι­στος τῶν ἀ­πο­στό­λων, ὃς οὐκ εἰ­μὶ ἱ­κα­νὸς κα­λεῖ­σθαι ἀ­πό­στο­λος, δι­ό­τι ἐ­δί­ω­ξα τὴν ἐκ­κλη­σί­αν τοῦ Θε­οῦ· χά­ρι­τι δὲ Θε­οῦ εἰ­μι ὅ εἰ­μι· καὶ ἡ χά­ρις αὐ­τοῦ ἡ εἰς ἐ­μὲ οὐ κε­νὴ ἐ­γε­νή­θη, ἀλ­λὰ πε­ρισ­σό­τε­ρον αὐ­τῶν πάν­των ἐ­κο­πί­α­σα, οὐκ ἐ­γὼ δέ, ἀλλ᾿ ἡ χά­ρις τοῦ Θε­οῦ ἡ σὺν ἐ­μοί. Εἴ­τε οὖν ἐ­γὼ εἴ­τε ἐ­κεῖ­νοι, οὕ­τω κη­ρύσ­σο­μεν καὶ οὕ­τως ἐ­πι­στεύ­σα­τε.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος γ´. (Ψαλ­μὸς λ´).

Στίχ. Ἐ­πὶ σοί, Κύ­ρι­ε, ἤλ­πι­σα, μὴ κα­ται­σχυν­θεί­ην εἰς τὸν αἰ­ῶ­να.

Γε­νοῦ μοι εἰς Θε­ὸν ὑ­πε­ρα­σπι­στήν.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς ΙΒ´ Ματ­θαί­ου

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (ιθ´ 16-26).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, νε­α­νί­σκος τις προ­σῆλ­θε τῷ Ἰ­η­σοῦ γο­νυ­πε­τῶν αὐ­τῷ καὶ λέ­γων· Δι­δά­σκα­λε ἀ­γα­θέ, τί ἀ­γα­θὸν ποι­ή­σω ἵ­να ἔ­χω ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον; Ὁ δὲ εἶ­πεν αὐ­τῷ· Τί με λέ­γεις ἀ­γα­θόν; Οὐ­δεὶς ἀ­γα­θὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θε­ός. Εἰ δὲ θέ­λεις εἰ­σελ­θεῖν εἰς τὴν ζω­ήν, τή­ρη­σον τὰς ἐν­το­λάς. Λέ­γει αὐ­τῷ· Ποί­ας; Ὁ δὲ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πε· Τὸ οὐ φο­νεύ­σεις, οὐ μοι­χεύ­σεις, οὐ κλέ­ψεις, οὐ ψευ­δο­μαρ­τυ­ρή­σεις, τί­μα τὸν πα­τέ­ρα καὶ τὴν μη­τέ­ρα, καί, ἀ­γα­πή­σεις τὸν πλη­σί­ον σου ὡς σε­αυ­τόν. Λέ­γει αὐ­τῷ ὁ νε­α­νί­σκος· Πάν­τα ταῦ­τα ἐ­φυ­λα­ξά­μην ἐκ νε­ό­τη­τός μου· τί ἔ­τι ὑ­στε­ρῶ; Ἔ­φη αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς· Εἰ θέ­λεις τέ­λει­ος εἶ­ναι, ὕ­πα­γε πώ­λη­σόν σου τὰ ὑ­πάρ­χον­τα καὶ δὸς πτω­χοῖς, καὶ ἕ­ξεις θη­σαυ­ρὸν ἐν οὐ­ρα­νῷ, καὶ δεῦ­ρο ἀ­κο­λού­θει μοι. Ἀ­κού­σας δὲ ὁ νε­α­νί­σκος τὸν λό­γον ἀ­πῆλ­θε λυ­πού­με­νος· ἦν γὰρ ἔ­χων κτή­μα­τα πολ­λά. Ὁ δὲ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πε τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι δυ­σκό­λως πλού­σι­ος εἰ­σε­λεύ­σε­ται εἰς τὴν βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν. Πά­λιν δὲ λέ­γω ὑ­μῖν, εὐ­κο­πώ­τε­ρόν ἐ­στι κά­μη­λον δι­ὰ τρυ­πή­μα­τος ῥα­φί­δος δι­ελ­θεῖν ἢ πλού­σι­ον εἰς τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ εἰ­σελ­θεῖν. Ἀ­κού­σαν­τες δὲ οἱ μα­θη­ταὶ αὐ­τοῦ ἐ­ξε­πλήσ­σον­το σφό­δρα λέ­γον­τες· Τίς ἄ­ρα δύ­να­ται σω­θῆ­ναι; Ἐμ­βλέ­ψας δὲ ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Πα­ρὰ ἀν­θρώ­ποις τοῦ­το ἀ­δύ­να­τόν ἐ­στι, πα­ρὰ δὲ Θε­ῷ πάν­τα δυ­να­τά ἐ­στι.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.